شکنجه و تحقیر نظام‌مند پناهجویان در مرز‌های اروپا

خبرگزاری میزان – پناهجویانی که برای عبور از مرز‌های اروپا تلاش کرده‌اند روایت‌های هولناکی را از مواجهه با ماموران مرزی و مشکلات بسیار دیگر بازگو می‌کنند.

مسیری که پناهجویان در مسیر رسیدن به اروپا «از طریق مسیر‌های غیرقانونی» طی می‌کنند، شاهد مشکلات فزاینده‌ای است که بسیاری را بر آن داشته تا از تکرار تجربیات بد خود در مهاجرت خودداری کنند.

تعداد پناهجویانی که این تخلفاتات را تجربه کرده و شاهد آن بودند کم نیست و هزاران پناهجو در مسیر جنگل‌های یونان و بلغارستان هدف تجاوزات کلامی و فیزیکی قرار گرفتند.

قرار گرفتن افراد پناهجو در معرض این تخلفات، علاوه بر احتمال تغییر در شخصیت و دوری آن‌ها از جامعه اطراف، اختلالات روانی را به همراه دارد که ممکن است برای مدت طولانی ادامه یابد.

قرار گرفتن پناهنده در معرض این تخلفات، علاوه بر احتمال تغییر در شخصیت و دوری او از جامعه اطراف، اختلالات روانی را به همراه دارد که ممکن است برای مدت طولانی ادامه یابد.

کمپین‌های امنیتی اخیر که پی در پی اعلام می‌شود، همزمان با تشدید سخنان نفرت‎پراکنانه علیه پناهجویان، ترس ایجاد کرده است.

یک پناهجو می‌گوید که به همراه دوستانش تلاش کردند تا از طریق یونان به اروپا مهاجرت کنند که پس از ۲ روز پیاده‌روی از سوی مرزبانان یونانی دستگیر شدند.

این پناهجوی اهل سوریه می‌گوید که مرزبانان یونانی آن‌ها را در داخل یک زندان جمع کرده و سپس آن‌ها را به رودخانه «اوروس» فرستادند تا از سوی طرف ترکیه‌ای که از قبل آماده شده بود، دریافت شوند.

برخی نیرو‌های مرزی پناهجویان را پس از خلع وسایل شخصی، مجبور به پیاده‌روی بیش از ۱۰ کیلومتر و برخلاف میل خود به خاک ترکیه می‌کنند تا مجبور شوند خود را به نیرو‌های ارتش ترکیه تسلیم کنند.

بر اساس شهادت پناهجویان، مقامات مرزی از نظر روانی نیز پناهجویان زندانی را تحت شکنجه قرار می‌دهند که منجر به ایجاد آسیب‌های روانی می‌شود و تغییراتی در شخصیت افراد ایجاد می‌کند.

یک پناهجوی دیگر می‌گوید که برادر کوچکترش از نظر روانی تحت تأثیر قرار گرفته و همین امر باعث شده که از ترس، تکرار شکنجه‌های جسمی و روانی، ایده تلاش مجدد از طریق مسیر‌های قاچاق غیرقانونی را رد کند.

یک روانشناس که با تعداد بسیاری از پناهجویان در این زمینه صحبت کرده، می‌گوید که یک تجربه بد ممکن است پس از گذراندن یک تجربه ناموفق که طی آن هدف ضرب و شتم و بدرفتاری قرار گرفته، تأثیرات روانی بر روی شخص بگذارد و تغییراتی در شخصیت قبلی او ایجاد کند.

در مورد مدت زمانی که یک پناهنده می‌تواند بر این تجربه غلبه کند، به دلایل مختلف از فردی به فرد دیگر متفاوت است، زیرا شخصیت پناهنده، مدت زمان بازداشت، سن او و عوامل دیگر نقش مهمی ایفا می‌کنند.

هر چه وسعت آزار فیزیکی بیشتر باشد، پیامد‌های آن در درازمدت بر روان فرد آشکارتر می‌شود و فرد پناهجو همچنان به یادآوری تخلفاتی که برای مدتی از ماه‌ها تا یک سال یا بیشتر در معرض آن بوده است، می‌پردازد.

این خطر در کودکان و نوجوانان نهفته است، زیرا آن‌ها برای سال‌ها باقی می‌مانند، گاهی اوقات نمی‌توانند آنچه را که در طول تجربه خود در هنگام تلاش برای مهاجرت دیده‌اند فراموش کنند و اگر به‌موقع تأثیر این آسیب‌ها درمان نشوند، بیشتر جزئیات را به خاطر می‌آورند.

نیرو‌های مرزی و برخی مقامات مرتکب تخلفاتی از جمله ضرب و شتم، توهین و شکنجه روحی و جسمی می‌شوند و این موارد نقض قوانین بین‌المللی و توافق‌نامه‌های اروپایی است.

ماده ۳۳ کنوانسیون ۱۹۵۱ مربوط به وضعیت پناهندگان تصریح می‌کند که هیچ دولتی نباید پناهنده‌ای را به هیچ وجه به مرز‌های سرزمین‌هایی که جان یا آزادی او به دلیل نژادش در خطر است، اخراج کند یا بازگرداند.

براساس این کنوانسیون، کشور‌ها مجاز به بازداشت خودسرانه پناهجویان در بازداشتگاه‌ها نیستند، مگر اینکه مرتکب جرم شده باشند.

انتهای پیام/