آیا روزه گرفتن در ماه رمضان نتیجه اعمال حضرت آدم و حوا است؟
روایات بسیاری درباره موضوع روزه و ماه رمضان وجود دارد و در این میان برخی بدنبال این پرسش هستند که آیا روزه گرفتن در زمان حضرت آدم (ع) نیز وجود داشته است یا خیر.
ماه مبارک رمضان؛ در میان ماههای قمری ماهی مبارک محسوب میشود که بندگان را به یک مهمانی بزرگ فرا میخواند و مسلمان در این ماه به روزه داری و عبادت میپردازند.
روزهای که در بسیاری از ادیان به آن اشاره شده است و در بسیار از علوم به آن و فوایدش پرداخته شده است.
روزه در ادیان الهی از جمله واجباتی است که میتوان گفت تقریبا در تمام ادیان بعنوان یک رکن اصلی محسوب میشود.
جالب است بدانید که موضوع روزه علاوه بر ادیان الهی همچون اسلام، مسیحیت و یهودیت در عقاید دیگر که جزء ادیان الهی نیستند مانند بتپرستان هند نیز مرسوم است، اما کمی تفاوتهایی در جزئیات و کیفیت گرفتن روزه در این عقاید وجود دارد.
براین اساس قرآن کریم میفرماید: «ای کسانی که ایمان آوردهاید، روزه بر شما نوشته شد، همان گونه که بر کسانی که قبل از شما بودند، نوشته شده، تا پرهیزگار شوید.»
علامه طبرسی نیز در این راستا نوشته است که؛ روزه در میان انبیا و امت آنان همواره از زمان آدم تاکنون مورد توجه بوده است.
اما اگر بخواهیم بطور خاص به موضوع روزه داری در دین اسلام بپردازیم باید اینطور بگوییم که روزه یکی از واجبات الهی است که چندین آیه از قرآن به آن اشاره کرده و حتی به دستور روزه گرفتن در ماه رمضان و بسیاری از احکام مربوط به آن پرداخته است.
اما در این میان شاید برای برخی این پرسش مطرح شود که روزه گرفتن از چه زمانی مرسوم بوده و آیا فریضه روزه از زمان خلقت حضرت آدم (ع) وجود داشته است یا خیر. اصلا نخستین فردی که روزه گرفته است که بود.
درباره این موضوع باید این طور گفت که طبق بررسی برخی از روایات، نخستین فردی که روزه گرفت، حضرت آدم (ع) بوده است و تاریخ وجوب روزه بازگشت به خلقت آدم میکند.
براین اساس که در روایت آمده است.
در زمانی که حضرت آدم (ع) از میوه درخت ممنوعه خورد، آن میوه سی روز در شکم وی باقی ماند و پس از آن بود که خداوند بر حضرت آدم و نسل وی ۳۰ روز گرسنگی و تشنگی را واجب کرد و اگر در شب طعامی خورده میشود در واقع تفضلی است از جانب پروردگار.
اما برخی روایات، نخستین شخص مسلمان از پیروان پیامبر (ص) را که روزه گرفت، حضرت علی (ع) معرفی کردهاند.
طبق روایات ابو سعید خدری میگوید؛ با رسول خدا در مکه بودم که مردی اعرابی بلند قامت... وارد شد، گفتای محمد. پیامبر (ص) گریهای شدیدی کرد به گونهای که اشک بر صورت حضرت جاری شد. بعد فرمودای اعرابی. اولین کسی که روزه گرفت، زکات داد، صدقه داد، به سوی دو قبله نماز خواند، دوبار بیعت نمود، دوبار مهاجرت کرد. امام علی (ع) بود.
اما در این میان ماجرای میوه درخت ممنوعه چه بود؟
در قرآن کریم ۶ بار از درخت ممنوعه سخن به میان آمده است، اما به چگونگی و نام آن اشارهای نشده است، در روایاتی از امام رضا علیهالسلام اینطور نقل شده است که آن درخت، درخت گندم بوده و علاوه بر گندم، محصول انگور نیز میداده است، و حضرت آدم علیهالسلام وقتی که مسجود فرشتگان واقع شد، در ذهن خود به خود گفت: آیا خداوند انسانی برتر از مرا آفریده است؟
خداوند به او فرمود: سرت را به سوی آسمان بلند کن، او چنین کرد، دید در ساق عرش نوشته شده است: معبودی جز خدای یکتا و بیهمتا نیست، محمد صلّیاللهعلیهوآله رسول خدا، و علی علیهالسلام امیر مؤمنان است، و همسرش فاطمه سلام الله علیها بانوی برجسته جهانیان است، و حسن و حسین علیهماالسلام دوجوانان اهل بهشتند.
حضرت آدم عرض کرد: پروردگارا! اینها کیانند؟
خداوند فرمود: اینها از ذریه تو و بهتر از تو و همه خلایق هستند، اگر آنها نبودند تو و بهشت و دوزخ و آسمان و زمین را نمیآفریدم، از این که با چشم حسادت به آنها نگاه کنی بپرهیز، و آرزوی وصول به مقام آنها را نکن...
بنابراین آن درخت ممنوعه شاید هم جنبه مادی داشته که همان درخت گندم باشد و هم جنبه معنوی داشت که درخت حسد باشد. بر این اساس حضرت آدم علیهالسلام و حوّا علیها السلام از دو درخت (یا از یک درخت دارای دو میوه) خوردند و از دو حد مادی و معنوی تجاوز نمودند، از این رو از بهشت رانده شدند.
بیشتر بخوانید:
- چند توصیه برای افطار در ماه رمضان
- سیره پیامبر(ص) در ماه مبارک رمضان
- ترک گناه شایستهترین عمل ماه مبارک رمضان است
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *