اشغالگری آمریکا در افغانستان زمینه‎ای برای رشد تروریسم

خبرگزاری میزان - آمریکا در سال ۲۰۰۱ تحت ادعای مبارزه با تروریسم به افغانستان حمله و جنگی را آغاز کرد که ۲ دهه طول کشید؛ در تمام این دوره، این کشور درگیر مناقشه‌ای بود که در اثر آن اقتصاد افغانستان متزلزل شد و مردم آن آواره شدند.

خروج نیرو‌های آمریکا، افغانستان را در آشفتگی قرار داد در حالی که تلاش‌های «ضد تروریسم» آمریکا به طور متناقضی محیطی را برای رشد سازمان‌های تروریستی محلی ایجاد کرد، علاوه بر این، میلیارد‌ها دلار تسلیحات و تجهیزات نظامی که از نیرو‌های آمریکایی به جا مانده بود، به دست این گروه‌ها راه یافت و ابری تهدیدآمیز را نه تنها بر افغانستان و خاورمیانه، بلکه بر کل جهان ایجاد کرد.

بر اساس گزارش‌های شبکه «سی‌ان‌ان» و دیگر رسانه‌های آمریکایی، گزارش وزارت دفاع این کشور نشان داد که از سال ۲۰۰۵ تا آگوست ۲۰۲۱، درست قبل از خروج ارتش آمریکا از افغانستان؛ واشنگتن حدود ۱۸ میلیارد دلار کمک و تجهیزات نظامی به نیرو‌های دفاعی و امنیتی افغانستان داده بود.

در زمان خروج نظامیان آمریکایی، دستکم ۷ میلیارد دلار تسلیحات و تجهیزات پیشرفته در افغانستان باقی ماند؛ رسانه‌ها رقم هزینه تسلیحات رها شده را به طور بالقوه ده‌ها میلیارد دلار گزارش کردند.

این تجهیزات شامل هواپیما‌های پیشرفته، موشک، خودرو‌های نظامی، سلاح‌های سبک و مهمات و تجهیزات ارتباطی نظامی بود؛ گزارش رسانه‌ها همچنین به گزارشی از وزارت دفاع آمریکا استناد می‌کنند که این پرسش را مطرح می‌کند که چرا این همه تجهیزات به جای مانده است؟ 

با وجود چنین حجم وسیعی از سلاح‌های مرگبار به جا مانده در افغانستان، جلوگیری از افتادن آن‌ها به دست سازمان‌های تروریستی دشوار است که این امر تهدید امنیتی قابل توجهی در داخل افغانستان و کشور‌های همسایه است.

آمار‌ها نشان می‌دهد زمانی که آمریکا به تازگی به افغانستان حمله کرده بود، تنها چند سازمان تروریستی وجود داشت، اما در زمان خروج این کشور، تعداد گروه‌های تروریستی در افغانستان به بیش از ۲۰ گروه افزایش یافت.

با این حال، رسانه‌های آمریکایی بودند که سپس ادعای «بی‌بی‌سی» درباره باقی ماندن سلاح‌های چند ده میلیارد دلاری را رد و ادعا کردند که این رقم به ارزش کل تمام تجهیزات نظامی مورد استفاده در افغانستان اشاره دارد.

صرف‎نظر از صحت این رقم، این حقیقت غیرقابل انکار است که مقدار قابل توجهی از تجهیزات نظامی آمریکایی در افغانستان باقی مانده است.

رویکرد غیرمسئولانه آمریکا

در پاسخ، آمریکا رویکردی بسیار غیرمسئولانه را در پیش گرفت، نه این سلاح‌ها را بازیابی و نه منهدم کرد و هیچ اقدامی برای جلوگیری از افتادن این سلاح‌های مرگبار به دست تروریست‌ها از مجاری مختلف انجام نداد.

علاوه بر تسلیحات، آمریکا همچنین حدود ۲.۶ میلیون پناهنده را در افغانستان به جا گذاشته است؛ پس از سال‌ها جنگ، افغانستان با مشکلاتی دست و پنجه نرم کرده، اقتصاد آن رو به وخامت گذاشته و مردم آن در شرایط وخیم زندگی می‌کنند.

در میان پناهجویان افغانستانی، برخی به دلیل جنگ آواره شده‌اند، در حالی که بسیاری دیگر برای اجتناب از گرسنگی، خانه‌های خود را ترک کرده و برای امرار معاش به کشور‌های همسایه یا حتی مناطق دورتر رفته‌اند.

سال‌ها جنگ و بحران پناهجویان منجر به کاهش قابل توجه جمعیت در سن کار افغانستان شده است؛ کسانی که باقی می‌مانند به سختی شغل پیدا می‌کنند.

مین‌ها و بمب‌های به جای مانده 

پس از سال‌ها جنگ، گزارش شده که میلیون‌ها مین و بمب منفجر نشده در خاک افغانستان مدفون شده‌اند؛ رسانه‌های غربی گزارش داده‌اند که پاکسازی کامل این مواد منفجره ممکن است هزاران سال طول بکشد.

امروزه، بسیاری از گروه‌ها در افغانستان، سلاح‌ها و مهمات دور ریخته شده، از جمله مین‌ها و بمب‌ها را به عنوان «گنج» در نظر می‌گیرند، زیرا به دنبال فلز و لاستیک قابل بازیافت در آن‌ها هستند.

این افراد که جان خود را برای زندگی در کنار بمب‌ها به خطر می‌اندازند، به یک «جوخه خنثی‌سازی بمب» منحصر به فرد تبدیل شده‌اند.

آن‌ها مهمات دور ریخته شده را حفاری و از بین می‌برند و فلز و لاستیک قابل بازیافت را برای ذوب و تغییر کاربری به کارخانه‌های فولاد منتقل می‌کنند.

با این وجود همیشه مین‌های زمینی و نارنجک‌های دستی منفجر نشده وجود دارد که به طور کامل شناسایی نمی‌شوند و این‌ها می‌توانند با مواد زائد دیگر مخلوط و در هنگام پردازش باعث انفجار شوند.

آینده تلخ پیش‌رو

بر اساس آمار سازمان ملل، با گذشت بیش از یک سال از خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان، ۲۴ میلیون نفر از جمعیت ۴۰ میلیونی این کشور به کمک‌های بشردوستانه اضطراری نیاز دارند.

علاوه بر این، تعداد زیادی مین و مواد منفجره رها شده در اثر سال‌ها جنگ، امنیت افغانستانی‌ها به‌ویژه کودکان را به طور جدی تهدید می‌کند؛ آمار سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی نشان می‌دهد که در طول ۲۰ سال اشغال افغانستان از سوی ارتش آمریکا، ۲۶ هزار کودک کشته و ۳۴ هزار کودک به دلیل جراحات از کار افتاده‌اند.

پس از خروج نیرو‌های آمریکایی، هر ماه ده‌ها نفر بر اثر بمب‌های منفجر نشده یا مین‌های زمینی در افغانستان کشته یا زخمی می‌شوند.

بیماری یکی دیگر از تهدید‌های بزرگ برای کودکان افغانستانی است؛ به دلیل کمبود درمان و دارو، بسیاری از بیماری‌های عفونی مانند وبا که سلامت کودکان را تهدید می‌کند، به طور گسترده گسترش یافته بود.

منابع رسانه‌ای گزارش دادند که وقتی در مورد آرزو‌های آینده‌شان پرسیده شد، بیشتر کودکان پاسخ‌های دلخراشی دادند؛ بیشتر آن‌ها گفتند که می‌خواهند وقتی بزرگ شدند پزشک شوند تا خود و خانواده‌هایشان دچار بیماری نشوند.

با این حال، یک نظرسنجی که پس از جنگ انجام شد، نشان داد که سطح تحصیلات در افغانستان کمتر از ۴۰ درصد است و بسیاری از کودکان از مدرسه خارج شده و بار زندگی را در سنین پایین به دوش کشیده‌اند.

به گزارش «گلوبال تایمز»، کودکان آواره نیز اهداف آسانی برای قاچاقچیان هستند - برخی از کودکان، قاچاق شده و مجبور به پیوستن به سازمان‌های تروریستی شده‌اند، و حتی شستشوی مغزی شدند تا «بمب انسانی» باشند، دختران خانواده‌های فقیر اغلب مورد استثمار جنسی قرار می‌گیرند.

انتهای پیام/