روزنامه «صدای ایران»؛ شماره ۵۷| ایرانِ فرشچیان؛ تارِ ایمان و پودِ ملّیت

پنجاه و هفتمین شماره روزنامه اینترنتی «صدای ایران» رسانۀ KHAMENEI.IR با عنوان «ایرانِ فرشچیان؛ تارِ ایمان و پودِ ملّیت» در تجلیل از استاد نقاشی و نگارگری ایران مرحوم محمود فرشچیان منتشر شد.

نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید.

سرمقاله: 

شب ولادت حضرت رضا (ع) است. مرحوم فرشچیان استاد بزرگ و معاصر نگارگری ایران در کنار ضریح سیدالشهدا (ع) ایستاده است. در گفتگوی کوتاهی که با مجری یکی از شبکه‌های تلویزیون ایران دارد از افتخار مقام خادمی حضرت رضا (ع) می‌گوید. همچنین در پاسخ به این سوال مجری که دراِزای طراحی ضریح این حضرات معصومین (ع) چه خواسته‌ای در جایگاه صله و هدیه از ایشان دارد، از حفظ ایران می‌گوید، از خلیج فارس و شمال تا جنوب و شرق تا غربش و سلامتی هموطنان ایرانی‌اش. این جملات تصویری نمادین از تاروپودی است که در هم بافته شده و با ترکیب هم، مفهومی به نام هویت ایرانی را می‌سازند. هویت ایرانی محصول درهم‌تافته شدن این تار و این پود با هم است.

هویت پاسخی است که انسان به سؤال کیستی و چیستی خودش می‌دهد. با این تفسیر، اینکه انسان و جامعه انسانی فارغ از جهت‌گیری‌های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی در عصر‌ها و دوره‌های مختلف زمانی، برای پاسخ به این سؤال به چه نظام معنایی رجوع می‌کند، پایه‌ها و شالوده هویت فرد یا جامعه را می‌سازد. هنرِ هنرمند بازنمایی ویژه و روشنی از این وضعیت است. اینکه می‌گویند هنرِ هنرمند آینۀ ریشه‌های فکری و فرهنگی و هویتی او و جامعه خودش است، ناشی از همین نگاه است.

هنرمند با الهام از منظومۀ واقعی که بیرون از ذهن و فکر خودش وجود دارد، هنر خود را به خدمت می‌گیرد تا این ریشه‌ها را بازنمایی کند و به تصویر بکشد. با این نگاه، قله‌های هنر مرحوم فرشچیان به همان میزان که حاصل ذوق و هنر آن مرحوم است، بازنمای هویت جمعی جامعۀ ایرانی نیز محسوب می‌شود. مرحوم فرشچیان، نمود آن دسته از هنرمندانی است که فارغ از تلاطم‌های سیاسی زمان و در یک نگاه کلان، خود را متعهد به هویت و فکر و فرهنگ جامعه ایرانی می‌دانند؛ محصولش هم، هنری است در خدمت تعهد. هنرمندانی که در گوشه‌وکنار امروز و تاریخ ایران حضور دارند.

تعهد به فکر و فرهنگی که از هم‌تنیده‌شدن تارِ ملیت و پودِ فکر و اعتقاد، هویتی را پدید آورده که در طول زمان هماره در خدمت توحید و انسانیت بوده. خروجی چنین هویت و فکر و فرهنگی لاجرم هم یک جامعۀ آزاده و محکم و قوی و ریشه‌دار است. یک جامعه با هویت و بنیان مرصوص که در برابر طوفان‌ها و بالاوپایین‌های روزگار، امیدوار به وعدۀ نصرت الهی، استواری بنیان خود را به رخ می‌کشد و کمر خم نمی‌کند، فرقی هم ندارد که پای حوادث و اتفاقات طبیعی باشد یا هجوم دشمن غدار و مکارِ و ظالمِ تا به دندان مسلح.

انتهای پیام/