نوجوان دهه هشتادی از کلاس فیزیک تا جشنواره عمار

محمدامین حسینیان امیرخیز، کارگردان در گفت و گو با میزان، از نقطه شروع علاقه‌اش به فیلم‌سازی گفت: دانش‌آموز پایه دهم رشته ریاضی‌فیزیک هستم، اما از کودکی به کارهای هنری علاقه داشته‌ام. دوران خانه‌نشینی کرونا باعث شد وقت بیشتری صرف دیدن فیلم کنم و همین موضوع کم‌کم علاقه‌ام را جدی‌تر کرد. در آن دوره فهمیدم که می‌خواهم روزی خودم فیلم بسازم و سینما برایم به یک علاقه جدی و واقعی تبدیل شده است. 

وی از هدفش برای ورود به عرصه فیلمسازی گفت: من به سینما علاقه زیادیدارم، اما هدفم تنها ساختن فیلم برای حضور در جشنواره‌ها نیست. دلممی‌خواهد کارهایم درباره مردم باشد، درباره حقیقت. نمی‌خواهم فقط جایزهبگیرم؛ می‌خواهم فیلمی بسازم که حرف درست بزند و نقدی منصفانه ارائهکند، این برایم از هر جایزه‌ای ارزشمندتر است. گاهی رسانه‌ها باعثمی‌شوند نگاه مردم به سینما دچار سوءتفاهم شود. برخی استفاده‌هاینادرست از سینما هم فضا را مخدوش می‌کند؛ اما اگر این حوزه درستمدیریت شود، می‌توان نگاه جامعه را به مسیر صحیح هدایت کرد. 

او از تجربه حضور در اولین جشنواره فیلمسازی مدرسه گفت: یک جشنواره‌ای بود به نام «جشنواره فیلم مدرسه»؛ همان‌جا اولین کارم را ساختم. یک نماهنگ ارسال کردم و فیلمنامه‌ای هم نوشتم. در دوره اول اصلاًپذیرفته نشدم، چون تجربه‌ای نداشتم، اما بعدها یاد گرفتم و توانایی‌ام بهترشد. در دوره دوم نامزد شدم و همین اتفاق به من انگیزه داد تا ادامه بدهم. 

حسینیان با اشاره به نحوه آشنایی‌اش با جشنواره عمار گفت: نخستین بار نام جشنواره عمار را در فضای مجازی شنیدم. راستش ابتدا تصور می‌کردمجشنواره‌ای مردمی و ساده باشد؛ اما وقتی آثارش را دیدم، فهمیدم سطح آنبسیار فراتر از انتظار من است. برای ما نوجوان‌ها، بیش از آن‌که میدانرقابت برای دریافت جایزه باشد، فرصتی ارزشمند برای آموختن است. بعد ازشرکت در جشنواره نیز دریافتم عمار چقدر گسترده و بزرگ است، با این‌حالمخاطب اصلی‌اش همچنان مردم‌اند. جشنواره‌هایی مانند جشنواره عمار نقش کمک کننده در برقراری ارتباط با اهالی هنر و رسانه دارد. 

چالش‌های یک نوجوان برای فیلم‌سازی

این کارگردان نوجوان درباره چالش‌هایش برای فیلم‌سازی گفت: « بزرگ‌ترین چالشی که ما در آغاز مسیر با آن روبه‌رو می‌شویم، مسئله ایده و سرمایهاست. چون تجربه زیادی نداریم، گاهی حتی نمی‌دانیم از چه نقطه‌ای شروع کنیم؛ مثلاً من با اینکه آموزش‌های فنی دیده‌ام، اما در پیدا کردن ایده‌ای کهبتوانم آموخته‌هایم را در آن به کار بگیرم دچار مشکل شدم. چالش دیگر، بحث سرمایه است. بگاهی اوقات ایده دارم؛ حتی همین حالا برای موضوعی طرح و فیلمنامه نوشته‌ام، اما برای شروعِ ساخت، بودجه و امکانات لازم را ندارم. 

محمدامین حسینیان امیرخیز در پایان گفت: توصیه‌ام به هم‌سن‌وسال‌های خودم این است که منتظر نمانند تا همه‌چیز کامل و آماده شود. خود من مدتزیادی صبر کردم تا فرصتی مناسب پیدا شود، اما در نهایت با کمترینامکانات شروع کردم و تا امروز موفق بوده‌ام. مهم نتیجه نیست؛ مهم شروع کردن و تلاش کردن است. 

انتهای پیام/