نخستین محکومیت عاملان هتک حرمت قرآن در دانمارک
دادگاه دانمارک بهتازگی و برای نخستینبار با استفاده از قانون جدید این کشور که برخورد نامناسب با متون مذهبی را ممنوع میکند، حکمی را در نخستین پرونده جنایی صادر کرد.
این دادگاه راسموس پالودان، سیاستمدار اسلامستیز و یکی از همکارانش را به جرم از هتک حرمت قرآن در منطقه آلینگه (جزیره بورنهولم) در تابستان ۲۰۲۴ به پرداخت جریمه نقدی ۱۰ هزار کرون دانمارکی (کمی بیش از هزار و ۳۰۰ یورو) محکوم کرد.
البته این حکم صرفا یک اقدام در جهت رفع مسئولیت است و نمیتوان از آن بهعنوان نشانهای از قصد دولت دانمارک برای احترام به اسلام یاد کرد؛ زیرا این حکم درحدی سنگین نیست که افراد موهن را از ارتکاب دوباره این اعمال منع کند.
به تازگی از ورود پالودان به ایتالیا، که بهخاطر هتک حرمت قرآن در سوئد شناخته میشود، جلوگیری شد.
این نخستین پرونده تحت قانون جدید دانمارک است که در دسامبر ۲۰۲۳ (آذر/دی ۱۴۰۲) وضع شد. این اقدامهای موهن علیه قرآن در کشورهای دیگر که با انتقاد بینالمللی مواجه شده و به تظاهرات و اعتراض گسترده در چندین کشور مسلمان منجر شد.
این قانون، هرگونه برخورد نامناسب با متون مذهبی، ازجمله کتابهای مقدس مانند قرآن را جرمانگاری میکند.
در آن زمان، این قانون با انتقاد شدید افرادی که خود مدافعان آزادی بیان معرفی میکردند، مواجه شد؛ شماری از افراد معلومالحال دانمارکی که خود را بهاصطلاح هنرمند معرفی میکردند، طی اقدامی مضحک طوماری را امضا کردند که این قانون را حملهای به هنر، بیان سیاسی و آزادی مطبوعات و همچنین یک جامعه آزاد و دموکراتیک توصیف میکرد.
اهانت به اسلام و استانداردهای دوگانه غربی
جهان در سالهای اخیر شاهد موج فزایندهای از تنشها پیرامون اهانتها به ادیان و آزادی بیان بوده است.
این اقدامهای موهن نسبت به ادیان، بهویژه اسلام، نشانه یک موضوع مهمتر است؛ استانداردهای دوگانه در گفتمان غربی درباره آزادی بیان.
جوامع غربی بهطور معمول از اهانت به باورهای دینی (بهویژه اعتقادهای مسلمانان) دفاع میکنند، اما زمانی که ارزشهای خودشان به چالش کشیده میشوند، واکنش کاملا متفاوتی از خود نشان میدهند.
- بیشتر بخوانید:
- اقدام هتاکانه علیه قرآن در هلند
- اسلامهراسی نظاممند در اتریش
- عامل هتک حرمت به قرآن کریم در سوئد کشته شد
نمونه بارز استانداردهای دوگانه غربی، نحوه واکنش به اهانتهای مختلف دینی و مذهبی است. اگر کسی در این کشورها به قرآن کریم، کتاب مقدس مسلمانان بیاحترامی کند، از آن بهعنوان اقدامی در جهت آزادی بیان یاد میشود. با این حال، اگر همین رفتار با سایر متون دینی (مانند انجیل یا تورات) انجام میشد، محکومیت و پیامدهای قانونی گستردهای درپی میداشت.
این استاندارد دوگانه در سراسر کشورهای غربی مشهود است. بهعنوان نمونه، در بسیاری از کشورهای اروپایی اهانت به قرآن تحت آزادی بیان درنظر گرفته میشود. بهطور مشابه، توهین به مسیحیت بهطور معمول به واکنش شدید منجر میشود؛ اما کشورهای غربی انتظار دارند که مسلمانان اهانتهای مداوم به مقدسات خود را به نام ارزشهای غربی تحمل کنند.
این تضاد یک تعصب ریشهدار را آشکار میکند؛ آزادی بیان صرفا یک ابزار سیاسی است. آزادی بیان بهطور انتخابی و براساس منافع سیاسی و تعصبهای فرهنگی اعمال میشود.
کسانی که به قرآن اهانت میکنند، مدافعان آزادی بیان نیستند؛ آنها افراد منحرفی هستند که بهدنبال ایجاد هرجومرج و تفرقه هستند.
چنین اقدامهایی بیان بحثهای فکری نیست، بلکه تلاشهای عمدی برای تحریک نفرت و خشونت است. آنها هدفی جز تعمیق شکاف بین جوامع و دامن زدن به تنشها ندارند.
در همین حال، برخی از کشورهای غربی بهطور غیرمستقیم با اجازه دادن به قرآنسوزی عمومی، این اقدامها را تشویق کردهاند. بهعنوان نمونه، سوئد یا وجود آگاهی از خشم جهانی که اهانت به قرآن درپی دارد، وقوع چندین مورد هتک حرمت قرآن را مجاز دانست. این دفاع از آزادی بیان نیست، بلکه تایید تحریک است.
انتهای پیام/