صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

فراخوان رئیس عدلیه به اصحاب رسانه

صفحات داخلی

ایجاد جمعیتی از کودکان مهاجر گمشده؛ هدف ناگفته سیاست‌های ضدمهاجرتی آمریکا 

۱۲ اسفند ۱۴۰۳ - ۱۰:۴۰:۰۲
کد خبر: ۴۸۲۳۴۷۰
دسته بندی‌: حقوق بشر ، عمومی
سیاست‌های ضدمهاجرتی در آمریکا در دولت‌های مختلف این کشور، با هدف ایجاد جمعیتی از کودکان مهاجر گمشده برای تامین هدف‌های شوم طراحی می‌شوند.

سیاست‌های ضدمهاجرتی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا در هفته‌های اخیر دشواری‌های فراوانی را برای مهاجران و پناهجویان ایجاد کرده و انتقاد‌ها و اعتراض‌های زیادی را درپی داشته است.

نکته مغفول مانده در این میان، واقعیت دیرپا و مستمر بودن سیاست‌های ضدمهاجرتی در آمریکا است و دعوا‌های حزبی در این باره نیز نمی‌تواند واقعیت امر را پنهان کند.

نگاهی به سیاست‌های دولت‌های سلف ترامپ مهر تاییدی بر این مدعا است؛ بررسی پیامد‌های اجرای سیاست‌های ضدمهاجرتی در دولت جو بایدن می‌تواند این موضوع را روشن کند.

به گزارش اسپوتنیک، بازرسان مستقل، افشاگران و برخی از مقام‌های آمریکایی طی سال‌های متمادی به موضوع خطر‌های پیش روی کودکان مهاجر در این کشور پرداخته‌اند.

جزئیات هولناکی در این باره منتشر شده است که از بیگاری تا بهره‌کشی جنسی از کودکان مهاجر را دربرمی‌گیرد؛ سوءاستفاده از کودکان مهاجر در دوران ریاست جمهوری بایدن امری شایع بوده و مستندات زیادی برای آن وجود دارد.

این سوءاستفاده‌ها عبارتند از: 

خوراندن مواد مخدر به کودکان در مرز‌های آمریکا برای جلوگیری از حرف زدن آن‌ها

رها شدن نوزادان و کودکان زیر ۲ سال در مرز‌های آمریکا فقط با تکه کاغذی دربردارنده قیم‌های احتمالی در آمریکا.

 

در عین حال گزارش‌هایی از همدستی مقام‌های آمریکایی با باند‌های قاچاق انسان و کارتل‌های جنایت‌کار وجود دارد؛ این همدستی کار باند‌های جنایی قاچاق انسان را برای هدف‌هایی مانند مقاصد جنسی تسهیل می‌کرد.

شواهدی نیز وجود دارند که آژانس توسعه جهانی USAID آمریکا با همکاری برخی دیگر در حال تبدیل گواتمالا به پایتخت کودک‌ربایی جهان بودند.

یکی از بزرگ‌ترین انتقاد‌ها به دولت بایدن در این زمینه، مربوط به از دست رفتن امکان ردیابی کودکان مهاجری بود که وارد خاک آمریکا شده بودند؛ طی یک دوره پنج ساله منتهی به اواسط سال ۲۰۲۴ بیش از ۳۲ هزار کودک مهاجر که از بازداشت دولتی آزاد شده بودند، در جلسه‌های دادگاه مهاجرتی حضور نیافتند.

در عین حال، گزارش‌هایی وجود دارد که پیمانکاران خصوصی محل بازداشت کودکان مهاجر با وجود اینکه شواهد آشکاری درباره سوءاستفاده آن‌ها از کودکان در شکل‌های مختلف وجود داشت، همچنان بودجه‌هایی از دولت می‌گرفتند و قراردادشان تمدید می‌شد.

بسیاری از این پیمانکاران درگیر سوءاستفاده جنسی و آزار و اذیت کودکان مهاجر بودند.

تحقیقات رسانه‌های اصلی مانند نیویورک‌تایمز نشان می‌دهد که چگونه کودکان مهاجر تحت حمایت مجبور به انجام مشاغل خطرناک برای پرداخت بدهی به انتقال‌دهندگان خود به خاک آمریکا شدند.

کنگره آمریکا در نوامبر گذشته (آبان) شاهد افشاگری‌هایی بود که نشان می‌داد دولت بایدن توجهی به موضوع استثمار جنسی کودکان مهاجر ندارد؛ ضمن اینکه برخی از کودکان قربانی قاچاق جنسی، کار اجباری و بدتر از آن شده‌اند.

در بخشی از این افشاگری‌ها آمده است: دولت بایدن باید سیاست‌هایی را که کودکان را به مسیر گم شدن، مثله شدن، هدف تجاوز جنسی قرار گرفتن، کشته شدن، ... سوق می‌دهد، متوقف کند؛ برخی از کودکان قربانی سرقت اعضای بدن شدند و این شوکه‌کننده است؛ این روند در حال افزایش است؛ موضوعی فراگیر که دیگر ناهنجاری محسوب نمی‌شود.

 

دولت بایدن حتی سعی نکرد مسیر تاریک برخی از دستورالعمل‌های مربوط به مهاجرت خود را که در مورد کودکان اعمال می‌شد، پنهان کند و وزارت دادگستری دولت وی در مه ۲۰۲۴ (اردیبهشت) تصمیم گرفت تا توافق فلورس را که نظارت محدود دادگاه برای کودکان بدون همراه در بازداشتگاه‌های مهاجرتی ارائه می‌کرد، خاتمه دهد.

این توافق در سال ۱۹۹۷ پس از نبرد‌های حقوقی سخت با هدف صریح رسیدگی به اتهام‌های مربوط به بدرفتاری گسترده با کودکان مهاجری که از دهه ۱۹۸۰ وارد آمریکا می‌شدند، منعقد شد.

در میان افشاگری‌ها و رسوایی‌ها درباره شبکه‌های کودک‌آزاری، فحشا و قاچاق کودکان نخبگان آمریکایی که توسط افرادی مانند جفری اپستین اداره می‌شوند، مقام‌های این کشور سال‌هاست که به سوی دیگر نگاه می‌کنند.

در نهایت این پرسش عجیب نیست که چرا دولت‌های آمریکایی سیاست‌هایی را تسهیل می‌کنند که عامدانه برای ایجاد جمعیتی از کودکان مهاجر گمشده طراحی شده‌اند.

انتهای پیام/



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *