افشای ابعاد جدید جنایت صهیونیستها علیه کودکان در غزه
پزشکان در غزه شاهد یک الگوی نگرانکننده بودهاند؛ کودکانی با یک جراحت گلوله در سر یا سینه، که نشانهای از هدف قرار گرفتن عمدی آنها بود.
این یافته از تحقیقات روزنامه هلندی دیولکسکرانت، که با پزشکانی که از آخرین شاهدان بینالمللی هستند، صحبت کرده، به دست آمده است.
نزدیک به ۲ سال است که پزشکان در غزه از اتاقهای عمل خود، شاهد وحشیگری رژیم صهیونیستی بودهاند. آنها آموختهاند که چگونه کودکان نوپای در حال مرگ را در حالی که از خون خود خفه میشوند، در آغوش بگیرند، زیرا هیچ دستگاه تنفسی وجود ندارد.
آنها قدرت این را پیدا کردهاند که بدون بیهوشی، چاقوی جراحی را در سینه یک نوجوان فرو کنند، زیرا زمانی وجود ندارد و بیمار دیگری در انتظار است. آنها خود را برای ادامه حرکت درحالی که زیر پایشان پر از اجساد کودکان میشود، وفق دادهاند.
برخی از پزشکان تصمیم گرفتهاند که در این مورد صحبت کنند.
این پزشکان از تنها شاهدان باقیمانده هستند، زیرا رژیم صهیونیستی به خبرنگاران خارجی اجازه ورود به غزه را نمیدهد.
آنها میتوانند از تجربیات دست اول خود درمورد پیامدهای خشونت نسلکشی صحبت کنند، خشونتی که با ویرانی شهر غزه، وارد مرحله تاریک بعدی خود شده است.
این نقش با یک معضل سنگین همراه است. تقریبا همه این پزشکان میخواهند به غزه بازگردند. اما علنی کردن آنچه دیدهاند، خطر اینکه رژیم صهیونیستی مانع ورود مجدد آنها شود را افزایش میدهد.
براساس گزارش سازمان ملل، از مارس ۲۰۲۵ (اسفند/فروردین) بیش از ۱۰۰ پزشک خارجی، بهطور معمول بدون هیچ توضیح رسمی، از غزه یا اراضی اشغالی اخراج شدهاند.
- بیشتر بخوانید:
- افزایش موارد نقص مادرزادی در غزه؛ نتیجه جنگ و قحطی تحمیلی رژیم صهیونیستی
- فاجعه قطع عضو در غزه؛ تراژدی انسانی در میانه جنایت نسلکشی
بسیاری از پزشکان این تهدید را پذیرفتهاند و میدانند که سکوت کردن یک گزینه نیست.
دیولکسکرانت طی چند ماه گذشته با ۱۷ پزشک و یک پرستار از آمریکا، انگلیس، استرالیا، کانادا و هلند صحبت کرده است. از اکتبر ۲۰۲۳ (مهر ۱۴۰۲)، آنها در ۶ بیمارستان و ۴ موسسه درمانی دیگر در سراسر غزه کار کردهاند و بهطور معمول یک یا حتی ۲ بار به آنجا بازگشتهاند. بیشار آنها تجربه گستردهای در کار در مناطق بحرانی مانند سودان، افغانستان، سوریه، بوسنی و هرزگوین، رواندا و اوکراین دارند.
آنها صدها عکس و فیلم از بیماران، تصاویر رادیولوژی، یادداشتهای پزشکی و خاطرههای روزانه خود را ارائه کردهاند؛ آنها همچنین ساعتها صحبت کردند؛ آنچه را که در اتاقهای عمل دیده بودند، آشکار کردند.
از بین تمام بیماران، یک گروه وجود دارد که پزشکان را بیش از همه شوکه میکند؛ کودکانی که از ناحیه سر یا سینه مورد اصابت گلوله قرار گرفتهاند و اجسادی که به جز این مورد، دست نخورده باقی ماندهاند.
اصابت یک گلوله به این بخشهای بدن نشانهی محکمی است که کودکان بهطور عمدی هدف قرار میگیرند. این یک جنایت جنگی محسوب میشود. پزشکان در سایر مناطق جنگی به ندرت با چنین مواردی مواجه میشدند.
از این پزشکان پرسید که چند کودک ۱۵ ساله و کمتر را با یک جراحت گلوله در سر و یا سینه دیدهاند. این سوال بهطور عمده به این گروه سنی محدود شد، زیرا کودکان در آن سن، در بیشتر موارد، قابل تشخیص و بدون شک کودک هستند.
۱۵ نفر از ۱۷ پزشک گفتند که با کودکانی در سن ۱۵ سال یا کمتر با چنین جراحتهای ناشی از گلوله مواجه شدهاند. روی هم رفته، آنها ۱۱۴ کودک را گزارش کردند که بسیاری از آنها زنده نماندند.
این پزشکان به درخواست روزنامه یادشده محافظهکارانهترین تخمینهای ممکن را ارائه دادند؛ هر موردی که درمورد آن مطمئن نبودند، از آمارها حذف شد. کودکانی که از سایر نقاط بدنشان نیز مورد اصابت گلوله قرار گرفته بودند، نیز در این آمار لحاظ نشدند، زیرا چنین جراحتهایی قطعیت کمتری درمورد هدف قرار گرفتن عمدی ارائه میدهند.
پزشکان تخمین میزنند که تعداد کل کودکانی که از ناحیه سر یا سینه مورد اصابت گلوله قرار گرفتهاند، چندین برابر بیشتر از تعدادی است که شخصا شاهد بودهاند. آنها میگویند کودکانی که فورا جان خود را از دست دادهاند، بهطور معمول هرگز به بخش جراحی نرسیدهاند. علاوه بر این، پزشکان در تمام بیمارستانهای غزه کار نمیکردند و فقط برای مدت محدودی در آنجا بودند.
روزنامه دیولکسکرانت دهها تصویر از کودکانی که جراحتهای ناشی از گلوله داشتند و همچنین عکسهای رادیولوژی مختلف را به ۲ پزشک قانونی ارائه داد. آنها تایید کردند که جراحتها ناشی از گلوله بوده است، نه ترکشهای پرتاب شده ناشی از انفجار.
ویم وندو وورد، آسیبشناس پزشکی قانونی و کارشناس بازنشسته دانشگاه لوون، میگوید: به احتمال زیاد اینها شلیکهای از راه دور به سر و یا گردن با استفاده از مهمات درجه نظامی هستند.
فرانک وندگوت، متخصص پزشکی قانونی، میگوید: در تصاویر سر کودکانی را میبینم که گلولهها در داخل آن فرو رفتهاند. گلولهها باید در طول مسیر انرژی زیادی از دست داده باشند، زیرا جمجمه کودکان نازکتر از بزرگسالان است؛ در غیر این صورت، گلولهها بهطور مستقیم از جمجمه عبور میکردند؛ بنابراین این کودکان از فاصله قابل توجهی مورد اصابت گلوله قرار گرفتهاند.
این یافته با روایتهای شاهدان مطابقت دارد، که در آن غیرنظامیان به پزشکان گفتهاند که گلولهها بهطور معمول توسط پهپادهای مسلح یا تکتیراندازان ارتش رژیم صهیونیستی شلیک شدهاند. تکتیراندازان قادرند افراد خاص را از فواصل دور (گاهی بیش از هزار متر دورتر) هدف قرار دهند. ارتش رژیم صهیونیستی تاکنون از پاسخ به پرسشها درمورد تیراندازی تکتیراندازان به کودکان خودداری کرده است.
به گفته مارت دِکرویف، فرمانده سابق ارتش هلند، احتمال اینکه این اصابتها تصادفی باشند، عملا صفر است، زیرا پزشکان بیش از ۱۰۰ مورد از این دست را توصیف میکنند. او میگوید: فقط به این فکر کنید که سر در مقایسه با بقیه بدن چقدر کوچک است. اگر تعداد زیادی زخم گلوله در ناحیه سینه و سر میبینید، این آسیب جانبی نیست، این هدفگیری عمدی است.
نتانیاهو، نخستوزیر رژیم صهیونیستی و فرماندهی ارتش، پیوسته این اتهام را که نظامیان صهیونیست بهطور عمدی به غیرنظامیان فلسطینی شلیک میکنند، رد کردهاند.
با این حال، نظامیان صهیونیست ناشناس بارها در رسانههای عبری ذعان کردهاند که این اتفاق میافتد. یک سازمان انجمن صهیونیستی متشکل از کهنهسربازان ارتش اشغالگر نیز براساس صدها مصاحبه با نظامیان فاش کرد که به آنها دستور داده شده بود به هر کسی که وارد منطقه خاصی میشود، شلیک کنند.
یک رسانه انگلیسی نیز در ماه آگوست (مرداد/شهریور) یافتههای تحقیقی را درمورد بیش از ۱۶۰ کودکی که در غزه مورد اصابت گلوله قرار گرفته بودند، منتشر کرد. در ۹۵ مورد از این موارد، گلوله به سر یا سینه اصابت کرده بود.
هر چه پزشکان بیشتر در غزه میمانند، بیشتر متوجه میشوند که اینها حوادث جداگانهای نیستند؛ این یک پدیده نظاممند بوده و این گلولهها بهطور عمدی شلیک شدهاند.
انتهای پیام/