گزارش|
مقایسه میزبانیهای استقلال و پرسپولیس؛ آزادی را به سرخابیها بازگردانید!
با مقایسه آماری میزبانیهای استقلال و پرسپولیس در استادیوم آزادی و سایر استادیومها در سال گذشته و هفته ابتدایی فصل جاری، میتوان به افت کیفیت این دو تیم در استادیومهایی مانند شهدای شهر قدس پی برد.
تیمهای فوتبال استقلال و پرسپولیس در یک سال گذشته همواره دچار مشکل میزبانی در استادیوم محبوبشان یعنی آزادی بودهاند. بازسازیها و تعمیرات مداوم و چند مرحلهای آزادی باعث شده تا سرخابیهای پایتخت آواره استادیومهایی مانند شهدای شهر قدس، تختی و یا استادیوهای ثالث شهرهای دیگر شوند.
درست است که در فصل جدید هر ۲ تیم استقلال و پرسپولیس دچار مشکلات و ضعف فنی بودهاند، اما شاید نگاهی به وضعیت میزبانی این ۲ تیم از مهمانانشان بد نباشد. ۲ تیم پرطرفدار پایتخت در این فصل تاکنون نتوانستهاند در استادیوم آزادی پذیرای مهمانانشان باشند؛ اتفاقی تکراری که به دلیل تعمیرات مداوم استادیوم آزادی در نیمه اول فصل گذشته نیز اتفاق افتاد.
در یک سال اخیر بارها و بارها اعتراض بازیکنان، کادرفنی، خبرنگاران و کارشناسان فوتبال به گوش رسیده و انتقادات زیادی به شرایط این استادیومها صورت گرفته. مسائلی مانند کیفیت چمن، امکانات رختکن، سکوهای ورزشگاه و ... در رابطه با استادیومهای شهر قدس و تختی به کرات مطرح شده. حتی در مقطعی نیز این ۲ تیم از میزبانی بازیهای آسیاییشان در ایران سلب امتیاز شده و به امارات و قطر پناه بردند.
این دو از ابتدای بهمن ماه گذشته در مقطعی کوتاه به آزادی بازگشتند و تا پایان فصل نیز در بزرگترین استادیوم ایران پذیرای مهمانان خود بودند. اما شاید نگاهی به آمار و ارقام میزبانیهای این ۲ تیم و مقایسه آزادی با استادیومهای دیگر جالب باشد. آیا واقعاً بازی کردن در آزادی روی این ۲ تیم تأثیر میگذارد؟
بدین منظور ۱۸ میزبانی گذشته ۲ تیم در آزادی را با ۱۸ میزبانی اخیر ۲ تیم در سایر استادیومها نظیر شهدای شهر قدس و شهرهای ثالث را بررسی کردیم. سرخابیهای پایتخت در ۱۸ دیدار اخیرشان در آزادی به ۸ برد، ۷ تساوی و ۳ باخت رسیدهاند. یعنی میانگین تقریبا هر بازی ۱.۷۲ امتیاز. سرخابیها در این ۱۸ بازی، میانگین ۱.۱۶ گل زده و ۰.۵۵ گل خورده به ازای هر بازی را ثبت کردهاند. اعدادی که به خودی خود قابل قبول به نظر میرسد. در ضمن باید اشاره کرد در این بازیها نتایج مهمی، چون تساوی بدون گل استقلال برابر النصر پرستاره در بازی رفت دور اول حذفی، برد ۲ بر صفر پرسپولیس برابر تراکتوری که در انتهای فصل قهرمان شد و یکی از پرگلترین پیروزیهای فصل گذشته لیگ برتر، یعنی برد ۵ بر یک استقلال برابر آلومینیوم اراک به دست آمد. بازیهایی که هر کدام از هایلایتهای فصل ۲ تیم به شمار میروند.
حالا نگاهی به ۱۸ میزبانی اخیر این ۲ تیم در سایر استادیومها میاندازیم. ۵ برد، ۹ تساوی و ۴ شکست حاصل کار سرخابیها در این مسابقات بوده است؛ یعنی میانگین هر بازی تقریبا ۱.۳۲ امتیاز. همچنین این ۲ میانگین ۰.۹۴ گل زده و ۱.۰۵ گل خورده به ازای هر بازی را ثبت کردهاند. همچنین باید نتایج غیرمنتظره هر ۲ تیم را در شروع فصل جدید به دقت بررسی کرد؛ بدون برد در بازیهای خانگی فصل جدید! آن هم با وجود جذب ستارگان داخلی و خارجی و اسکوادهای تقویت شده. همچنین باید به ناکامی دو تیم در میزبانیهای آسیایی فصل گذشته اشاره کرد.
با مقایسه ۳ فاکتور میانگین امتیاز، میانگین گل زده و میانگین گل خورده ۲ تیم به ازای هر بازی، به خوبی میتوان متوجه اُفت کیفیت استقلال و پرسپولیس در داخل و بیرون از ورزشگاه آزادی شد. مسئلهای که نه به کام هواداران، نه به کام بازیکنان و نه به کام لیگ برتر فوتبال کشور است. به فاکتورهای آماری مورد نظر، مسائلی، چون تعداد هوادارن و تماشاگران، تأثیر چمن بر افزایش مصدومیتها و همچنین اختلاف کیفیت پوشش رسانهای و تلویزیونی را اضافه کنید.
میزبانی در آزادی حتی بر تیم ملی نیز اثرگذار است؛ تیم ملی در ۳ بازی اخیر خود در آزادی ۷ امتیاز گرفته. تأثیر هواداران سفیدپوش نیز به خوبی بر بازیکنان احساساتی ایران در بازیهای ملی مشهود است. همانطور که فضای غریبانه ورزشگاههای روسیه و امارات در پنجره اخیر، تیم ملی را به شدت اذیت کرد. حتی بازیکنان ایران نیز به عدم میزبانی از تانزانیا در تهران و بازی کردن در استادیوم خالی امارات اعتراض کردند.
امروز هم شاهد رقم خوردن شاهکار دیگری در زمینه تصمیمگیریهای فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ بودیم. طبق شنیدهها و البته تأیید سخنگوی فدراسیون فوتبال، ورزشگاه پارس شیراز گزینه اصلی میزبانی دربی است. تصمیمی که ظاهراً چند تن از نمایندگان مجلس و رئیس فراکسیون مجلس هم در آن نقش داشتند و وزیر ورزش نیز این تصمیم را تأیید کرده. پیش از این قرار بود تیم پرسپولیس که میزبان رسمی بازی است، ورزشگاه مورد نظرش را به سازمان لیگ و فدراسیون اعلام کند، اما ظاهراً تصمیمگیری در این زمینه توسط مسئولان دیگری انجام شده است. دلیل به یکباره مطرح شدن و پافشاری برای برگزاری دربی در شیراز نیز در ذهن فوتبالیها مبهم است.
از روند عجیب تصمیمگیری و انتخاب ورزشگاه میزبان که بگذریم، باید به فاصله بسیار زیاد ورزشگاه پارس و شهر شیراز با تهران بپردازیم. فاصله حدوداً ۹۰۰ کیلومتری که عملاً تماشای بازی از نزدیک را برای هوادارن غیر ممکن میکند. حتی آن هواداران دو آتشه که در قلعه حسنخان نیز تیمشان را تنها نمیگذاشتند، حالا باید به فکر طی این مسافت دور و دراز باشند. اتفاقی که عملاً نه تنها هواداران تیفوسی دو تیم را از حضور در ورزشگاه محروم میکند، بلکه فرصت برگزاری و تماشای حساسترین و سنتیترین دیدار تاریخ لیگ برتر در فضایی مهیج و پرشور را از تمام فوتبالیها میگیرد.
همچنین از تعویق چندباره و دیر رسیدن این ورزشگاه به شروع لیگ نیز که بگذریم، باید به حادثه هفته چهارم لیگ برتر نیز بپردازیم. در بازی خانگی فجر سپاسی مقابل ذوب آهن، چند تکه ورق فلزی از قسمتی از بدنه محافظ تأسیسات ورزشگاه کنده شد و به پایین سقوط کرد. برخورد یکی از این قطعات با صورت هوادار فجر باعث آسیب دیدگی و خونریزی او از ناحیه صورت شد که قلب هواداران را برای ثانیههایی بدون ضربان گذاشت.
بدون شک ورزشگاهی که همین چند هفته پیش سابقه یک حادثه را در کارنامه دارد و حتی سازمان لیگ قصد باطل کردن گواهی ایمنی این استادیوم را داشت، انتخاب مطمئن و امنی برای برگزاری حساسترین شهرآورد ایران نخواهد بود. حتی اگر بنا به برگزاری دربی پایتخت در شهر دیگری باشد، باید ورزشگاهی مطمئنتر و باکیفیتتر نظیر امام رضا (ع) شهر مشهد انتخاب میشد که حتی برای برگزاری بازی اعلام آمادگی نیز کرده بود.
در نهایت طبق تجربه، این بحثهای طولانی به نتیجهای خاص و قابل توجه نخواهد رسید. باید منتظر ماند و دید استادیوم خانگی دو تیم محبوب پایتخت چه زمانی در اختیار مجدد این دو تیم قرار خواهد گرفت. فقط کاش تا آن موقع برای جمع کردن امتیازات لیگ و آسیا دیر نشده باشد و برگزاری بازیهای خانگی ۲ تیم در ورزشگاهها و شهرهای دیگر، دل هواداران ۲ تیم را نزند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *