در سوگ و ستایش فرمانده آسمان‌های ایران 

سردار سرتیپ امیرعلی حاجی‌زاده و نقش انکارناپذیرش در توان موشکی کشور را هرگز نمی‌توان فراموش کرد. فرماندهی که از سال ۱۳۸۸ سکان هدایت نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را عهده‌دار شد و نهایتا در پی تجاوز تروریستی جمعه ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ رژیم صهیونیستی به شهادت رسید.

آنچه می‌خوانید روایت خبرنگار خبرگزاری میزان از آیین خاکسپاری سرداران شهید امیر علی حاجی‌زاده و محمود باقری است؛ 

ساعت ۸ بامداد بود که آفتاب تیرماه بر گلزار شهدا افتاد. هوا گرم است، اما هزاران نفر از نخستین ساعات صبح در بهشت زهرا (س) جمع شده‌اند. پرچم‌های سیاه و سبز بر سردر ورودی در اهتزاز است. پیکرهای دو سردار شهید امیرعلی حاجی‌زاده (فرمانده پیشین نیروی هوافضای سپاه) و سردار باقری که در حمله رژیم صهیونیستی به تهران به شهادت رسیدند، بر دوش مردم به سوی آرامگاه ابدی می‌رود. 

ازدحام جمعیت به کیفیتی است که امکان اقامه نماز میت میسر نمی‌شود و مکبر چندین مرتبه با بلندگو از مردم درخواست می‌کند تا عقب‌تر رفته تا با احترام نماز میت برگزار شود.

نمازگزاران چشمی اشک دارند و دلی آکنده از درد. پس از آن در حالی که تابوت‌های سرداران منقش به پرچم سه رنگ کشور عزیزمان دست به دست به سوی مزار پیش می‌آید فریادهای یاحسین و سلام برحاج‌قاسم نیز بر آسمان طنین‌انداز است.

صدا از هر سو می‌آید. زنانی با چادرهای مشکی، مردانی با پیراهن‌های ساده، کودکان بر دوش پدران، و کهنه‌سربازانی که مدال‌های دفاع مقدس بر سینه دارند.

آیین‌های سوگ

حاج منصور ارضی بر بالین شهید حاجی‌زاده حاضر می‌شود و دعای «تلقین» را می‌خواند؛ دعایی که روان شهید را به آسمان‌ها می‌سپارد.

در کنار خانواده‌ها، چهره‌های سرشناسی نیز دیده می‌شوند:

- محمد مخبر (مشاور، دستیار رهبر انقلاب) که فرزند شهید حاجی‌زاده را در آغوش گرفته و اشک می‌ریزد. 
- علی لاریجانی با چهره‌ای سخت اندوهگین. 
- سردار قاآنی و سردار فدوی که به سوگ رفقای خود نشسته‌اند. 
- خادمان حرم امام رضا (ع) که پرچم متبرک حرم را در دست دارند. 

ناگهان صدای دمام فضا را درمی‌نوردد. گروهی از مردان محلی با لباس‌های سنتی، طبل‌های بزرگ را به صدا درمی‌آورند. این صدای حماسه‌ای است که یادآور تشییع سردار سلیمانی است. جوانان با ریتم طبل‌ها هم‌نوا می‌شوند:

«مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسرائیل».

صدای مردم

یکی از هم‌رزمانش فریاد می‌زند: حاجی‌زاده همان کسی بود که موشک‌های ما را به قلب دشمن کوبید.

زنی با چادر مشکی اضافه می‌کند: آمدیم تا به فرزندمان بگوییم، راه این شهیدان تا آزادی قدس ادامه دارد.

جمعیت تکبیر می‌گویند. پیرمردی با عکس شهید، خاطره تعریف می‌کند: وقتی خبر شهادتش را شنیدم، گفتم: ایران امروز یک آسمانی را از دست داد.

در گوشه‌ای مادر شهیدی ناله‌کنان زار می‌زند: برات بمیرم خودت را فدای ملت کردی...

سردار فدوی در حاشیه مراسم به خبرنگاران می‌گوید: شهادت این عزیزان، پل پیروزی ما در جنگ ۱۲ روزه بود. پاسخ موشکی سپاه، دشمن را به زانو درآورد. ایران شهیدانش را با افتخار به خاک می‌سپارد، اما انتقام خونشان در راه است.

ساعت ۱۰:۳۰ صبح، آخرین خاک بر قبرها ریخته می‌شود. جمعیت به آرامی پراکنده می‌شود، اما خانواده‌ها همچنان می‌مانند. پسر جوان شهید حاجی‌زاده، با چشمانی خشک، بر قبر پدر ایستاده است. محمد مخبر نزدیک می‌شود و او را در آغوش می‌گیرد، در حالی که بی‌وقفه اشک می‌ریخت. دوربین‌ها این لحظه را ثبت می‌کنند: تصویری که نماد مقاومت در غم است.

هنگام خاکسپاری، فضای گلزار شهدا به شکل عجیبی، گرفته است. انگار آسمان نیز چون زمین سوگوار است.

ساعت ۱۲، وقتی صدای اذان از بلندگوهای بهشت‌زهرا (س) طنین انداخت، جمعیت در سکوتی معنادار فرو رفت و از شمار جمعیت کم‌کم کاسته می‌شد. من نیز با هر گامی که برمی‌داشتم از مزار حاجی‌زاده دورتر می‌شدم و به این فکر می‌کردم، سردار آسمان‌های ایران، آسمانی شد و در خاک آرام گرفت.

انتهای پیام/