ترور شهید بهشتی‌نژاد و برادرزاده‌اش؛ کودک سه ساله‌ای که قربانی جنایات منافقین شد

بعد از خرداد سال ۱۳۶۰ گروهک تروریستی منافقین با جنایت‌های فراوان تضعیف روحیه مردم و از بین بردن شخصیت‌های پرنفوذ نظام را هدف خود قرار داد و در این مسیر دست به ترو‌های مختلفی زد. یکی از جنایات این گروهک تروریستی به‌شهادت رساندن حجت‌الاسلام و المسلمین بهشتی‌نژاد و فرزند برادر خردسال وی بود.

شهید حجت‌الاسلام و المسلمین سید حسن بهشتی‌نژاد سال ۱۳۲۴ دراصفهان به دنیا آمد و پس از گذراندن دوره دبیرستان، وارد علوم اسلامی و طلبگی شد و دروس ابتدایی را نزد پدرخود مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سید مصطفی بهشتی‌نژاد و برخی از استادان اصفهان گذراند و سپس روانه قم شد.

شهید بهشتی نژاد در جریانات سیاسی پیش از انقلاب نقش پررنگی داشت و پس از پیروز انقلاب اسلامی و در سال ۱۳۵۹ با اصرار بعضی از علما و دوستانش به عنوان حاکم شرع در دادگاه انقلاب شیراز مشغول به فعالیت شد.

حجت الاسلام بهشتی نژاد همزمان با فعالیت در دادگاه شیراز، امام جمعه موقت اصفهان نیز بود و هنگامی که کاندیدای مجلس شورای اسلامی شده بود در سوم مرداد ۱۳۶۰ شمسی مصادف با روز شهادت امام علی (ع)، در ۲۱ رمضان سال ۱۴۰۰ قمری در خانه‏‌ و به همراه برادرزاده سه ساله‌اش به‌دست گروهک منافقین ترور شد و به شهادت رسید.

فرزند شهید بهشتی‌نژاد در توصیف شهادت پدرش می‌گوید: در روز ۲۱ ماه رمضان، روزی که حتی افرادی که مذهبی و اهل روضه هم نیستند به احترام امیرالمؤمنین (ع) حرمتی قائل هستند، منافقین این حرمت‌ها را رعایت نکردند؛ پدرم آن شب احیایی در مسجد برای مردم و احیایی برای اهل خانه گرفته بود، منافقین اول صبح که مردم خواب بودند را برای ترور انتخاب کردند و تحت عنوان اینکه نامه‌ای را از دادگاه شیراز آورده‌ایم درب خانه را زدند، پدرم با اینکه ۲ پاسدار داشت اما چون این‌طور گفتند خودش پشت در رفت و برادرزاده ایشان نیز به اسم سید حمید که ۲ سال و نیم سن داشت در حیاط کنار پدرم بود؛ طبق اعترافات، آن منافق اول بچه را مورد هدف قرار داد زیرا احتمال می‌داد پدرم مسلح باشد و قصد پرت کردن حواس پدرم را داشت. منافقین اعتراف کردند که برنامه‌ این بود که وارد خانه شوند و همه اعضا را بکشند، چون باور نمی‌کردند پدرم پشت در بیاید؛ در جلسه دادگاه وقتی از قاتل سؤال می‌کنند که چرا بچه را ترور کردی؟جواب داد: اگر این بچه هم بزرگ می‌شد مانند بقیه می‌شد و نمی‌خواستیم به کوچک و بزرگ آن‌ها رحم کنیم.

انتهای پیام/