تضعیف امنیت و رژیم منع اشاعه؛ پیامدهای جهانی تجاوز آمریکا و رژیم صهیونیستی به ایران
آمریکا و رژیم صهیونیستی با تجاوز به ایران و کشورهای اروپایی با اتخاذ رویکرد حمایتی از این اقدام ناقض قوانین بینالملل سبب شدند جهان به شکل قابل ملاحظهای ناامنتر شود.
تجاوز اخیر رژیم صهیونیستی به ایران و ورود آمریکا به این روند، بار دیگر پرسشهای جدی را درباره دیپلماسی، نظم بینالمللی و گسترش سلاحهای هستهای مطرح میکند.
به گزارش میدلایستآی، رژیم صهیونیستی در تجاوز به ایران از همان روشی استفاده کرد که در سالهای اخیر برای انجام تجاوزهای متعدد خود در منطقه انجام داده بود؛ این استراتژی شامل ترور و هدف قرار دادن زیرساختهای غیرنظامی مانند دانشگاهها و بیمارستانها است.
تجاوز جنایتکارانه رژیم صهیونیستی به ایران منجر به جان باختن صدها غیرنظامی ایرانی شد.
برای دانستن این واقعیت که این تجاوز برای از بین بردن دیپلماسی ظریفی طراحی شده بود که از زمان بازگشت دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا به قدرت، بین ایران و آمریکا در جریان بود، نیاز به دانش تخصصی در زمینه بینالملل نیست.
مشارکت واشنگتن در این درگیری نه تنها وعده ترامپ برای پایان دادن به مداخلههای پرهزینه آمریکا در خارج از کشور را نادیده گرفت، بلکه تسلط مداوم رژیم صهیونیستی بر سیاست آمریکا در غرب آسیا را نیز برجسته کرد.
با وجود لافهای رژیم صهیونیستی در مورد برتری هوایی و تمایل اعلامشده آن برای محدود کردن آنچه قابلیتهای تهاجمی ایران میخواند، تهران همچنان قادر به انجام عملیات ویرانگر علیه اهداف نظامی در اراضی اشغالی بود.
پیامهای پیروزمندانه آمریکا پس از تجاوز اولیهاش به مراکز هستهای ایران، اکنون تحتالشعاع بحثهای داغی در مورد موفقیت یا شکست نسبی تجاوز و محل نگهداری ذخایر اورانیوم غنیشده ایران قرار گرفته است.
پیشبینی اقدامهای بعدی، بهویژه با توجه به شکنندگی مداوم آتشبس، حتی از عهده باتجربهترین ناظر نیز خارج است.
در عین حال، تصورات خیالی «تسلیم بیقیدوشرط» ایران همیشه بسیار غیرواقعی بودهاند؛ شکست آتشبس شکنندهای که ترامپ مدعی برقراری آن است، میتواند به درگیری منجر شود که آمریکا و رژیم صهیونیستی به سختی در آن درگیر خواهند شد.
در عین حال، آمریکا و رژیم صهیونیستی با تجاوز به کشوری که تسلیحات هستهای ندارد، انگیزه دیگر کشورها را برای تسلیحاتی کردن برنامه هستهای خود افزایش داده است.
موضوع مخاطرهآمیز دیگر، تغییر دائمی رویکردهای ترامپ است که حتی با معیارهای بسیار دمدمیمزاج خودش نیز افراطی است؛ وی پس از نشان دادن تمایل ظاهری برای مذاکره با ایران، بلافاصله به مراکز هستهای ایران تجاوز کرد و پس از آن مجددا خواهان دیپلماسی شد.
آمریکا و رژیم صهیونیستی بهعنوان بازیگران دارنده تسلیحات هستهای قوانین بینالمللی را نقض کردهاند تا به ادعای خود تهدید فرضی ناشی از فعالیت هستهای ایران را بهطور پیشگیرانه غیرفعال کنند؛ این در حالی است که برآوردهای اطلاعاتی خلاف این را نشان میداد.
اقدام رژیم صهیونیستی و آمریکا در تجاوز به ایران جهانی را ایجاد کرده که اکنون بسیار ناامنتر از پیش است؛ آمریکا و رژیم صهیونیستی با حمله به یک کشور غیرمسلح هستهای، خطر گسترش سلاحهای هستهای را بهشدت افزایش دادهاند؛ آنها به کشورهای دیگر انگیزه دادهاند تا برنامههای هستهای خود را بهعنوان وسیلهای برای تضمین بقای خود، تسلیحاتی کنند.
داشتن یک بازدارندگی هستهای تاکنون برای رژیم صهیونیستی مفید بوده است، در حالی که پیگیری دیپلماسی هستهای برای ایران تاکنون چندان مفید نبوده است؛ بنابراین کشورهایی که جاهطلبیهای هستهای دارند، به این موضوع نگاه میکنند تا در شکلدهی تصمیمگیری خود استفاده کنند.
در نهایت، واکنش ضعیف و تکرارشده از یکدیگر کشورهای اروپایی به ورود واشنگتن به تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران، تنها پایههای «نظم مبتنی بر قانون» را که مدعی گرامی داشتن آن هستند، بیشتر تضعیف کرد.
با توجه به اینکه اعتبار آنها برای حمایت از این دیدگاه، پیش از این به دلیل استانداردهای دوگانه اعمالشده در رابطه با اوکراین و غزه، خدشهدار شده است، تسلیم بزدلانه آنها در برابر «منافع امنیتی» آمریکا و رژیم صهیونیستی، ریاکاری و ناکارآمدی آنها را بیشتر برجسته میکند.
در حالی که آمریکا و رژیم صهیونیستی استراتژی «قدرت حق است» را دنبال میکنند، مصونیت آنها از مجازات، هرگونه حس هنجارها یا اجماع بینالمللی را از بین میبرد و در نتیجه ناامنی بیشتری برای همه ایجاد میکند.
فاطمه محتشم سیفی
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *