کابوس بیپایان خانوادههای غزه؛ چالش جستوجو برای یافتن بیش از ۱۱ هزار مفقود
برقراری آتشبس در غزه موضوع افراد مفقودشده و شناسایی بقایای پیکرهای پیداشده را بیش از هر زمان دیگری در کانون بحثها قرار داده است.
بیش از ۱۱ هزار فلسطینی، عمدتا زنان و کودکان از زمان آغاز جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه در اکتبر ۲۰۲۳ (مهر ۱۴۰۲) تاکنون ناپدید شدهاند؛ خانوادههای این افراد نمیدانند که آنها زنده هستند، بر اثر حملههای رژیم صهیونیستی جان باختهاند یا در زندانهای این رژیم محبوس هستند.
به گزارش +۹۷۲، براساس گزارش سازمان ملل بیش از ۱۱ هزار فلسطینی درپی جنگ ۲ ساله رژیم صهیونیستی علیه غزه مفقود شدهاند؛ سازمان ملل اعلام کرد که عمده این افراد زنان و کودکان هستند که ممکن است زیر آوار گیر افتاده باشند، در زندانهای رژیم صهیونیستی در بازداشت باشند یا تحت شرایط دیگر ناپدید شده باشند.
تصور میشود بسیاری از افراد دسته اول در بخشهایی از نوار غزه که تحت کنترل نظامی رژیم صهیونیستی است، بوده و بازیابی اجساد آنها غیرممکن باشد.
مرکز فلسطینی مفقودین، یک ابتکار محلی که در اوایل سال جاری تاسیس شد، در تلاش است تا تلاشهای جستوجو را بین گروههای حقوق بشری و مقامهای مربوطه در غزه هماهنگ کند.
مدیر این سازمان، توضیح داد که یک تیم تحقیقاتی با خانوادههای مفقودین همکاری میکند تا جزئیات هرچه بیشتری را در مورد شرایط ناپدید شدن آنها جمعآوری کند، اما کار به دلیل کمبود اطلاعات موجود و تجهیزات سنگین که هر دو توسط مقامهای صهیونیست ارائه نمیشوند، محدود شده است.
چالش شناسایی پیکرهای شهدا
در جاهایی که بقایای پیکرها پیدا شده، بحران موازی شناسایی نیز پدیدار شده است؛ غزه هیچ آزمایشگاه فعالی برای ذخیره یا تجزیهوتحلیل نمونههای دیاناِی DNA ندارد، در حالی که پروندههای پزشکی و دندانپزشکی به دلیل تخریب سیستم بهداشتی غزه توسط رژیم صهیونیستی تا حد زیادی غیرقابل دسترسی شدهاند.
کمیته بینالمللی صلیب سرخ (ICRC) که از زمان آغاز جنگ بیش از ۱۳ هزار و ۵۰۰ درخواست ردیابی در غزه دریافت کرده است، در طول ۲ سال گذشته با مقامهای محلی برای ایجاد گورستانهای مشخص برای پیکرهای ناشناس بهعنوان گامی ضروری برای امکان شناسایی در آینده همکاری کرده است، اما در شرایط فعلی، این سازمان قادر به راهاندازی آزمایشگاه آزمایش دیاناِی نیست.
پیکرهایی که رژیم صهیونیستی ماه گذشته بهعنوان بخشی از توافق آتشبس به غزه بازگرداند، شفافیت کمی ایجاد کردهاند، زیرا ارتش رژیم صهیونیستی هیچ نام یا شناسهای برای این پیکرها ارائه نکرده است.
کارشناس حقوق بینالملل در مرکز حقوق بشر المیزان غزه، گفت: این امر نقض کنوانسیونهای ژنو است که افشای نام هر فرد بازگشته و انتقال هرگونه وسایل شخصی و همچنین علت، تاریخ و محل مرگ آنها را الزامی میکند.
از ۲۸۵ پیکری که رژیم صهیونیستی از زمان آغاز آتشبس بازگردانده است، فقط ۸۶ پیکر توسط خانوادههایشان شناسایی شدهاند و بقیه در گورستانی برای مفقودین در دیرالبلح دفن شدهاند.
مدیر بخش پزشکی قانونی بیمارستان ناصر، گفت: برخی از پیکرها دارای زخمهای ناشی از اصابت گلوله بودند که نشان میدهد آنها ممکن است در زندانهای اسرائیل کشته شده و تحت شکنجههای مرگبار قرار گرفته باشند.
کارشناس حقوق بینالملل در مرکز حقوق بشر المیزان غزه، گفت: به نظر میرسد عدم شناسایی پیکرها در حال حاضر نشاندهنده تشدید سیاست است: این جنگ روانی است.
بسیاری از مفقودان افرادی هستند که برای دریافت غذا اغلب از مراکز توزیع تحت مدیریت بهاصطلاح بنیاد بشردوستانه غزه GHF رفته بودند و هرگز برنگشتند.
نظامیان صهیونیست و پیمانکاران امنیتی از ماه مه (اردیبهشت) در این مراکز بیش از ۲ هزار و ۶۰۰ نفر را قتلعام کردهاند؛ البته حتی پیش از راهاندازی این مراکز، یافتن غذای کافی در طول جنگ یک تلاش خطرناک بود.
گورهای دسته جمعی برای پیکرهای ناشناس
وقتی جسدی توسط بستگان شناسایی میشود، مقامهای پزشکی آن را برای دفن تحویل میدهند؛ اگر بقایای پیکرها قابل شناسایی نباشند، یک پروتکل مشخص وجود دارد.
مدیر بخش گورستانهای وزارت اوقاف و امور مذهبی غزه، توضیح داد که تیمهای پزشکی قانونی نمونهها را جمعآوری کرده و تا ۱۰ روز در بیمارستانها نگهداری میکنند تا مقامهای محلی جسد را دفن کنند.
اما این روند بهطور فزایندهای غیرممکن شده است؛ رژیم صهیونیستی سال گذشته، ۲ کامیون پر از پیکر را بدون هیچ هماهنگی یا اطلاعات شناسایی به غزه منتقل کرد.
این پیکرها بدون هیچ ظرفیتی برای شناسایی، در یک گور دسته جمعی دفن شدند، حادثهای که مدیر بخش گورستانهای وزارت اوقاف غزه آن را «فاجعه بزرگ» توصیف کرد.
فروپاشی سیستمهای رسمی اغلب غیرنظامیان را مجبور کرده است که نقش متصدیان کفن و دفن را بر عهده بگیرند؛ در دورههای بمباران شدید، زمانی که تیمهای نجات نمیتوانستند به محلههای بمبارانشده برسند، مردم پیکرها را در همان جایی که افتاده بودند دفن میکردند، بدون اینکه بدانند آنها چه کسانی هستند.
محمد عماد، ۳۵ ساله، در محله تل الهوا در شهر غزه پناه گرفته بود که ارتش اسرائیل در ۲۳ دسامبر ۲۰۲۳ (۲ دی ۱۴۰۲) این منطقه را بمباران کرد؛ وی گفت: بسیاری از ساختمانها مورد اصابت قرار گرفتند؛ ما صدای فریاد همسایگانمان را پس از بمباران خانهشان در شب شنیدیم، اما نتوانستیم به آنها کمک کنیم و نیروهای امدادی هم نتوانستند بیایند، زیرا اوضاع بسیار خطرناک بود.
عماد گفت که صبح روز بعد که برای بازرسی ساختمانهای تخریبشده رفتند، پیکرهای ۲۰ نفر را در حالتهای فاجعهباری دیدند؛ وی گفت: ما گودالی در خیابان کندیم و آنها را بدون اینکه شناسایی کنیم، دفن کردیم، زیرا میترسیدیم سگها به آنها حمله کنند.
ماهها بعد، یکی از همسایهها به عماد گفت که پیکرها منتقل شدهاند، اما هنوز مشخص نیست چه زمانی، چگونه یا توسط چه کسی این اتفاق افتاد.
عماد گفت: هنوز کابوس میبینم؛ هرگز آن روز را فراموش نخواهم کرد.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *