افشای ابعاد تازهای از جنایتهای نیروهای ویژه ارتش انگلیس در افغانستان
اظهارات ثبتشده در دادگاه نشان میدهد که فرمانده سابق نیروهای ویژه انگلیس و دیگر افسران ارشد نظامی تلاش کردهاند نگرانیها را درمورد انجام قتلهای غیرقانونی توسط واحدهای SAS (واحد نیروهای ویژه ارتش انگلیس) در افغانستان لاپوشانی کنند.
یک افشاگر ارشد نیروهای ویژه انگلیس گفت که زنجیره فرماندهی پس از نخستینبار بهصدا درآمدن زنگ خطر در اوایل سال ۲۰۱۱، نتوانست جلوی تیراندازیهای فراقانونی، از جمله تیراندازی به ۲ کودک خردسال، را بگیرد. ظاهرا این کوتاهی به آنها اجازه داد تا سال ۲۰۱۳ به جنایتهای خود ادامه دهند.
اتهامها در زمینه لاپوشانی از جمله شدیدترین اتهامهایی است که در تحقیقات جاری درمورد اتهامهای مبنی بر قتل ۸۰ نفر بهطور تصادفی توسط اعضای ۳ واحد مختلف SAS انگلیس که در افغانستان فعالیت میکردند، مطرح شده است. این تحقیق، به ریاست یک قاضی انگلیسی در سال ۲۰۲۳ آغاز شد. منظور از شلیک بهطور تصادفی این است که افرادی بدون هیچ دلیلی هدف شلیک گلوله قرار گرفتند.
این افشاگر که تنها با کد N۱۴۶۶ به او اشاره شده است، گفت که او نخستینبار در فوریه ۲۰۱۱ نگرانیهایی را درمورد احتمال جنایتهای جنگی به فرمانده نیروهای ویژه و دیگران گزارش داده است.
براساس رونوشتهای ویرایششده و تازه منتشرشده از شواهد ارائهشده به صورت محرمانه در سال گذشته، این افسر گفت: ما میتوانستیم آن (جنایتهای جنگی) را در فوریه ۲۰۱۱ متوقف کنیم. از آن دسته افرادی که از آن زمان به بعد بیجهت جان باختند، ۲ کودک بودند که در تخت خود در کنار والدینشان با شلیک گلوله کشته شدند؛ اگر آن ماجرا متوقف میشد، لزوما همه این اتفاقها نمیافتاد.
ظاهرا اظهارات این افسر به جراحتهای جدی وارده به فرزندان حسین ازبکزای و همسرش، رقیه حلیم به نامهای عمران و بلال اشاره دارد که گفته میشود در سال ۲۰۱۲ در حین خواب در رختخوابهایشان در جریان یک عملیات شبانه در یکی از روستاهای در استان نیمروز هدف گلوله قرار گرفتهاند. والدین عمران و بلال هر ۲ کشته شدند.
عزیز، عموی این کودکان در سال ۲۰۲۳ در یک ویدیوی کوتاه خطاب به کمیته تحقیق گفت: حتی تا به امروز، آنها از اتفاقی که برای ما افتاده، سوگوار هستند. ما از دادگاه میخواهیم که به حرف این کودکان گوش دهد و عدالت را اجرا کند.
N۱۴۶۶ اظهار کرد که فرمانده وقت و دیگران سعی در پنهان کردن اطلاعات مربوط به جنایتها داشتند. او به کمیته تحقیق گفت: فرمانده تصمیم آگاهانهای گرفته است که این موضوع را پنهان کند، آن را لاپوشانی کند و کمی وانمود کند که کاری انجام داده است.
او به کمیته تحقیق گفت که فرمانده یادشده دستور بررسی تاکتیکها، تکنیکها و رویهها (TTP) را بهعنوان راهی برای جلوگیری از بررسیهای خارجی داده است.
او گفت: از آمار و الگوها کاملا مشخص بود که اینجا مشکلی وجود دارد. من معتقدم که او میدانست که این مشکل، مشکل TTP نیست. مشکل اصلی قصد کشتن بود.
N۱۴۶۶ پس از ترک نیروهای ویژه انگلیس شواهدی مبنی بر ادامه قتلها یافت. خلاصهای از شواهد او میگوید: وقتی او در سال ۲۰۱۴ به نیروهای ویژه انگلیس بازگشت، مشخص بود که این قتلها اصلا متوقف نشده است. در واقع، دستکم تا سال ۲۰۱۳ ادامه داشته است. او این را بسیار تکاندهنده یافت.
N۱۴۶۶ وقتی او در سال ۲۰۱۵ نگرانیهای خود را به پلیس نظامی گزارش داد، شکایت کرد که بخشی از سازمانی است که به عناصر سرکش اجازه میدهد تا خارج از قانون عمل کنند.
او با استناد به یک حمله، به پلیس نظامی گفت که نیروهای ویژه آنقدر به یک پشهبند شلیک کردند تا دیگر هیچ حرکتی وجود نداشت. او گفت: زنان و کودکان داخل آن بودند. این حادثه لاپوشانی شد و به فردی که تیراندازی را انجام داده بود، نوعی جایزه داده شد تا آن را مشروع جلوه دهد.
او همچنین از اینکه در سال ۲۰۱۱ سوءظن خود در مورد قتلهای غیرقانونی را به شعبه تحقیقات جدی گزارش نکرده بود، ابراز تاسف کرد. این افشاگر به کمیته تحقیق گفت: من تمام ایمانم را به اینکه سلسله مراتب فرماندهی مایل به حمایت از یک تحقیق شفاف و پاسخگو باشند، از دست داده بودم.
N۱۴۶۶ گفت که افراد زیادی بودند که میخواستند این موضوع سرکوب شود. او گفت که از اینکه یک وکیل نیروهای ویژه گزارش این نگرانیها را به شعبه تحقیقات ویژه ارجاع نداده بود، متعجب و ناامید شده است.
هنگام بررسی گزارشهای حملههای SAS، N۱۴۶۶ با نگرانی متوجه افزایش شدید نسبت قتلها به سلاحهای کشفشده در حملهها شد.
در یک حمله ۹ افغانستانی کشته و تنها ۳ تفنگ کشف شد. همچنین نمونههای مکرری از بردن بازداشتشدگان به محل حملهها و سپس تیراندازی به آنها وجود داشت.
او گفت: ما درمورد جنایتهای جنگی صحبت میکنیم؛ درباره بازگرداندن بازداشتشدگان به محل و کشتار آنها، با این ادعا که آنها علیه نیروهای نظامی خشونت انجام دادهاند. براساس کنوانسیونهای ژنو نیروهای ویژه وظیفه مراقبت از آنها را برعهده داشتند. نقض مکرر کنوانسیونهای ژنو به وضوح غیرقابل قبول بود.
N۱۴۶۶ همچنین به شواهد تصویری اشاره کرد که نشان میدهد قربانیان از فاصله نزدیک، از جمله در هنگام خواب، به سرشان شلیک شده است.
او اضافه کرد: من عمیقا نگران چیزی بودم که بهشدت به آن مشکوک بودم؛ قتل غیرقانونی افراد بیگناه، از جمله کودکان.
این افشاگر به محققان گفت: ما به خاطر این نوع رفتار، یعنی شلیک به کودکان در رختخوابشان یا قتلهای بیهدف به نیروهای ویژه ارتش انگلیس نپیوستیم. این چیزی نیست که ما از آن دفاع میکنیم و من باور ندارم که بیشتر ما یا مایل به چشمپوشی از آن هستیم یا میخواهیم آن را لاپوشانی کنیم.
انتهای پیام/