آیا میدانید؛ اگر شهاب‌سنگ 30 ثانیه زودتر به زمین می خورد خبری از نابودی دایناسورها نبود!
66 میلیون سال پیش، شهاب‌سنگی به طول 15 کیلومتر به نقطه‌ای از زمین برخورد کرد که امروزه دهانه چیکسالوب در مکزیک شناخته میشود.
به گزارش گروه فضای مجازی، 66 میلیون سال پیش، شهاب‌سنگی به طول 15 کیلومتر به نقطه‌ای از زمین برخورد کرد که امروزه دهانه چیکسالوب در مکزیک شناخته میشود. این برخورد چنان عظیم بود که زمینه انقراض دایناسورها را فراهم کرد. حالا دانشمندان در بررسی‌های جدید خود دریافته‌اند اگر این برخورد 30 ثانیه زودتر اتفاق می‌افتاد شاید خبری از نابودی دایناسورها نبود!
دایناسورها همواره سوژه داغی برای دانشمندان بوده‌اند و حالا هم گروهی از محققان دانشگاه تگزاس به این نتیجه رسیده‌اند شهاب‌سنگی که دایناسورها را نابود کرد، آسیب بزرگی به زمین وارد کرده است. به باور آنها این آسیب نه به دلیل ابعاد شهاب‌سنگ بلکه به خاطر منطقه‌ای از زمین بوده که با آن برخورد کرده است. در نتیجه می‌توان گفت آنچه زمینه‌ساز نابودی دایناسورها در سال‌های پس از این برخورد شده صرفا به خاطر زمان برخورد شهاب‌سنگ با زمین بوده است. محاسبات این دانشمندان نشان می‌دهد اگر این برخورد تقریبا 30 ثانیه زودتر روی می‌داد این احتمال وجود داشت که دایناسورها نابود نمی‌شدند و به حیات خود ادامه می‌دادند. در واقع اگر همه چیز 30 ثانیه زودتر اتفاق می‌افتاد، آن گاه شاهد برخورد شهاب‌سنگ با اقیانوس و وارد آمدن خسارات کمتر به زمین بودیم که در نتیجه شرایط زمین آن قدرها هم دگرگون نمی‌شد که زمینه ساز نابودی دایناسورها شود.
تحقیقات دانشمندان نشان می‌دهد پس از برخورد این شهاب‌سنگ که گودال عظیمی به بزرگی 180 کیلومتر در زمین ایجاد کرد، زمستان جهانی سراسر زمین را دربرگرفت و به این ترتیب بسیاری از گونه‌های موجودات زنده نابود شدند. با نابودی این گونه‌ها، دایناسورها هم چیزی برای خوردن نداشتند و به این ترتیب آنها نیز منقرض شدند. این برخورد آنچنان شدید بوده که دانشمندان برای آن که نشان دهند تا چه حد عظیم بوده انرژی آزاد شده از این رویداد را دو میلیون بار بیشتر از انرژی رها شده در بمب تزار به عنوان قدرتمندترین آزمایش هسته‌ای تاریخ می‌دانند.
دانشمندان دانشگاه تگزاس با نمونه برداری از محل این برخورد، این نظریه را مطرح میکنند که اگر این اتفاق حدود 30 ثانیه زودتر روی می‌داد آن گاه شاهد برخورد آن با اقیانوس بودیم که این به معنای سرد شدن سریع شهاب‌سنگ و مهم‌تر از آن ایجاد حفره‌ای به مراتب کوچک‌تر روی زمین بوده است. در نتیجه نور خورشید همچنان به زمین می‌رسید و احتمالا دیگر شاهد انقراض نسل گونه‌های گیاهی و جانوری و البته دایناسورها نبودیم.
نمونه‌برداری‌های صورت گرفته از این مکان، گویای آن است که حجم عظیمی از سولفات راهی اتمسفر زمین شده و پس از آن نیز آتش گسترده‌ای به راه افتاده است. این شرایط زمینه‌ساز سرد شدن سیاره مادری ما برای چند دهه و از میان رفتن حیات در جریان تکامل آن بوده است. برآوردهای دقیق دانشمندان نشان می‌دهد زمین بین سه تا 16 سال دچار یخ‌زدگی شده و احتمالا بیش از 30 سال طول کشید تا بتواند خود را به شرایط طبیعی بازگرداند.
با توجه به این یافته جدید، ممکن است بسیاری این پرسش را مطرح کنند که اگر دایناسورها منقرض نمی‌شدند زندگی انسانها در زمین چگونه و در چه شرایطی پدیدار میشد؟
دایناسورها همواره سوژه داغی برای دانشمندان بوده‌اند و حالا هم گروهی از محققان دانشگاه تگزاس به این نتیجه رسیده‌اند شهاب‌سنگی که دایناسورها را نابود کرد، آسیب بزرگی به زمین وارد کرده است. به باور آنها این آسیب نه به دلیل ابعاد شهاب‌سنگ بلکه به خاطر منطقه‌ای از زمین بوده که با آن برخورد کرده است. در نتیجه می‌توان گفت آنچه زمینه‌ساز نابودی دایناسورها در سال‌های پس از این برخورد شده صرفا به خاطر زمان برخورد شهاب‌سنگ با زمین بوده است. محاسبات این دانشمندان نشان می‌دهد اگر این برخورد تقریبا 30 ثانیه زودتر روی می‌داد این احتمال وجود داشت که دایناسورها نابود نمی‌شدند و به حیات خود ادامه می‌دادند. در واقع اگر همه چیز 30 ثانیه زودتر اتفاق می‌افتاد، آن گاه شاهد برخورد شهاب‌سنگ با اقیانوس و وارد آمدن خسارات کمتر به زمین بودیم که در نتیجه شرایط زمین آن قدرها هم دگرگون نمی‌شد که زمینه ساز نابودی دایناسورها شود.
تحقیقات دانشمندان نشان می‌دهد پس از برخورد این شهاب‌سنگ که گودال عظیمی به بزرگی 180 کیلومتر در زمین ایجاد کرد، زمستان جهانی سراسر زمین را دربرگرفت و به این ترتیب بسیاری از گونه‌های موجودات زنده نابود شدند. با نابودی این گونه‌ها، دایناسورها هم چیزی برای خوردن نداشتند و به این ترتیب آنها نیز منقرض شدند. این برخورد آنچنان شدید بوده که دانشمندان برای آن که نشان دهند تا چه حد عظیم بوده انرژی آزاد شده از این رویداد را دو میلیون بار بیشتر از انرژی رها شده در بمب تزار به عنوان قدرتمندترین آزمایش هسته‌ای تاریخ می‌دانند.
دانشمندان دانشگاه تگزاس با نمونه برداری از محل این برخورد، این نظریه را مطرح میکنند که اگر این اتفاق حدود 30 ثانیه زودتر روی می‌داد آن گاه شاهد برخورد آن با اقیانوس بودیم که این به معنای سرد شدن سریع شهاب‌سنگ و مهم‌تر از آن ایجاد حفره‌ای به مراتب کوچک‌تر روی زمین بوده است. در نتیجه نور خورشید همچنان به زمین می‌رسید و احتمالا دیگر شاهد انقراض نسل گونه‌های گیاهی و جانوری و البته دایناسورها نبودیم.
نمونه‌برداری‌های صورت گرفته از این مکان، گویای آن است که حجم عظیمی از سولفات راهی اتمسفر زمین شده و پس از آن نیز آتش گسترده‌ای به راه افتاده است. این شرایط زمینه‌ساز سرد شدن سیاره مادری ما برای چند دهه و از میان رفتن حیات در جریان تکامل آن بوده است. برآوردهای دقیق دانشمندان نشان می‌دهد زمین بین سه تا 16 سال دچار یخ‌زدگی شده و احتمالا بیش از 30 سال طول کشید تا بتواند خود را به شرایط طبیعی بازگرداند.
با توجه به این یافته جدید، ممکن است بسیاری این پرسش را مطرح کنند که اگر دایناسورها منقرض نمی‌شدند زندگی انسانها در زمین چگونه و در چه شرایطی پدیدار میشد؟
منبع: جام جم آنلاین
نظرات بینندگان
پاسخ ها
زاگروس
| پاسخ ها
ترانه شمس
| ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *