گفتوگو|
مظاهری: بعد از طلای من بوکس رها شد/ مربی خارجی جلوی باندبازی را میگیرد
قهرمان پرافتخار بوکس ایران گفت: استفاده از مربی خارجی باعث میشود جلوی باندبازیها گرفته شود و تیم ملی آرامش داشته باشد.
علی مظاهری، پیشکسوت بوکس ایران و قهرمان سابق آسیا که در حال حاضر مربی تیم نوجوانان است، در گفتوگو با میزان، به بیان مسائل ریشهای بوکس کشور پرداخت و نقدهایی جدی به عملکرد سالهای اخیر داشت.
در ادامه این گفتوگو را از زیر نظر میگذرانید:
آخرین طلای آسیا در رده بزرگسالان برای ایران را شما در سال ۲۰۰۷ کسب کردید. از آن زمان تاکنون چرا بوکس ایران نتوانسته طلایی کسب کند؟
متأسفانه بعد از سال ۲۰۰۷ کار پایهای در بوکس انجام ندادیم و به شکل گلخانهای کار کردیم. ورودی از رده جوانان به بزرگسالان نداشتیم. بعد از آن سالها، بوکس به حال خودش رها شد. هر مربیای که آمد، فقط دنبال نتیجه مقطعی بود، نه پشتوانهسازی! میتوان گفت بعد از طلای من بوکس رها شد.
آیا عملکرد نوجوانان و جوانان در سطح جهان قابل قبول است؟
بله، نوجوانان و جوانان ما واقعاً عملکرد خوبی دارند، اما اگر رها شوند، هیچوقت به جایی نمیرسند. مشکل اینجاست که مربیان در رده بزرگسالان معمولاً ریسک نمیکنند و از جوانها استفاده نمیکنند. باید در تورنمنتهای متعدد شرکت کنیم و جوانها را محک بزنیم، نه اینکه فقط ۲ ، ۳ نفر اصلی را ببریم.
در مورد عمر قهرمانی و مشکلات مالی قهرمانان چه نظری دارید؟
عمر قهرمانی کوتاه است. من این مسیر را طی کردهام و کاملاً درک میکنم. اما وقتی ورزشکار مدال میگیرد، از نظر مالی حمایت نمیشود. وقتی فقط روی یک یا دو ستاره تمرکز میکنیم، آنها هم زود تمام میشوند. باید لیگ پویا داشته باشیم و از نظر مالی حمایت کنیم تا بچهها انگیزه داشته باشند. خیلی از قهرمانان ما اصلاً معلوم نیست کجا هستند و این موضوع برای بوکس خوب نیست.
نقشه راهی برای این مشکل داری؟
دعوتها به اردو باید بر اساس شایستگی باشد، نه سفارش. باید به بوکسورها حقوق بدهند، تغذیه مناسب فراهم کنند. بسیاری از رشتهها با این مشکلات مواجه هستند، ما هم همینطور. ویترین هر رشتهای رده بزرگسالان است، مخصوصاً در بازیهای آسیایی و کسب سهمیه المپیک و باید بپذیریم که بزرگسالان مهمترین رده سنی است.
خودتان هم تجربه انتخابی تیم ملی را داشتید. شرایط آن زمان چگونه بود؟
من برای حضور در تیم ملی به اندازه یک قهرمانی آسیا زحمت کشیدم، اما متأسفانه برخی افراد استانها را نابود کردند و اجازه نمیدادند بوکسورها وارد اردو شوند. همین مسائل در بلندمدت اثر منفی گذاشت و پشتوانهسازی مختل شد.
راهحل شما برای خروج از این وضعیت چیست؟
اول از همه باید از اشتباهات گذشته درس بگیریم. تا وقتی اتحاد نباشد، هیچ اتفاق مثبتی نمیافتد. اگر زنجیروار از نوجوانان به بزرگسالان نرسیم، کاری از پیش نمیرود. استانها باید فعال باشند تا بوکس رشد کند. اگر بتوانیم نسل نوجوان و جوان را حفظ کنیم، آینده روشنی خواهیم داشت.
الان در پایه شرایط خوب است؛ بنظرت چرا در بزرگسالان نتیجه نمیگیریم؟
قبول دارم این چند سال شرایط بزرگسالان خوب نبوده و بعد از مدال جهانی دانیال دستاوردی نداشتیم. باید تعداد بوکسورها در اردوی تیم ملی بالا باشد جوانان را به مسابقات تدارکاتی و اردوهای مشترک بفرستیم تا آزمون و خطا پس دهند. با این روش کم کم شرایط بهتر میشود و انشاءالله در بازیهای آسیایی نتیجه خوبی بگیریم.
در مورد مربی کوبایی تیم ملی چه نظری دارید؟
مربی کوبایی آمده و ما میتوانیم از او بهعنوان مدرس و مشاور استفاده کنیم. حتی میتوان او را به استانهای دیگر فرستاد تا مربیان جوانتر از تجربیاتش استفاده کنند. اما او هم بدون امکانات کاری از پیش نمیبرد. باید در اردو چندین بوکسور جوان داشته باشیم، تیم را به تورنمنت بفرستیم و ارزیابی کنیم.
آیا حضور مربی خارجی را برای تیم ملی ضروری میدانید؟
مربی خارجی به تیم ملی آرامش میدهد. اگر نباشد، سودای مربیگری در تیم ملی بالا میگیرد و باندبازیها شروع میشود. با این حال، فدراسیون باید بهتدریج به فکر استفاده از مربیان داخلی هم باشد، اما با برنامه، نه با عجله.
پس معتقدی استفاده از مربی خارجی جلوی باندبازیها را میگیرد؟
متأسفانه با حرف شما موافقم؛ الان کمتر کسی سودای سرمربیگری بزرگسالان را دارد و تیم ملی آرامش دارد. در تیمهای پایه شرایط خوب است و در نهایت تصمیم نهایی برای بزرگسالان با مسئولان فدراسیون است.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *