جنایت جنگی در زندان دامون؛ گورستان بی‌سروصدای حقوق اسیران زن فلسطینی

اداره امور اسیران فلسطینی در تازه‌ترین گزارش خود از حضور ۵۳ زن فلسطینی در زندان‌های رژیم صهیونیستی خبر داد؛ ۴۲ نفر از این اسیران از زنان اهل کرانه باختری، ۵ نفر اهل سرزمین‌های ۱۹۴۸، ۴ نفر اهل قدس اشغالی و ۲ نفر اهل نوار غزه هستند.

در این گزارش آمده است که اسیران زن فلسطینی از شرایط سخت بازداشت رنج می‌برند و از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی محروم هستند؛ برخی از اسیران زن فلسطینی نیز پس از آزادی در جریان توافق اخیر مبادله زندانیان میان مقاومت فلسطین و رژیم صهیونیستی دوباره بازداشت شدند.

ضرورت ورود جامعه بین‌المللی به موضوع وقوع جنایت جنگی علیه اسیران زن فلسطینی

به گزارش شهاب، ریاض الاشقر، مدیر مرکز مطالعات اسیران فلسطین، اعلام کرد که رژیم صهیونیستی بدترین نوع نقض حقوق بشر را علیه زنان فلسطینی در زندان‌های خود اعمال می‌کند، در حالی که نهاد‌های بین‌المللی مدعی حمایت از حقوق زنان سکوت کرده‌اند.

به گفته مدیر مرکز مطالعات اسیران فلسطین، از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴-۲) تاکنون بیش از ۶۰۰ زن و دختر فلسطینی از کرانه باختری، قدس و سرزمین‌های اشغالی ۱۹۴۸ بازداشت شده‌اند؛ علاوه بر این، ده‌ها زن از غزه نیز در بازداشت به‌سر می‌برند که هویت بیشتر آنان ناشناخته مانده است.

الاشقر درباره روند‌های دستگیری و بازداشت زنان و دختران فلسطینی گفت: نیرو‌های اسرائیلی با یورش‌های شبانه به منازل، زنان را با اتهام‌های بی‌اساس بازداشت کرده و پس از تخریب خانه‌ها، آن‌ها را با بستن دست و چشم به مراکز بازجویی منتقل می‌کنند؛ جایی که مورد ضرب‌وشتم و تحقیر قرار می‌گیرند.

وی در ادامه گفت: زنان در زندان دامون از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی محروم‌اند و پس از آغاز جنگ علیه غزه، شرایط آنان به مراتب سخت‌تر شده است؛ موارد تکان‌دهنده‌ای در این زندان رخ داده است: وجود ۲ اسیر نوجوان، تولد یک نوزاد در زندان پس از خودداری اسرائیل از آزادی مادرش و اسارت زنان بیمار و سالخورده نظیر سهام ابو سالم (۶۶ ساله) و فداء عساف (۴۹ ساله، مبتلا به سرطان).

مدیر مرکز مطالعات اسیران فلسطین تاکید کرد که زنان اسیر فلسطینی با انواع شکنجه‌ها و اقدام‌های تحقیرآمیز ازجمله غذا و داروی ناکافی، نصب دوربین‌های نظارتی در محوطه‌ها، بازرسی‌های بدنی نامناسب، ضرب‌وشتم، حبس انفرادی و محرومیت‌های پی‌درپی مواجه‌اند.

الاشقر از سازمان‌های بین‌المللی و مدافع حقوق زنان خواست فورا برای توقف این جنایت‌ها و نجات اسیران زن فلسطینی وارد عمل شوند، زیرا آنچه در زندان‌های رژیم صهیونیستی رخ می‌دهد، مصداق روشن جنایت جنگی است.

دامون: گورستان بی‌صدای اسیران زن فلسطینی

به گزارش palestine-studies، زندان دامون فقط دیوار و سیم نیست، بلکه گورستانی آرام برای زنان فلسطینی است که روزانه بر اثر ازدحام جمعیت، گرسنگی و محرومیت از ابتدایی‌ترین حقوق، له می‌شوند.

این زندان‌ها شامل سلول‌های خفه و بدون هوا، با غذای نامناسب، تفتیش بدنی، تحقیر‌های مداوم، بیماری‌های درمان‌نشده و مادرانی است که ماه‌ها از دیدن فرزندانشان محروم بوده‌اند.

این‌ها شهادت‌های زنان اسیر فلسطینی است که بازگو شده و وسعت جنایت جاری علیه آن‌ها را آشکار می‌کند.

حسن عبادی، وکیل فلسطینی پس از بازدید‌های مکرر خود وضعیت اسیران زن فلسطینی در دامون جزئیات غم‌انگیزی را که به‌خوبی و به‌طور دقیق شرایط سخت و غیرانسانی بازداشت آن‌ها را توصیف می‌کند، ارائه کرد.

شرایط سلول‌های زندان دامون به‌تازگی بدتر شده است؛ ازدحام جمعیت در فضای بدون تهویه هوا و نبود وسایل نظافت زندگی در این سلول‌ها را دشوارتر از همیشه کرده است.

غذایی که به اسیران زن فلسطینی در دامون داده می‌شود مطابق با استاندارد‌های بهداشتی یا انسانی نیست؛ امکان گرم کردن غذا وجود ندارد و بیشتر اسیران زن فلسطینی وزن قابل توجهی از دست داده‌اند، زیرا هیچ استاندارد بهداشتی یا انسانی وجود ندارد.

اسیران زن فلسطینی در دامون همچنین از مایحتاج اولیه مانند لباس محروم هستند و حتی پتو هم ندارند؛ وسایل بهداشت شخصی نیز وجود ندارد؛ آن‌ها تمام حریم خصوصی خود را از دست داده‌اند.

اسیران زن فلسطینی بیمار در زندان دامون وجود دارند که برخی از آن‌ها از بیماری‌های جدی مانند سرطان رنج می‌برند؛ به دلیل رطوبت، گال در بین آن‌ها شیوع یافته و باعث بثورات دردناکی در تمام بدن آن‌ها شده است؛ این امر به‌ویژه در صورت عدم درمان، بیشتر مشهود است.

سهل‌انگاری پزشکی عمدی در زندان دامون وجود دارد؛ اسیران زن فلسطینی حتی وقتی به درمانگاه می‌روند، به آن‌ها گفته می‌شود که «آب بنوشند»، اما خود آب وجود ندارد و روزی یک بار در «زمان‌های استراحت» توزیع می‌شود.

همچنین اسیران زن فلسطینی مبتلا به سرطان، بدون هیچ درمانی رها شده‌اند و اسیران باردار از سوءتغذیه و فقدان کامل مراقبت‌های پزشکی رنج می‌برند؛ حتی درد ناشی از ضرب‌وشتم در طول بازجویی یا دستبند‌هایی که زخم‌ها و جای زخم‌ها را به جا می‌گذارند، درمان نمی‌شود؛ این آشکارا یک قتل عمد است.

آنچه اداره زندان‌های رژیم صهیونیستی «کلینیک پزشکی» می‌نامد، در واقع فاقد صلاحیت و تحقیرآمیز است؛ اتاق درمان به دلیل وجود دوربین‌های نظارتی تحقیرآمیز است.

تنبیه‌های بی رحمانه و محرومیت کامل از ملاقات در زندان وجود دارد و از ۷ اکتبر، اسیران زن فلسطینی پسران و دختران خود را ندیده‌اند؛ اکنون، بیشترین چیزی که اسیران زن فلسطینی می‌توانند به آن دست یابند، دیدن خانواده‌هایشان در زوم در طول دادگاه است و این بزرگ‌ترین دستاورد محسوب می‌شود.

آن‌ها کاملا از جهان جدا شده‌اند: بدون رادیو، تلویزیون یا هر وسیله ارتباطی غیر از وکلای خود؛ این امر فشار روانی و جسمی بر آن‌ها را افزایش می‌دهد، تا جایی که می‌گویند گویا در یک گور زندگی می‌کنند.

حمله‌های کلامی و جسمی توسط نگهبانان زندان، علاوه بر توهین‌های مداوم، فریاد، تحقیر و فحش و همچنین تهدید به تجاوز و توهین‌های جنسی عمومی بی وقفه ادامه دارد.

در دامون ۲ دختر نوجوان ۱۶ ساله نیز زندانی هستند که از مدرسه ربوده شده و از تحصیل محروم شده‌اند؛ وضعیت سلامتی آن‌ها وخیم است و در یک اتاق انفرادی ایزوله شده‌اند؛ آن‌ها هیچ ارتباطی با دیگر اسیران زن فلسطینی ندارند، مگر زمانی که غذا برایشان آورده می‌شود.

اسیران زن فلسطینی در دامون ۲۳ ساعت و نیم در روز را در سلول‌های خود می‌گذرانند و فقط نیم ساعت آنجا را ترک می‌کنند و در این مدت فرصت دارند دوش بگیرند یا با دیگر زندانیان ملاقات کنند.

تفتیش‌های تحقیرآمیز اسیران زن فلسطینی در دامون از لحظه دستگیری شروع می‌شود؛ تفتیش کامل بدنی، در حین یورش به خانه‌شان در مقابل ده‌ها سرباز، سپس در ماشین و در نهایت در حین انتقال بین زندان‌ها.

اسیران زن فلسطینی حتی در دادگاه نیز حقوق و حریم شخصی ندارند؛ جلسه‌های دادگاه با عجله برگزار می‌شود و ۹ جلسه فقط ۲۷ دقیقه طول می‌کشد؛ آن‌ها اجازه ندارند به‌صورت خصوصی با وکیل مشورت کنند.

شکایت‌های رسمی اسیران زن فلسطینی رد شده و نادیده گرفته می‌شوند؛ تنها چیزی که آن‌ها می‌توانند به آن تکیه کنند، افشای تخلفات با انتشار آن‌ها به جهانیان از طریق وکلا یا سازمان‌های بین‌المللی است؛ این امر گاهی اوقات اداره زندان‌های رژیم صهیونیستی را مجبور به عقب‌نشینی از برخی جزئیات می‌کند.

اسیران زن فلسطینی بارداری وجود دارند که نمی‌خواهند در زندان دامون زایمان کنند؛ برخی از داستان‌ها حتی وحشتناک‌تر از بقیه هستند؛ اداره زندان‌های رژیم صهیونیستی حتی قفس‌هایی را در حیاط زندان قرار داده بود تا اسیران زن فلسطینی مبتلا به اختلال روانی را در آن نگهداری کنند؛ این وضعیت پس از یک کارزار فشار جهانی برطرف شد.

وضعیت واقعا غم‌انگیز است و آزادی تنها درمان واقعی برای اسیران زن فلسطینی است.

حسن عبادی گفت: آنچه در دامون اتفاق می‌افتد، نه تنها تجاوز‌های پراکنده، بلکه نظامی یکپارچه از ظلم، گرسنگی و تحقیر است که هدف آن شکستن جسم و روح زنان فلسطینی است؛ با هر شهادتی که گفته می‌شود، مشخص می‌شود که زندان دیگر محل بازداشت نیست، بلکه ابزاری برای کشتار آرام و خونسردانه است.

وی ادامه داد: با وجود همه این دردها، اسیران زن بر پایداری، تمسک به قرآن، داستان‌ها و خاطرات به‌عنوان دیوار نهایی محافظ انسانیت خود اصرار دارند؛ آزادی تنها درمان است و سکوت در مورد آنچه در معرض آن قرار دارند، خیانتی مضاعف است؛ مسئله اسیران زن باید در وجدان زنده بماند و به فریادی مداوم در مواجهه با این دنیای خاموش تبدیل شود.

انتهای پیام/