حکایت آتش‌بس غزه؛ زندگی در شرایط حبس میان خطوط زرد و قرمز طرح صلح ادعایی ترامپ

از زمان اعلام آتش‌بس غزه در ۱۰ اکتبر (۱۸ مهر)، نظامیان صهیونیست بیش از ۳۶۰ فلسطینی را در غزه قتل به شهادت رسانده‌اند؛ به گفته یک مقام سازمان ملل، دست‌کم ۷۰ نفر از این شهدا کودکان هستند.

تعداد شهدای ناشی از حمله‌های رژیم صهیونیستی در جریان جنگ ۲ ساله به غزه که به‌طور میانگین روزانه ۹۰ فلسطینی به شهادت می‌رسیدند، کاهش یافته است، اما تعداد قابل توجهی از مردم غزه همچنان جان خود را از دست می‌دهند.

تسلیحات رژیم صهیونیستی به‌طور میانگین روزانه جان ۷ فلسطینی را در غزه می‌گیرند؛ این میزان مرگ‌ومیر خشونت‌آمیز در بسیاری از زمینه‌های دیگر یک درگیری فعال تلقی می‌شود و این سوال را مطرح می‌کند که «آتش‌بس» تا چه حد وضعیت موجود جدید را توصیف می‌کند.

دانیل لوی، مذاکره‌کننده سابق رژیم صهیونیستی و رئیس پروژه آمریکا/ غرب آسیا در این باره گفت: این چیزی است که اگر بخواهید می‌توانید آن را آتش‌بس بنامید که برای آمریکایی‌ها و برای هر کسی که می‌خواهد این آتش‌بس از صفحه تلویزیون و خیابان‌ها و برنامه‌های آزاردهنده پارلمانی و سیاسی آن‌ها حذف شود، بسیار مناسب است.

او گفت: این برای اسرائیل بسیار مناسب است؛ فشار از بین رفته و آن‌ها کل منطقه را ویران کرده‌اند و هنوز هم می‌توانند هر طور که می‌خواهند بکشند.

سازمان عفو بین‌الملل در گزارشی تایید کرد که رژِم صهیونیستی در غزه همچنان مرتکب نسل‌کشی می‌شود؛ در گزارش این نهاد آمده است: اصطلاح آتش‌بس خطر ایجاد توهم خطرناکی مبنی بر بازگشت زندگی در غزه به حالت عادی را به همراه دارد.

ارتش رژیم صهیونیستی روشن کرده است که هنوز سیاست شلیک به قصد کشتن را در اطراف مواضع خود اجرا می‌کند؛ این ارتش با تایید حمله‌های پهپادی مرگ‌بار، آن‌ها را با عنوان هدف قرار دادن مظنونان تهدید نظامیان صهیونیست توجیه کرد.

خط زرد مرگ‌بارتر می‌شود

شمار قابل توجهی از شهدای غزه در روز‌های پس از برقراری آتش‌بس، به دلیل نزدیک شدن به «خط زرد» جان خود را از دست دادند؛ خط زرد، منطقه‌ای است که رژیم صهیونیستی تحت آتش‌بس به آن عقب‌نشینی کرد.

این خط اکنون غزه را به ۲ قسمت تقسیم می‌کند و سهم شیر را به رژیم صهیونیستی می‌دهد؛ در نقشه آتش‌بس اولیه، رژیم صهیونیستی همچنان درصد از نوار غزه را اشغال می‌کرد، اما ارتش رژیم صهیونیستی به‌طور یک‌جانبه این میزان را به ۵۸ درصد افزایش داد، زمانی که برای تعیین قلمرو خود علامت‌هایی گذاشت.

این تقسیم‌بندی، واقعیت جدید غزه است؛ ارتش آمریکا در حال آماده شدن برای تقسیم نامحدود به چیزی است که آن را «منطقه سبز» تحت کنترل نظامی رژیم صهیونیستی و بین‌المللی می‌نامد، جایی که ادعا شده است که بازسازی آغاز می‌شود و یک «منطقه قرمز» که قرار است، ویران شود.

براساس یک تحلیل جغرافیایی توسط Forensic Architecture، بخش عمده‌ای از زمین‌های کشاورزی حاصلخیز غزه در دست رژیم صهیونیستی است، در حالی که جمعیت آواره غزه عمدتا در تپه‌های شنی ساحلی بایر، یعنی منطقه قرمز، محصور شده‌اند.

پیشنهاد‌های آتش‌بس ارائه‌شده توسط دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا که بخش عمده‌ای از آن در قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل در ماه گذشته گنجانده شده است، گام‌های بیشتری را پس از مرحله اول تصور می‌کرد.

براساس طرح یادشده قرار است نظامیان صهیونیست به عقب‌نشینی ادامه دهند و جای خود را به یک نیروی تثبیت‌کننده بین‌المللی (ISF) بدهند که تحت نظارت یک «هیئت صلح» به ریاست ترامپ، با دیگر سران جهان به انتخاب وی و یک کمیته تکنوکرات فلسطینی برای اداره امور روزمره حکومت باشد.

با وجود این، مراحل موردنظر که توافق بر سر آن‌ها حتی از توقف اولیه جنگ هم دشوارتر است، عمدا مبهم رها شده‌اند و ۲ ماه بعد از برقراری آتش‌بس نیز به همان اندازه مبهم باقی مانده‌اند.

رژیم صهیونیستی اصرار داشته است که تا زمانی که تمام اجساد زندانیان کشته‌شده در طول جنگ بازگردانده نشوند، هیچ پیشرفتی از مرحله اول حاصل نخواهد شد؛ مقاومت فلسطین به جز یکی از اجساد، همه را پیدا و بازگردانده است.

در پس زمینه مملو از عدم قطعیت و تاخیر در غزه، نشانه‌های فزاینده‌ای وجود دارد که خط زرد در حال تبدیل شدن به چیزی دائمی‌تر، یعنی تقسیم غزه، است.

ارتش رژیم صهیونیستی در حال ساخت پاسگاه‌های بتنی در امتداد خط زرد بوده و مناطق آتش‌بس جدیدی در اطراف آن‌ها ایجاد کرده است؛ در سمت اشغالی خط، ارتش رژیم صهیونیستی به رغم تعهد طرح ترامپ به بازسازی، به تخریب محله‌های فلسطینی ویران‌شده در جنگ ادامه داده است.

اینکه چه چیزی به جای آن‌ها ساخته خواهد شد، اگر اصلا ساخته شود، مشخص نیست؛ رژیم صهیونیستی اعلام کرده است که فقط در «منطقه سبز» اشغالی خود اجازه ساخت و ساز می‌دهد و برنامه‌های تدوین‌شده توسط دولت و ارتش آمریکا، اردوگاه‌های حصارکشی‌شده پراکنده را به جای بازسازی جوامع فلسطینی در نظر گرفته است.

این مناطق که به‌عنوان «جوامع امن جایگزین» (ASC) شناخته می‌شوند، چیزی بیش از اردوگاه‌های پناهندگان نخواهند بود و فلسطینی‌ها در واحد‌های پیش‌ساخته یا کانتینر‌های حمل و نقل بازسازی‌شده با توالت‌ها و دوش‌های مشترک عمومی زندگی می‌کنند.

ساکنان برای استفاده از این شرایط نیز مورد بررسی‌های سختگیرانه قرار خواهند گرفت؛ در عین حال، مشخص نیست که آیا به کسانی که به مناطق تحت کنترل رژیم صهیونیستی نقل مکان کرده‌اند، اجازه بازگشت به منطقه غربی غزه داده خواهد شد یا خیر.

چندین سازمان بشردوستانه و کشور‌های اروپایی از شرکت در برنامه‌ریزی برای جوامع امن جایگزین خودداری کرده‌اند، به این دلیل که این پروژه می‌تواند قوانین بین‌المللی را نقض کند؛ آن‌ها نگرانند که شهرک‌های یادشده به‌عنوان ابزاری برای آوارگی اجباری و سوءاستفاده از نیاز‌های غیرنظامیان برای دستیابی به اهداف نظامی مورد استفاده قرار گیرند.

یک تحلیلگر ارشد رژیم صهیونیستی و فلسطین در گروه بحران بین‌المللی، گفت: آمریکا مسائل اساسی مانند مالکیت زمین را نادیده می‌گیرد؛ مقام‌های آمریکایی با این رویکرد لوح سفید وارد می‌شوند که شما می‌توانید همه چیز را از ابتدا بازسازی کنید، گویی قبلا هیچ چیز وجود نداشته است، هیچ خانه یا جامعه‌ای یا هیچ ثبت زمینی در این مناطق وجود ندارد؛ این کار تمام قوانین بین‌المللی را نقض می‌کند.

حتی اگر آمریکا طرح آزمایشی شهرک‌های ASC را که برای رفح برنامه‌ریزی شده است، پیش ببرد، این پروژه تقریبا هیچ کاری برای کاهش بحران انسانی فعلی در غزه انجام نخواهد داد.

منابع آگاه از این طرح‌ها می‌گویند که کوه‌های آوار پر از بمب‌های منفجرنشده باید قبل از شروع ساخت‌وساز پاکسازی شوند و حتی خوش‌بینانه‌ترین جدول زمانی، ۶ ماه کار را قبل از ورود اولین فلسطینی‌ها به آنجا اجازه می‌دهد.

پس از تکمیل، این شهرک فقط ۲۵ هزار نفر را در خود جای خواهد داد که به سختی درصد از جمعیت غزه را تشکیل می‌دهد.

توصیفی مختصر از زندگی مردم غزه؛ حبس در شرایط وخیم

توافق آتش‌بس در حال حاضر، ۲.۲ میلیون فلسطینی باقی‌مانده غزه را تنها در ۴۲ درصد از قلمرو سابق خود و در شرایط وخیمی محبوس کرده است.

به گفته گروه تحلیلگر معماری قانونی، فلسطینی‌ها به هیچ وجه از حمله‌های رژیم صهیونیستی در امان نیستند، زیرا بسیاری از این حمله‌ها در «مناطق اسکان مجدد» که برای آن‌ها در نظر گرفته شده، انجام شده است.

از هر ۱۰ فلسطینی در غزه، ۹ نفر خانه ندارند و خانه‌هایشان به ویرانه تبدیل شده است؛ آخرین داده‌های ماهواره‌ای نشان می‌دهد که ۸۱ درصد از خانه‌ها در اثر بمباران رژیم صهیونیستی تخریب شده یا به شدت آسیب دیده‌اند.

بیشتر آن‌ها در چادر‌ها زندگی می‌کنند و در برابر زمستان پیش رو آسیب‌پذیر هستند.

۲ بارندگی شدید در ماه نوامبر، اردوگاه‌های چادری غزه را آب گرفت و صدها اگر نگوییم هزاران، سرپناه را با خود برد.

جاناتان کریک، سخنگوی آژانس حمایت از کودکان سازمان ملل (یونیسف)، در فلسطین، گفت: با توجه به وضعیت وخیم بهداشتی و فقدان بهداشت کافی، ما بسیار نگران بیماری‌های ناشی از آب هستیم؛ اگر اوضاع در اسرع وقت بهبود نیابد، نگرانیم که بیماری‌هایی مانند وبا ظاهر شوند؛ در ۴ هفته گذشته افزایش قابل توجهی در اسهال حاد وجود داشته است که کودکان بالای ۵ سال را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

کل جریان ورود کالا کمتر از میانگین قبل از جنگ، یعنی ۶۰۰ کامیون در روز است، در حالی که نیاز‌های جمعیت به‌طور تصاعدی افزایش یافته است، زیرا جنگ تقریبا همه فلسطینی‌ها را از سرپناه، معیشت، مدرسه‌ها و بیمارستان‌هایشان محروم کرده است.

سم رز، مدیر موقت غزه در آنروا، آژانس امدادرسانی سازمان ملل که به فلسطینی‌ها در منطقه خدمت می‌کند، گفت: ما شاهد افزایش قابل توجهی در میزان کالا‌های ورودی نیستیم.

آنروا تاکنون بزرگ‌ترین آژانس امدادرسانی در غزه است، اما توسط رژیم صهیونیستی ممنوع شده است، زیرا رژیم صهیونیستی اتهام‌های بی‌اساسی را به برخی از ۱۳ هزار کارمند آن در این منطقه وارد کرده است.

خطر همدستی غرب در تشدید بحران غزه

کشور‌های اروپایی حمایت خود از پیشنهاد‌های ترامپ را در قطعنامه سازمان ملل که آن‌ها را به‌عنوان راهی برای درگیر نگه داشتن آمریکا در تلاش‌های صلح و دادن مشروعیت به گام‌های پیشنهادی وی تدوین کرد، توجیه کردند.

آن‌ها مشارکت خود در مرکز هماهنگی مدنی-نظامی (CMCC) را در راستای همین منطق توجیه کرده‌اند و به پیشرفت‌های اندک در ارائه کمک‌ها به امید مهار تهدید قحطی اشاره می‌کنند.

مرکز هماهنگی مدنی و نظامی که در انباری در کریات گات، جنوب اراضی اشغالی تاسیس شده است، توسط ارتش‌های رژیم صهیونیستی و آمریکا به همراه افسران رابط از دیگر کشور‌هایی که از آتش‌بس حمایت می‌کنند، اداره می‌شود؛ هیچ نماینده‌ای از فلسطین وجود ندارد.

ناظران به کشور‌های اروپایی و همچنین سازمان‌های امدادی هشدار می‌دهند که بدون پیشرفت‌های قابل توجه در روند صلح، مرکز هماهنگی مدنی و نظامی در خطر همدستی با ارتش رژیم صهیونیستی در وضع موجود است که فلسطینی‌ها را در شرایط غیرانسانی نگه می‌دارد و در طرح‌هایی مانند طرح ASC، که مغایر با قوانین بشردوستانه است، مشارکت خواهد داشت.

دانیل لوی گفت: ارتشی که به‌تازگی مرتکب نسل‌کشی شده است، اکنون ۳۰ تا ۴۰ ارتش دیگر در حیاط خلوت خود با آن همکاری می‌کنند.

رز گفت: این روز‌ها خشم و فشار بین‌المللی زیادی متوجه اسرائیل نیست، اما واقعیت این است که مردم در شرایط فلاکت‌باری زندگی می‌کنند و با وجود آتش‌بس همچنان کشته می‌شوند؛ فلسطینی‌ها با این آینده‌های احتمالی متعدد رو‌به‌رو هستند که هیچ کنترلی بر آن‌ها ندارند؛ بنابراین آن عنصر درماندگی، شکنجه روانی و ظلمی که در ۲ سال گذشته متحمل شده‌اند، همچنان ادامه دارد.

انتهای پیام/