آغاز جست‌وجو برای یافتن ۱۰ هزار پیکر از زیر ۶۰ میلیون تن آوار غزه

آتش‌بس غزه از روز جمعه برقرار شد تا این باریکه تحت محاصره پس از ۲ سال جنگ و بمباران مستمر رژیم صهیونیستی ساعاتی را در آرامش بگذراند؛ هرچند این آرامش به‌شدت به غم و اندوه آغشته و آمیخته است.

۷۰ هزار شهید و ۱۷۰ هزار مجروح ناشی از جنگ ۲ ساله رژیم صهیونیستی غمی سنگین برای مردم غزه رقم زده است؛ آن‌ها اکنون در وقفه ایجادشده در جنگ برای یافتن ۱۰ هزار پیکر زیر آوارمانده عزیزان خود تلاش می‌کنند.

به گزارش گاردین، غالی خضر، شهروند ۴۰ ساله اهل جبالیا در شمال غزه که ۲ روز پس از اعلام آتش‌بس برای جست‌وجوی ویرانه‌های خانه والدینش بازگشته است، گفت: پدرم راننده آمبولانس بازنشسته بود که به خاطر صبرش شناخته شده بود؛ او ترس را نمی‌شناخت؛ پدرم به هشدار‌های من برای رفتن به جنوب غزه گوش نکرد؛ حمله هوایی اسرائیل به خانه پدرم سبب شد، او و مادرم زیر آوار مدفون شوند.

وی تمام یکشنبه را در میان بتن‌های خردشده و فلزات پیچ‌خورده برای یافتن هرگونه نشانه‌ای از پدر و مادرش گذراند و تنها چیزی که توانست پیدا کند، تکه‌هایی از جمجمه و قسمت‌هایی از دست آن‌ها بود.

خضر بقایای پیکر والدینش را به گورستان برد تا به خاک بسپارد، اما متوجه شد که آنجا نیز ویران شده است؛ وی در نهایت بقایای پیکر‌های پدر و مادرش را در کنار معدود قبر‌های سالم باقی مانده دفن کرد.

هزاران فلسطینی مانند خضر از زمان آتش‌بس با وظیفه‌ای دشوار پیش روی خود به شمال غزه بازگشته‌اند: جست‌وجوی عزیزانی که هفته‌ها یا ماه‌ها پیش در حمله‌های هوایی رژیم صهیونیستی شهید شده و پیکرهایشان زیر آوار دفن شده است.

آژانس دفاع مدنی غزه تخمین می‌زند که پیکر حدود ۱۰ هزار نفر در زیر آوار و ساختمان‌های فروریخته گیر افتاده‌اند؛ توقف درگیری‌ها به سرویس آمبولانس این فرصت را داده است که سرانجام جست‌وجوی شهدا را آغاز کند و به خانواده‌های آن‌ها فرصتی برای پایان دادن به ماجرا بدهد.

با توجه به حدود ۶۰ میلیون تن آوار در سراسر منطقه، وظیفه پیش روی امدادگران بسیار سنگین است؛ ضمن اینکه بیشتر جاده‌ها تخریب یا توسط آوار مسدود شده‌اند.

کارکنان دفاع مدنی با کمبود تجهیزات سنگین مواجه هستند و باید از کلنگ و پتک برای شکستن ساختمان‌های فروریخته استفاده کنند؛ تیم‌های نجات باید به آرامی حرکت کنند؛ آوار همچنین پر از بمب‌ها و مهمات منفجر نشده است.

رئیس دفاع مدنی شمال غزه، گفت: در ابتدا، ما بر جمع‌آوری پیکر‌های رهاشده در خیابان‌ها تمرکز می‌کنیم تا بقایای آن‌ها را حفظ کنیم.

• بیشتر بخوانید:
• تصویر‌های پهپادی از ویرانی‌های غزه
• سرنوشت نامعلوم هزاران نفر درپی جنگ ۲ ساله رژیم صهیونیستی

دیگر امدادگران مجبورند با دست خالی آوار را بکاوند؛ تاکنون، آن‌ها تنها بخشی از ۱۰ هزار ناپدیدشده را از زیر آوار خارج کرده‌اند؛ هنوز جست‌و‌جو در میان ویرانه‌های ساختمان‌های چند طبقه را آغاز نکرده‌اند.

مدیر پشتیبانی بشردوستانه و همکاری بین‌المللی در آژانس دفاع مدنی غزه، گفت: اگر اسرائیل در روز‌های آینده اجازه ورود تجهیزات سنگین را بدهد، تمام پیکر‌ها باید ظرف ۶ ماه تا یک سال پیدا شوند.

بسیاری از ساکنان شمال غزه نمی‌توانند این مدت طولانی را صبر کنند؛ آن‌ها شروع به بازگشت به خانه‌های ویران شده خود کرده‌اند تا به تنهایی به دنبال عزیزان خود بگردند.

یکی از اهالی جبالیا بر این باور است که برادرش، شریف، شهید شده است؛ وی پس از حمله هوایی رژیم صهیونیستی به خانه‌شان در ۲۵ جولای (۳ مرداد)، ارتباطش را با برادرش از دست داده است؛ این شهروند جبالیا موفق شد از ساختمان ویران‌شده بازدید کند، اما هیچ نشانه‌ای از پیکر شریف پیدا نکرد.

وی گفت: ما برای بررسی منطقه رفتیم، اما هیچ اثری از او پیدا نکردیم، انگار که ناپدید شده بود، خانه و هر چیزی که اطرافش بود به ویرانه تبدیل شده بود؛ شاهدان گفتند که آخرین بار وی را نزدیک خانه دیده‌اند؛ برادرم از صرع رنج می‌برد؛ حتی اگر حمله اسرائیل او را به شهادت نمی‌رساند، وی به دلیل نبود دارو می‌مرد.

وی در ادامه اظهار کرد: امیدوار بودم چیزی پیدا کنم که ثابت کند شریف آنجا بوده است، یک تکه لباس، هر اثری؛ ما واقعا به ماشین‌آلات سنگین برای جست‌و‌جو در زیر آوار نیاز داریم، اما این ماشین‌ها در دسترس نیستند.

برای بسیاری از خانواده‌ها، درد بی‌خبری از مکان، زمان یا چگونگی مرگ عزیزانشان بسیار زیاد است؛ آن‌ها ماه‌ها را در تبعید از خانه‌هایشان گذرانده‌اند و در بلاتکلیفی منتظر فرصتی بوده‌اند: فرصت پیدا کردن حتی یک تکه از کسانی که از دست داده‌اند، چیزی برای خداحافظی.

فراهم کردن این فرصت برای خانواده‌ها، همان چیزی است که امدادگران غزه را به حرکت در می‌آورد، امدادگرانی که با زحمت زیر آفتاب شدید کار می‌کنند، در حالی که خانواده‌های مضطرب در کنارشان منتظرند.

یکی از کارمندان دفاع مدنی، گفت: خانواده‌ها احساس می‌کنند که بازیابی پیکر شهدایشان راهی برای بزرگداشت آن‌ها و حفظ روحشان است و به آن‌ها اطمینان می‌دهد که عزیزانشان واقعا شهید شده‌اند و دیگر زنده نیستند.

انتهای پیام/