صفحه نخست

چندرسانه

اینفوگرافیک

عکس

رئیس قوه قضاییه

حقوق و قضا

حقوق بشر

حوادث- انتظامی و آسیب های اجتماعی

جامعه

سیاست

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین الملل- جهان

فضای مجازی

مجله حقوقی

قضایی

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

صفحات داخلی

عاقبت کسانی که بيشترين همت‌شان اطفاى شهوات است!

۳۰ خرداد ۱۳۹۵ - ۲۳:۵۰:۰۱
کد خبر: ۱۸۷۸۱۵
طعم و شيرينى ناشى از ايمان براى هر كسى قابل ادراك نيست. اين لذت از آن كسانى است كه هم به لحاظ درونى و نفسانى و هم به لحاظ اعمال بيرونى شرايط خاصى دارند.
 به گزارش گروه فرهنگی ، مرحوم آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی در بخشی از سخنان خود درباره  "آثار فردى و اجتماعى ايمان"  اظهار کرده است: " ايمان آثار فردى و درونى، و اجتماعى و برونى بسيارى دارد كه در اينجا به برخى از آنها اشاره مى‏‌كنيم:

آثار فردى ايمان

1. لذت معنوى و انبساط روحى: ايمان در وجود انسان، لذتى وصف ناپذير ايجاد مى‏‌كند البته هر مرتبه از ايمان با چنين لذتى همراه نيست. لذات انسان در عالم دنيا دو دسته است:

الف: لذاتى كه اعضا و جوارح ظاهرى از ارتباط با عالم ماده كسب مى‏‌كنند. چشم از ديدن زيباييها، گوش از شنيدن صداى خوش و شامه از رايحه دل انگيز لذت مى‏‌برد.

ب: لذاتى كه مادى نيستند و ابزار و آلاتشان نيز اعضاى محسوس نيست. مانند لذت شهرت و مقام، احساس موفقيت و در بعد انسانى خدمت به همنوع. گاه دلبستگى به خدا و رسول (ص) و اولياى الهى به مرتبه‌‏اى مى‏‌رسد كه در انسان لذت شعف انگيز و ويژه‏اى پديد مى‏‌آورد. اين لذت با لذت‌هاى بالا متفاوت است. ميان لذت‌هاى مادى و معنوى از دو جهت اختلاف است:

1. لذات معنوى قوى‏تر و ژرف‏تر از لذايذ مادى هستند.

2. لذتهاى معنوى پايدارترند.

در روايات از اين لذات گاهى به «طعم ايمان يا حلاوت ايمان» تعبير كرده‏‌اند و اين البته از باب تشبيه معقول به محسوس است و الا حقيقت آن، فوق اين معانى است.

طعم و شيرينى ناشى از ايمان براى هر كسى قابل ادراك نيست. اين لذت از آن كسانى است كه هم به لحاظ درونى و نفسانى و هم به لحاظ اعمال بيرونى شرايط خاصى دارند.

امام صادق (ع) فرموده‌‏اند:

حرام على قلوبكم ان تعرف حلاوة الايمان حتى تزهد فى الدنيا [1]

بر دلهاى شما درك حلاوت ايمان حرام شده است مگر آنكه نسبت به دنيا زهد بورزيد.

زهد امرى درونى است. در روايتى ديگر، نمونه‏اى از اعمال بيرونى ذكر شده است:

قال على عليه السلام: لا يجد عبد طعم الايمان حتى يترك الكذب، هزله و جده. [2] بنده طعم ايمان را نمى‏‌چشد مگر آنكه از دروغ، به صورت شوخى و جديش احتراز كند.

اما ما چرا طعم ايمان را نمى‏‌چشيم؟ پاسخ، يك كلمه است: «دلبستگى به دنيا!» و كسى كه حلاوت ايمان را درك كرد، با گرايش به دنيا به تدريج طعم ايمان در ذائقه‏اش محو مى‏شود . نمونه اين افراد مؤمنانى هستند كه با پوشش شرعى، به نحو گسترده‏‌اى به خواسته‌‏هاى نفسانى پاسخ مى‏‌دهند. رسول الله (ص) فرمودند:

من كان اكثر همه ميل الشهوات نزع من قلبه حلاوة الايمان

كسى كه بيشترين همتش اطفاى شهوات است، حلاوت ايمان از دلش كنده مى‏‌شود."

[1]. مشكاة الانوار في غرر الاخبار، ص 116، نور الثقلين، ج 5، ص 83.

[2]. وسائل، ج 12، ص 250 بحار/ج 78/ص‏252.



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *