اسلام‌‌هراسی نظام‌مند حاکم بر سیاست و رسانه‌های انگلیس

خبرگزاری میزان - مسلمانان انگلیس نخستین کسانی بودند که از بسته شدن حساب بانکی خود در این کشور رنج بردند، اما هیچ فردی اعتراض نکرد، اما زمانی که همین اتفاق برای «نایجل فاراژ» می‌افتد، به یک رسوایی ملی تبدیل می‌شود.

همه رسانه‌های مهم انگلیسی موضوع «نایجل فاراژ»، سیاستمدار پوپولیست انگلیسی را گزارش کرده‌اند که حساب‌های بانکی او بدون اطلاع قبلی یا توضیحی بسته شده است.

رسانه‌هایی مانند تایمز، فایننشال تایمز، گاردین، تلگراف، ایندیپندنت، میل، اکسپرس، ایونینگ استاندارد، اسپکتیتور و دیگران، فضای کافی را به «فاراژ» اختصاص داده‌اند.

«فاراژ» انگلیس مدرن را با چین مقایسه و ادعا کرد که بدون حساب بانکی «من نمی‌توانم وجود داشته باشم یا کار کنم».

بسته شدن حساب بانکی مسلمانان 

به گزارش «میدل ایست آی»، در موارد بسیاری، بانک‌های انگلیس اقدام به مسدود کردن حساب‌های بانکی مسلمانان کرده‌اند و با این وجود هیچ یک از آن‌ها در رسانه‌ها مورد توجه قرار نگرفته و یا از سوی سیاستمداران مطرح نشده است.

فاش شد که چگونه «اینترپال»، یکی از مؤسسات خیریه پیشرو انگلیس، که بر ارائه کمک‌های امدادی و توسعه‌ای به فلسطینیان در کرانه باختری و غزه اشغالی متمرکز است، از جمع آوری پول منع شد.

«انس آلتیکریتی»، مدیر اجرایی بنیاد «کوردوبا»، حساب بانکی خود را به همراه اعضای خانواده‌اش بدون هیچ دلیلی از دست داد؛ همینطور مسجد پارک «فینزبری»، پس از اینکه به دروغ در فهرست سازمان‌های تروریستی قرار گرفت، از دسترسی به حساب خود محروم شد.

کمپین همبستگی فلسطین نامه‌هایی را از بانکداران خود دریافت می‌کرد که حساب‌هایشان را مسدود کرده‌اند و هیچ دلیل یا حق تجدیدنظری ارائه نشد.

وقتی یک دهه پیش در مورد این مشکل برای رسانه‌های انگلیسی مانند تلگرف یادداشت‌هایی ارسال شد آن‌ها از منتشر کردن یادداشت‌ها خودداری کردند و از این یادداشت‌ها استقبال نکردند.

استبداد شوم

نگارنده گزارش از این امر با عنوان «استبداد شوم» یاد کرده و می‌گوید: من موضوع را شخصا با «جورج آزبرن» در زمانی که وزیر دارایی بود در میان گذاشتم؛ من به خزانه داری رفتم تا با «هریت بالدوین»، وزیر مسئول، ملاقات کنم و وضعیت اسفبار مسلمانان محروم از داشتن حساب بانکی را توضیح دهم. من همچنین به «جان گلن»، جانشین او اطلاع دادم، اما مشخص شد که تمامی این کار‌ها تنها اتلاف وقت است.

وی افزود: با واکنش «وست مینستر» در زمانی که یک مسلمان حساب خود را از دست می‌دهد مقایسه کنید؛ عدم تمایل کامل، چه رسد به نگرانی، اما زمانی که «فاراژ» می‌گوید که حساب‌های بانکی وی مسدود شده، گویا فاجعه‌ای رخ داده است.

رویکرد متفاوت مقامات و رسانه‌های انگلیسی

ستون نویسانی مانند «ریچارد لیتلجان»، «دومینیک لاوسون» و «راد لیدل» به دفاع از او می‌پردازند و سیاستمداران توجه خود را به این موضوع جلب می‌کنند.

«جرمی هانت»، مقام خزانه داری انگلیس، تقریبا بلافاصله پاسخ و قول اقدام سریع را داد؛ «لیز فریزر»، وزیر فرهنگ و «تام توگندات»، وزیر امنیت، همین روند را دنبال کردند.

به گزارش «دیلی میل»، یک منبع وزارت خزانه داری اخیرا اعلام کرد که «این کاملا یک نگرانی است؛ هیچ کس نباید حساب خود را به دلیل آزادی بیان از دست بدهد، ما انتظار داریم در عرض چند هفته در مورد این موضوع اقدام کنیم.»

اسلام هراسی ساختاری

این امر دو چیز را نشان می‌دهد؛ نخست و مهم‌تر از همه، اسلام هراسی ساختاری که مدت‌هاست رسانه‌ها و سیاست انگلیس را مسموم کرده است. 

وقتی حساب‌های بانکی مسلمانان مسدود می‌شود هیچکس اهمیتی نمی‌دهد، اما وقتی همان اتفاق برای «نایجل فاراژ» می‌افتد، به یک رسوایی ملی تبدیل می‌شود.

اما نکته عمیق تری وجود دارد؛ از زمانی که «تونی بلر» به «جرج بوش» به اصطلاح «جنگ علیه تروریسم» پیوست، مسلمانان انگلیس محل آزمایش خودکامگی شوم بوده‌اند.

مسلمانان در انگلیس نخستین کسانی بودند که از این «فرهنگ لغو» رنج بردند، زیرا سال‌ها به طور نظام‌مند از زندگی انگلیس کنار گذاشته شده بودند؛ آن‌ها نخستین کسانی بودند که از حمله مالی به شکل مسدود شدن حساب بانکی رنج بردند و کسی اعتراض نکرد.

نباید فراموش کرد وقتی مسلمانان انگلیس برای نخستین بار حساب‌های بانکی خود را در یک دهه پیش از دست دادند، نه «فاراژ» و نه هیچ یک از سیاستمداران جریان اصلی انگلیس گامی برای دفاع از آن‌ها برداشتند، اما امروز، وقتی همان موضوع برای یک سیاستمدار انگلیسی رخ می‌دهد، ناگهان این امر به یک رسوایی ملی، تهدیدی برای آزادی بیان، یک عمل آزار و اذیت سیاسی تبدیل می‌شود.

انتهای پیام/