میراث ۲۰ سال اشغالگری آمریکا و ناتو در افغانستان

خبرگزاری میزان – ماه آگوست سال ۲۰۲۱ آمریکا و متحدانش در ناتو به طور آشفته‌ای از افغانستان خارج شدند و اکنون با گذشت ۲ سال از این خروج نگاهی به وضعیت افغانستان پیامد‌های ماندگار این اشغالگری ۲۰ ساله را در افغانستان نشان می‌دهد.

در حالی که ۲ سال از خروج آمریکا از افغانستان گذشته، اما این کشور با تبعات اشغال و ویرانگری ۲ دهه‌ای آمریکا و ناتو دست و پنجه نرم می‌کند.

فقر در افغانستان

بر اساس گزارش جدیدی که از سوی صندوق نجات کودکان منتشر شده، بیش از یک سوم (۳۸.۴ درصد) از کودکان مورد بررسی در افغانستان برای کمک به خانواده‌هایشان برای مقابله با سطح فزاینده فقر و گرسنگی، ۲ سال از زمانی که آمریکا از این کشور خارج شده، به بازار کار کشیده شده‌اند.

این کودکان برای تامین مخارج خود و خانواده‌هایشان در موقعیت‌های خطرناکی قرار می‌گیرند و کارکنان صندوق نجات کودکان گزارش می‌دهند که یک دختر در حالی که در حال قاچاق کالا از طریق یک گذرگاه مرزی بود، به وسیله یک کامیون زیر گرفته شده و جان خود را از دست داد.

سه چهارم کودکان (۷۶.۱ درصد) مورد بررسی، گفتند که غذای کمتری دریافت می‌کنند، زیرا بدترین خشکسالی این کشور در ۳۰ سال گذشته باعث از بین رفتن محصولات کشاورزی، تلف شدن دام‌ها و دور از دسترس بودن غذا و آب برای کودکان و خردسالان شده است.

شیوه حمایت آمریکا از همکاران افغانستانی

آمریکا در پی خروج از افغانستان وعده‌های بسیاری در زمینه حمایت از پناهجویان افغانستانی و به خصوص افرادی که با این کشور همکاری می‌کرده‌اند، داده اما پس از گذشت مدتی تمامی این وعده‌ها به فراموشی سپرده شد.

یک شهروند افغانستانی که به همراه همسر خود با آمریکا همکاری می‌کرده، می‌گوید: پس از سقوط کابل در آن ماه، من و همسرم، هر ۲ افسر نیروی هوایی که در افغانستان خدمت کرده بودیم، متوجه شدیم که وارد یک عملیات پیچیده و غیررسمی برای کمک به تخلیه شهروندان از سوی آمریکا شده‌ایم؛ شب‌های وحشتناک و بی‌پایان را پشت سر گذاشتیم؛ ۲ سال بعد، آن روز‌های طولانی برای من خاطره است، اما برای صد‌ها هزار نفر از شهروندان ما که هنوز موفق به دریافت پناهندگی نشده‌اند، وحشت همچنان ادامه دارد.

میراث اشغالگری آمریکا

از زمان تهاجم آمریکا به افغانستان در سال ۲۰۰۱، واشنگتن و شرکای آن در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) صد‌ها میلیارد دلار در افغانستان هزینه کرده‌اند؛ هدف ادعایی آن‌ها توسعه دموکراسی این کشور، آموزش نیرو‌های امنیتی، ساخت جاده‌ها و بیمارستان‌ها، و گسترش حقوق زنان و جوامع اقلیت بود.

اما نتیجه این جنگ نتایجی دیگر را برای مردم افغانستان به همراه داشت؛ آن‌ها متحمل پیامد‌های فاجعه‌بار جنگی شدند که به پایان نرسید، جنگ هزاران نفر را کُشت و باعث موج مهاجرت جدیدی از افغانستانی‌ها شد که بزرگترین جمعیت پناهجوی جهان را تشکیل می‌دادند.

آمار و اطلاعات موجود نشان می‌دهد که چگونه در بیش از ۲۰ سال گذشته وضعیت در افغانستان از بسیاری جهات بدتر شده است.

در دومین سالگرد خروج ناگهانی و پر هرج و مرج آمریکا از افغانستان، باید وضعیت اسفناک شهروندان افغانستانی، تلفات عاطفی کهنه سربازان آمریکا و میراثی که آمریکا از خود به جا گذاشته را در نظر گرفت.

برای بیش از ۲ سال، ائتلاف گسترده‌ای از داوطلبان به طور خستگی‌ناپذیر کار کرده‌اند تا اطمینان حاصل شود که آمریکا به وعده خود مبنی بر مراقبت از صد‌ها هزار متحد افغانستانی خود که برای چندین دهه در کنار نیرو‌های آمریکا خدمت کرده‌اند و می‌خواهند وارد آمریکا شوند، عمل کند، اما هیچ اقدام ملموسی در این زمینه صورت نگرفته است.

حدود ۲۰ میلیون نفر، معادل نیمی از جمعیت افغانستان، اکنون با «ناامنی حاد غذایی» دست و پنجه نرم می‌کنند و با توجه به اتکای این کشور به مواد غذایی وارداتی، فشار اعتباری و مالی نیز به شدت احساس می‌شود.

با این حال، دولت‌های غربی همچنان به فشار و محدودیت‌ها علیه این کشور ادامه می‌دهد و آمریکا از آزادسازی دارایی‌های توقیف شده افغانستان جلوگیری می‌کند.

این یک شکست است؛ شکستی که بیش از یک تریلیون دلار هزینه داشت، شکستی که اعتبار سیاست خارجی غرب را به طور جدی از بین برده است، و مهمتر از همه شکستی که به نظر می‌رسد افغانستان و مردم آن را به وضعیت اسفباری محکوم کرده است.

انتهای پیام/