نفسهای تنگ صلح جهانی زیر فشار خشونتهای مهارناپذیر
مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۰۷ با تصویب قطعنامه A/RES/۶۱/۲۷۱، دوم اکتبر (دهم مهر) را بهعنوان روز جهانی عدم خشونت معرفی کرد؛ اقدامی که با هدف تایید عدم خشونت بهعنوان یک اصل جهانی، تاکید بر اهمیت جهانی این اصل و تامین فرهنگ مدارا و تفاهم و ترویج فرهنگ جهانی و صلح و بردباری انجام شد.
دلیل انتخاب دوم اکتبر برای گرامیداشتن چنین مناسبتی، تولد مهاتما گاندی، فعال ضداستعمار و ایدهپرداز استراتژی عدم خشونت است که عمرش را وقف دستیابی به هدف بزرگ عدم خشونت کرد.
روز عدم خشونت فراخوانی بینالمللی برای اقدام در جهان گرفتار در میان تنشها و بحرانهای خشونتباری است که با اقدامها، لفاظیها و تسلیحات مدعیان حقوق بشری و انسانی بیش از پیش مخاطرهآمیز میشوند.
عدم خشونت بزرگترین نیرویی است که در اختیار بشر است؛ این نیرو از قدرتمندترین سلاحهای کشتار که توسط نبوغ انسان ابداع شده، قدرتمندتر است.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل با انتشار پیامی به مناسبت روز جهانی عدم خشونت تصریح کرد: ما شاهد فرسایش نگرانکننده انسانیت مشترکمان هستیم؛ خشونت جایگزین گفتوگو میشود؛ غیرنظامیان بار اصلی درگیری را به دوش میکشند؛ قوانین بینالمللی زیر پا گذاشته میشود؛ حقوق بشر پایمال میشود و پایههای صلح تحت فشار است.
وی با اشاره به اینکه گاندی میدانست که عدم خشونت سلاح افراد ضعیف نیست، بلکه قدرت شجاعان است، گفت: این قدرتی است برای مقاومت در برابر بیعدالتی بدون نفرت، مقابله با ظلم بدون ظلم و ایجاد صلح از طریق کرامت، نه سلطه.
گوترش همچنین تاکید کرد که در این دوران خطرناک و پراکنده، باید برای پایان دادن به رنج، پیشبرد دیپلماسی، التیام اختلافها و ایجاد جهانی عادلانه، پایدار و صلحآمیز برای همه تلاش کنیم و برای صلح بایستیم.
جهان در سال ۲۰۲۵ در حالی روز جهانی عدم خشونت را میگذراند که با جنگ، درگیری، نسلکشی و خشونت در شکلهای مختلف مواجه است؛ شرایطی که نیاز مبرم به صلح را برجستهتر میسازد.
جهان امروز با تداوم استعمار به شکلهای جدید، آوارگی اجباری و غصب سرزمینهای مردم بومی مواجه است و چرخه خشونت با اقدامهای ناقض قانون و حقوق بینالملل تغذیه میشود؛ بومیان، زنان، کودکان، افراد دارای معلولیت، مهاجران، پناهجویان، ... و در یک کلمه آسیبپذیرترین افراد گرفتار چرخهای از خشونت هستند که بازیگران مدعی حقوق بشر و مبارزه با خشونت آن را برای رسیدن به اهداف خود پیش میبرند و تشدید میکنند.
نمونه بارز چنین خشونتی را میتوان در غزه، سودان، ... دید؛ در غزه، جنگی خشونتبار و نسلکشانه در ۲ سال گذشته با تسلیحات غربی در جریان بوده که بیش از ۶۶ هزار شهید برجای گذاشته است؛ در سودان خشونت جنگ داخلی میلیونها نفر را آواره کرده است؛ ...؛ بمبها فرو میریزند و شهرها را از نقشهها پاک میکنند.
در جهان امروز خشونت از مرزهای جنگ و درگیریهای نظامی فراتر رفته است و در شکلهای مختلف قربانی میگیرد؛ خشونت سیاسی در آمریکا مرگبارتر از همیشه قربانی میگیرد، بدون اینکه برای حلوفصل آن چارهای اندیشیده شود یا اساسا نیازی برای مقابله و حلوفصل آن احساس شود.
خشونت علیه زنان و دختران بهویژه در کشورهای غربی مدعی حقوق زنان جنگی نامرئی به راه انداخته است و زنان را بهصورت روزانه به قربانگاه میفرستد؛ قتل زنان در سطح جهان در سال ۲۰۲۳ بیش از ۲ برابر سال قبل شد؛ احتساب قتل زنان در سودان و فلسطین درپی نسلکشی مستمر قطعا این آمار را بسیار تکاندهندهتر میکند.
خشونت علیه اقلیتهای قومی و نژادی در حال رقم زدن تراژدیهای مرگبار است؛ حملههای نژادپرستانه در استرالیا، انگلیس، ... از این جمله هستند.
خشونت جنسی مهارناپذیر فضای زیست جنایتکارانی مانند جفری اپستین آمریکایی را فراهم میکند که از بحران غیرانسانی قاچاق انسان، صنعتی پر سود به بهای از دست رفتن زندگی زنان و کودکان میسازد.
این نوع خشونت در سال ۲۰۲۳ رشد ۵۰ درصدی را ثبت کرد؛ ۹۵ درصد قربانیان خشونتهای جنسی زنان و دختران بودند که نیمی از آنها در رده سنی کودکان قرار داشتند.
خشونت در جهان امروز خشونت میآفریند و از این رهگذر خواستههای نامشروع و غیرقانونی خشونتآفرینان را در سایه سکوت محاکم بینالمللی و نهادهای صلحساز تامین میکند.
جامعه جهانی باید برای نجات خود اقدام کند؛ واقعیت این است نفسهای به شماره درآمده صلح جهانی نیازمند عدم خشونت است.
انتهای پیام/