امکان اعاده دادرسی به جهت مخدوش بودن سوء نیت متهم
عدم توجه دادگاه به مخدوش بودن عنصر روانی و سوء نیت متهم، می تواند از جهات اعاده دادرسی باشد.
پرسش یکی از مخاطبان وکیل آنلاین درخصوص مخدوش بودن عنصر روانی و سوء نیت متهم:
آیا عدم توجه دادگاه بدوی یا تجدیدنظر به مخدوش بودن عنصر روانی و سوء نیت متهم، میتواند از جهات اعاده دادرسی مذکور در بندهای ماده ۴۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری باشد؟
پاسخ وکیل آنلاین درخصوص تاثیر فقدان سوء نیت در جرم نبودن عمل ارتکابی:
مطابق اصول سی و ششم و یکصد و شصت و نهم قانون اساسی و مواد، ۲، ۱۰، ۱۲، ۱۳ و ۱۸ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ هر رفتاری که صرفاً در قانون برای آن کیفر تعیین شده باشد جرم محسوب می شود؛ به عبارت دیگر برای آنکه رفتاری جرم محسوب شود لازم است اولا، ً قانونگذار آن رفتار را به عنوان جرم پیشبینی و برای آن کیفر مقرر کرده باشد (عنصر قانونی).
ثانیا، ً رفتار مجرمانه باید محقق شده باشد (عنصر مادی)
ثالثا، ً تحقق رفتار مجرمانه همراه با قصد ارتکاب جرم یا تقصیر کیفری باشد (عنصر روانی)
بر این اساس، مستفاد از اصل یکصد و شصت و یکم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در مورد وظیفه دیوان عالی کشور در نظارت بر اجرای صحیح قوانین در محاکم، منظور قانونگذار از عبارت «عمل ارتکابی جرم نباشد» در بند «چ» ماده ۴۷۴ و شق اول بند «ب» ماده ۴۶۹ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ فقدان هر یک از عناصر سه گانه فوق الاشعار است.
انتهای پیام/
