تامین لوازم قتل‌عام المواصی؛ نقش انگلیس در جنایت‌های رژیم صهیونیستی در غزه

ساحل المواصی در غزه یک سال قبل در ۱۳ جولای ۲۰۲۴ (۲۳ تیر ۱۴۰۳) که توسط رژیم صهیونیستی به‌عنوان منطقه امن تعیین شده بود، به محل یک قتل‌عام ویرانگر تبدیل شد.

جنگنده‌های رژیم صهیونیستی حمله‌های موشکی را به چادر‌هایی که غیرنظامیان آواره در آنها پناه گرفته بودند، آغاز کردند. 

براساس آمارها، این حمله به شهادت بیش از ۹۰ نفر و مجروح شدن بیش از ۳۰۰ نفر منجر شد؛ بسیاری از قربانیان زنان و کودکان بودند.

قتل‌عام در منطقه امن

بازماندگان همچنان با این آسیب دست‌وپنجه نرم می‌کنند و جامعه بین‌المللی، به‌ویژه انگلیس، را به‌خاطر همدستی در جنایت‌های رژیم صهیونیستی مقصد می‌دانند. خشم آنها پس از اطلاع از اینکه جت‌های جنگنده اف-۳۵ مورد استفاده در این حمله تا حدی در انگلیس ساخته شده‌اند، عمیق‌تر شد. با وجود انتقاد‌های گسترده، یک قاضی انگلیسی ماه گذشته حکم داد که لندن می‌تواند به تامین قطعات یدکی برای این هواپیما‌ها ادامه دهد.

ثریا معمر، یک زن آواره از شمال غزه، در زمان آغاز بمباران به همراه خانواده‌اش در یک چادر حضور داشت. او به یاد می‌آورد که صدای موشک‌ها را شنیده بود.

ثریا که هنوز از آسیب‌های روانی شدید رنج می‌برد، گفت که اطلاع از نقش انگلیس تنها درد او را عمیق‌تر کرد.

او اظهار کرد: وقتی فهمیدم هواپیمایی که چادر‌های ما را ویران کرد و جان همسایگانمان را گرفت، تا حدی ساخت انگلیس بود، احساس کردم که ما نه تنها از موشک‌های اسرائیلی، بلکه با احکام دادگاه‌هایی که در دوردست‌ها و توسط افرادی که هیچ چیز در مورد فرزندان ما نمی‌دانند، صادر شده است، جان خود را از دست می‌دهیم.

مرگ؛ تنها چیزی که در آنجا یافت شد

یکی از ساکنان آواره جبالیا در شمال غزه، در زمان حمله یادشده در صف دریافت کمک‌های غذایی از آژانس امداد و کار سازمان ملل (آنروا) ایستاده بود.

او گفت: ما در صف منتظر غذا برای فرزندانمان بودیم. ناگهان، کمک‌ها غرق در خون شد و صف‌ها به اجساد پراکنده تبدیل شد. چگونه می‌توانید مردم گرسنه‌ای را که منتظر غذایشان هستند بمباران کنید؟

• بیشتر بخوانید: 
• حمله به مراکز توزیع آب و غذا در غزه؛ جنایتی که هر روز تکرار می‌شود
• اقتصاد نسل‌کشی؛ سود تداوم جنایت در غزه در جیب دولت‌ها و شرکت‌های غربی

این ساکن غزه اضافه کرد: وقتی می‌شنویم که یک قاضی در انگلیس ادامه فروش قطعات هواپیما‌هایی که ما را بمباران کردند، تایید کرده است، احساس می‌کنیم که زندگی ما کاملا نادیده گرفته شده است، گویی رنج ما برای آنها هیچ معنایی ندارد.

یک فلسطینی آواره از غرب شهر غزه درباره این حمله گفت: کودکان و آوار به هوا پرتاب شدند. برادرزاده‌ام درست زمانی که می‌خواست وارد چادر شود، تکه‌ای ترکش به سرش اصابت کرد. او فورا جان خود را از دست داد. آنها به ما گفتند که المواصی منطقه امن است، اما تنها چیزی که آنجا دیدیم مرگ بود.

او اضافه کرد: هواپیما‌های جنگی بودند که قطعات آنها در کارخانه‌های انگلیسی ساخته شده بودند. آیا جان ما اصلا مهم نیست؟

از مشاوره حقوقی تا همدستی

براساس اسناد دادگاه، ۱۱ روز پس از قتل‌عام المواصی، وکلای دولت انگلیس به‌طور رسمی به دیوید لمی، وزیر خارجه این کشور اطلاع دادند که به‌طور کلی، رژیم صهیونیستی متعهد به رعایت قوانین بین‌المللی بشردوستانه نیست.

با این حال، با وجود این ارزیابی حقوقی، دولت کارگر انگلیس حدود ۶ هفته صبر کرد تا هرگونه محدودیت تسلیحاتی را علیه رژیم اشغالگر اعمال کند. در این مدت، دست‌کم ۲ محموله از قطعات جنگنده اف-۳۵ به‌طور مستقیم به اراضی اشغالی ارسال شد. 

حتی زمانی که در نهایت محدودیت‌هایی اعمال شد، شامل یک روزنه قانونی بود که اجازه می‌داد قطعات اف-۳۵ از انگلیس به اراضی اشغالی منتقل شوند، البته تا زمانی که از طریق یک کشور ثالث ارسال شوند.

برای غیرنظامیان در غزه، پیامد‌های این صادرات اسلحه بسیار ویرانگر است. 

یک زن آواره از رفح در جنوب غزه، گفت که او و خانواده‌اش پس از دریافت دستور تخلیه در المواصی پناه گرفتند. او به یاد می‌آورد: آنها به ما گفتند المواصی امن است. ما رسیدیم و تنها چند روز بعد، مورد حمله قرار گرفتیم.

انتهای پیام/