کاروان اسرای کربلا به شام؛ از زنجیر و تحقیر تا فریادهای حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع)
پس از شهادت امام حسین (ع) در عاشورای سال ۶۱ هجری، خاندان رسول الله (ص) به اسارت نیروهای ابن زیاد درآمدند و در حالی که زنان و کودکان با پای برهنه و در غل و زنجیر، از کوفه تا شام برده شدند. اما فریادهای آتشین حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) در میان بازارها و کاخهای حکومتی، چنان توفانی به پا کرد که پایههای حکومت یزید را به لرزه درآورد.
حرکت اسرای کربلا به سمت شام یکی از تلخترین و دردناکترین وقایع تاریخ اسلام است که پس از واقعه عاشورا در سال ۶۱ هجری قمری رخ داد. این کاروان شامل بانوان و کودکان خاندان امام حسین (ع) و بازماندگان شهیدان کربلا بود که به اسارت نیروهای عمر بن سعد و سپس عبیدالله بن زیاد درآمدند و تحت شرایط بسیار سخت و تحقیرآمیز به سوی شام (دمشق) حرکت داده شدند.
مصائب اسرای کربلا در مسیر شام
تحمل گرما، تشنگی و خستگی اسرا در هوای گرم و بدون امکانات مناسب، مسیر طولانی کوفه تا شام را پیاده یا بر روی شترهای بیجهاز (بیپالان) طی کردند. بسیاری از کودکان و بانوان به دلیل تشنگی و گرسنگی در راه رنج کشیدند.
تحقیر و توهین توسط دشمنان
اسرا را با غل و زنجیر و در حالی که دستبسته بودند، حرکت دادند. برخی از سپاهیان یزید، سرهای بریده شهدای کربلا را نیز بر نیزهها حمل میکردند و در شهرها نمایش میدادند.
نمایش اسرا در شهرها
در مسیر، کاروان اسرا را از شهرهای مختلف عبور دادند تا مردم آنها را ببینند و عبرت بگیرند!
در برخی شهرها، مردم با دیدن این صحنهها گریه کردند، اما برخی دیگر تحت تأثیر تبلیغات امویان، به اسرا دشنام میدادند.
سخنرانیهای آتشین حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) در کوفه و شام
در کوفه، هنگامی که اسرا را وارد شهر کردند، مردم کوفه که قبلاً به امام حسین (ع) نامه نوشته و سپس او را تنها گذاشته بودند، با دیدن این صحنهها شروع به گریه و ناله کردند.
حضرت زینب (س) خطبهای تاریخی ایراد کرد و آنان را به خاطر خیانتشان سرزنش کرد: "ای مردم کوفه!ای خیانتپیشهکاران! آیا گریه میکنید؟ پس اشکتان خشک نشود و نالهتان پایان نپذیرد!... شما بودید که نامهها نوشتید و دعوت کردید، اما وقتی او آمد، کشتیدش و به غارتش پرداختید! "
این سخنان چنان تأثیرگذار بود که مردم کوفه از کرده خود پشیمان شدند و برخی فریاد زدند: "ما از این جنایت بیخبر بودیم! "
در شام نیز، امام سجاد (ع) و حضرت زینب (س) با سخنرانیهای کوبنده، چهره واقعی یزید و حکومت اموی را افشا کردند و باعث شدند مردم شام نیز از حمایت یزید پشیمان شوند.
حرکت اسرای کربلا به سمت شام، نه تناظم یک سفر عادی، بلکه نمایشی از مقاومت و شهادت بود. سخنرانیهای حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) چنان تأثیرگذار بود که افکار عمومی را علیه حکومت یزید تغییر داد و باعث شد جنایتکاران کربلا رسوا شوند. این وقایع نشان داد که حتی در اسارت نیز اهل بیت (ع) با شجاعت و فصاحت، پیام شهیدان کربلا را زنده نگه داشتند.
کربلا فقط یک روز نبود، یک جریان همیشگی است؛ از خون شهیدان تا اشک اسرا، همه درس آزادگی و مقاومت دادند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *