پیکرهای غیرقابل شناسایی شهدای غزه؛ خاکسپاری آثار شکنجه در گورهای بینشان
پیکر شهدای فلسطینی در حالی وارد غزه میشوند که زخمها، بریدگیها و اعضای قطعشده، خانوادههای داغدار را با رنجهایی مضاعف مواجه میکند.
پیکرهای شهدای فلسطینی در حالی وارد غزه میشوند که انگشتان قطع شده و بریدگیهای متعدد پیکرها، خانوادهها را شوکه کرده و امید به پایان غم و اندوه خانوادههای داغدار، با مواجهه با وضعیت غیرقابل تشخیص بقایای عزیزانشان، جای خود را به رنج و عذاب جدیدی میدهد.
به گزارش میدلایست آی، پیکرهای تحویل دادهشده توسط رژیم صهیونیستی، یخزده، شمارهگذاریشده و خاموش به غزه رسیدند.
خانوادههای فلسطینی امیدوار بودند که ورود آنها سرانجام به پرسشهای ۲ سالهشان در مورد سرنوشت بستگان گمشدهشان پاسخ دهد، اما با این پاسخها، پرسشهای جدیدی مطرح شد و بسیاری از خانوادهها را حتی پس از اینکه بالاخره توانستند عزیزان خود را دفن کنند، در بلاتکلیفی قرار داد: چه اتفاقی برای اجساد آنها افتاده بود؟
شناسایی بسیاری از بقایای تحویل دادهشده به بیمارستان ناصر در خانیونس دشوار بود؛ برخی بقایا قطعههای جدا شده و برخی دیگر برشهای بخیه طولانی دارند.
این امر باعث شده است که خانوادهها گمان کنند که اندامهای حیاتی یا اعضای بدن بستگانشان در بازداشت رژیم صهیونیستی، برداشته شدهاند.
با وجود این، پزشکان قانونی در غزه میگویند که نمیتوانند این ادعاها را تایید یا رد کنند، زیرا وزارت بهداشت فاقد تجهیزات لازم برای معاینات کامل است.
محمد رمضان، ساکن دیرالبلح در مرکز نوار غزه، گفت: برادرم احمد در روز اول جنگ مفقود شد؛ ما چیزی در مورد وی یا نحوه ناپدید شدنش نمیدانستیم، اما من مدام میگفتم که او گم شده است و به جستوجو ادامه میدادم، به امید اینکه او را پیدا کنم.
وقتی پیکرها بهعنوان بخشی از آتشبس امضا شده در ماه اکتبر از اراضی اشغالی بازگردانده شدند، وزارت بهداشت فلسطین عکسهای آنها را در بیمارستان ناصر برای بررسی خانوادهها به نمایش گذاشت.
رمضان ۳ روز بدون موفقیت جستوجو کرد؛ در روز چهارم، او سرانجام سرنخهایی را که به دنبالش بود، پیدا کرد؛ وی به یاد میآورد: من او را با حدود ۷۰ درصد اطمینان از روی صورتش شناسایی کردم؛ یک بریدگی بخیهشده بهصورت عمودی از سینهاش به سمت پایین امتداد داشت؛ به نظر میرسید که بدنش را باز کردهاند.
وقتی رمضان پیکر را بیشتر بررسی کرد، علایم مشخصی را که میتوانست تشخیص دهد روی تنه پیدا و در نهایت هویت برادر ۳۷ سالهاش را تایید کرد.
او توضیح داد: جسد سوخته بود و حدود ۶ تا ۷ گلوله در بدنش بود؛ بسیار سفت و کاملا یخزده بود.
رمضان متوجه شد که یکی از انگشتان پای برادرش قطع شده است؛ پزشکان قانونی غزه میگویند که این مورد تقریبا در مورد تمام اجسادی که دریافت کردهاند، ظاهرا به دلیل آزمایشهای دیاناِی DNA انجامشده در بازداشت رژیم صهیونیستی، صدق میکند.
وی توضیح داد: همچنین یک برش بخیهشده بهصورت عمودی از سینه او به سمت پایین وجود داشت؛ به نظر میرسید که بدن او را باز کردهاند؛ برادرم هرگز تحت عمل جراحی قرار نگرفته بود و قبل از جنگ هرگز بخیه نخورده بود؛ من حتی از همسرش پرسیدم و او تایید کرد که او هرگز بخیه نخورده و شکمش هرگز باز نشده است.
بسیاری از پیکرها همچنان غیرقابل شناسایی
پزشکان و تیمهای پزشکی قانونی در غزه اغلب به دلیل کمبود تجهیزات و مواد ضروری قادر به تشخیص اینکه آیا اندامها از بین رفتهاند یا خیر، نیستند.
خلیل حماده، مدیرکل پزشکی قانونی در غزه، گفت که پیکرهای تحویل دادهشده توسط مقامهای صهیونیست فقط میتوانند از بیرون معاینه شوند و امکان معاینه داخلی وجود ندارد.
وی گفت: پیکرها در چنان شرایط یخبندان شدیدی میرسند که گاهی اوقات آنها را برای یک یا ۲ روز رها میکنیم تا یخها آب شوند و جزئیات آنها قابل مشاهده شود؛ برخی از پیکرها حتی تا حدی تجزیهشده به مقصد میرسند.
مدیرکل پزشکی قانونی غزه در ادامه با بیان اینکه رسیدگی به پیکرها بسیار دشوار است، گفت: کاری که ما انجام میدهیم معاینه پزشکی قانونی کامل نیست، زیرا فاقد تواناییهای لازم هستیم؛ این فرآیند محدود به ثبت ویژگیهای متمایز فردی است تا خانوادهها بتوانند عزیزان خود را شناسایی کنند.
حماده تصریح کرد: معاینات مناسب نیاز به آزمایش DNA و سیتیاسکن چهاربعدی دارد که در غزه در دسترس نیست؛ این امر توانایی ما را برای انجام معاینات پزشکی قانونی دقیق و شناسایی کامل پیکرها بهشدت محدود میکند؛ بسیاری از آنها غیرقابل شناسایی هستند و ما مجبوریم آنها را بدون نام دفن کنیم.
رژیم صهیونیستی تاکنون پیکر ۳۴۵ فلسطینی را به غزه بازگردانده است، اما فقط ۹۹ نفر شناسایی شدهاند.
بقیه عمدتا در گورهای دسته جمعی و بدون شناسایی دفن شدهاند.
مدیرکل پزشکی قانونی همچنین تایید کرد که مقامهای رژیم صهیونیستی قبل از بازگرداندن پیکرها، اعضای خاصی از بدن، مانند شست دستها و همچنین پاها را قطع میکنند.
پیکرهایی با دستها و پاهای بستهشده به غزه میرسند
رژیم صهیونیستی در فرآیند تحویل پیکرها، نامها، گزارشهای پزشکی قانونی، گزارشهای وضعیت یا اطلاعات علت مرگ را به مقامهای فلسطینی یا خانوادهها ارائه نمیدهد.
پس از رسیدن هر دسته از پیکرها، وزارت بهداشت خانوادهها را به بیمارستان ناصر دعوت میکند، جایی که عکسهایی از بقایای پیکرها روی یک صفحه نمایش بزرگ نمایش داده میشود که هر کدام با یک شماره مشخص شدهاند.
خانوادههایی که یکی از بستگان را میشناسند، قبل از مشاهده جسد در سردخانه و ترتیب دادن مراسم تدفین، شماره را گزارش میدهند.
از آنجا که برخی از بستگان نمیتوانند حضور داشته باشند و مدت زمان مشاهده کوتاه است، این وزارتخانه همچنین یک صفحه آنلاین دارد که تصاویر اجساد ناشناس را با جزئیاتی مانند تاریخ دریافت، جنسیت و شماره پیکر نشان میدهد.
این عکسها شامل نمای نزدیک از اعضای بدن، مانند فک، جمجمه، انگشتان دست و پا و همچنین علایم مشخصی است که بستگان ممکن است آنها را تشخیص دهند، علاوه بر لباسهایی که فرد مفقودالاثر پوشیده بود.
زینب شبات، اهل بیتحانون در شمال نوار غزه، در حال مرور صفحه بود که برادر ۳۴ ساله مفقود خود، محمود شبات را شناسایی کرد.
وی اظهار کرد: به محض اینکه موها و چشمان و اجزای بالای بدنش را دیدیم، او را شناختیم؛ روز بعد، مادرم، پدرم، همسر برادرم و عمویم به بیمارستان ناصر رفتند و او را شناختند.
خانواده محمود با تشخیص جراحت سرش که در جریان اعتراضهای بزرگ راهپیمایی بازگشت علیه محاصره غزه توسط رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۱۸ متحمل شده بود، هویتش را برای بیمارستان تایید کردند.
شبات گفت: یکی از انگشتان اشارهاش قطع شده بود؛ دستانش از پشت بسته شده بود؛ پاهایش نیز بسته شده بود و آثار بندهای فلزی روی پاهایش فرورفتگی ایجاد کرده بود؛ مشخص بود که او در حالی که مهار شده بود، شهید شده است؛ لباسی به تن نداشت؛ جای گلوله در رانش بود و تکههای کوچک چوب روی سینهاش بود.
به گفته مادر محمود، به نظر میرسید صورتش چنان شدید مورد اصابت قرار گرفته که جمجمهاش شکسته است.
کارکنان پزشکی مستقل در غزه گزارش میدهند که بسیاری از پیکرهای دریافتشده دارای علایم واضح شکنجه، شکستگی استخوان و در برخی موارد، بسته بودن دستها و پاها با چشمان بسته بودهاند.
الجباری، خواهر و مادر ۲ فلسطینی مفقود شده که پیکرشان بهتازگی توسط رژیم صهیونیستی تحویل داده شده است، گفت که او عمدتا میتواند آنها را از روی لباسهایشان شناسایی کند.
وی گفت: من برادرم را از روی صندلها و لباسهایش شناختم؛ برخی از اجزای صورت و دندانهایش به شدت پوسیده نشده بودند؛ من او را از روی عکسها شناختم، سپس با برادرم رفتیم و آنها پیکر را از فریزر بیرون آوردند تا بتوانیم او را بیشتر شناسایی کنیم.
الجباری گفت که تقریبا مانند تمام پیکرهای دریافتشده، انگشت اشاره چپ و انگشت شست پای برادرش قطع شده بود.
وی به یاد آورد: من پسر ۲۰ سالهام را از روی لباسش شناسایی کردم؛ ۲ دندانش از دست رفته بود و زخمی در ران چپش داشت؛ همچنین ترکشهایی در پشتش وجود داشت.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *