خودداری اروپا از مسئولیتپذیری در قبال تاریخ سیاه بردهداری غرب
جان درامانی ماهاما، رئیسجمهور غنا با یک هیئت جهانی که بهدنبال دریافت غرامت برای بردهداری ترانسآتلانتیک و استعمار است، مذاکراتی برگزار کرد.
این هیئت از رئیسجمهور غنا خواست تا دیگر سران آفریقایی را ترغیب کند تا شجاعت را بر راحتی ترجیح داده و از این جنبش رو به رشد حمایت کنند.
این هیئت، که متشکل از کارشناسانی از آفریقا، کارائیب، اروپا، آمریکای لاتین و آمریکا بود، اولویتهای عملی تحت برنامه غرامت اتحادیه آفریقا (AU) را به ماهاما ارائه داد، طبق بیانیهای که روز جمعه منتشر شد.
اتحادیه آفریقا کارزاری را برای ایجاد یک چشمانداز واحد درمورد اینکه غرامتها ممکن است چه شکلی داشته باشند، از جمله جبران مالی، اذعان رسمی به اشتباهات گذشته تا اصلاحات سیاستی، راهاندازی کرد.
مطالبه غرامتها شتاب گرفته است، اما واکنشهای مخالف نیز توسط غربیها در حال افزایش است. بسیاری از سران اروپایی حتی با بحث در این مورد مخالفت کردهاند و مخالفان مدعی هستند که دولتها و نهادهای امروز نباید مسئول اشتباههای تاریخی باشند.
در حالی که غنا در خط مقدم دفاع از غرامتها در آفریقا بوده است، هیئت بر نیاز به هماهنگی استراتژیک و وحدت میان سران سیاسی در سراسر قاره تاکید کرد.
این هیئت همچنین با ساموئل اوکودزتو ابلاکوا وزیر خارجه غنا و اکوو اسپایو-گاربرا، فرستاده ماهاما در امور غرامت دیدار کرد.
در اجلاس اتحادیه اروپا–اتحادیه آفریقا در لوآندا (پایتخت آنگولا) در ماه گذشته، سران اروپایی به اجبار به رنجهای ناگفته ناشی از بردهداری و استعمار اذعان کردند، اما از تعهد به غرامتها خودداری کردند.
تاریخ بردهداری اروپا
بردهداری آفریقاییها توسط اروپاییها بهطور عمده به تجارت برده ترانسآتلانتیک (Transatlantic Slave Trade) اشاره دارد که یکی از تاریکترین فصلهای تاریخ بشر است.
این تجارت از قرن ۱۵ میلادی آغاز شد و تا قرن ۱۹ ادامه یافت. اروپاییها، بهویژه پرتغالیها، اسپانیاییها، انگلیسیها، فرانسویها و هلندیها میلیونها آفریقایی را از غرب و مرکز آفریقا ربوده و بهعنوان برده به آمریکا، کارائیب و گاهی خود اروپا بردند.
- بیشتر بخوانید:
- بردهداری؛ نقض هولناک و جبرانناپذیر حقوق بشر
- عذرخواهی هلند به دلیل برده داری در دوران استعمار
اگرچه بیشتر بردگان به مستعمرههای آمریکا منتقل شدند، اما تعداد قابل توجهی نیز بهطور مستقیم به اروپا، بهویژه پرتغال و اسپانیا منتقل شدند و در شهرهایی مانند لیسبون بهعنوان خدمتکار خانگی یا کارگر استفاده میشدند.
براساس گزارشها، دستکم ۱۲.۵ میلیون آفریقایی در قرنهای ۱۵ تا ۱۹ ربوده و به زور توسط کشتیهای اروپایی منتقل شدند و سپس بهعنوان برده فروخته شدند.
کارشناسان و فعالان میگویند که اقدامهایی لازم است تا با میراثهای امروز، از جمله نژادپرستی، مقابله شود.
انتهای پیام/