سرپوش گذاشتن کانادا بر نسل کشی بومیان با ادعای پذیرش مهاجران افغانستانی

- آوارگی برای مردم افغانستان عادی شده است؛ مهاجرت، آوارگی، پناهندگی، مهاجرت غیر قانونی و کشته شدن در دریا بخشی از اتفاقاتی است که برای مردم افغانستان می‌افتد.

 

جنگ بیش از ۴۳ سال است که در افغانستان ادامه دارد و تاکنون هم راهی برای پایان آن وجود نداشته است.

 

نیرو‌های خارجی شامل ارتش آمریکا، کانادا، انگلیس و چند کشور دیگر در افغانستان حضور داشتند و اکنون تصمیم به خروج از این کشور گرفته اند و بخش زیادی از نیرو‌های خود را خارج کرده اند.

 

پس از تحولات اخیر در افغانستان بخشی از مردم این کشور عزم مهاجرت کردند و در صدد سفر به کشورهایی دیگر هستند.

 

در همین حال کانادا نیز در جنگ افروزی در افغانستان نقش دارد و در اشغال این کشور با آمریکا همکاری کرده است.

 

آنچه که از سوی اشغالگران ادعا می‌شد، در افغانستان اتفاق نیفتاد بلکه به وخیم‌تر شدن اوضاع کشید.

 

در این میان برخی کشور‌هایی که در به وجود آمدن شرایط موجود برای مردم افغانستان دست داشته اند سعی دارند از فضای ایجا شده بهره برداری‌های خاص خود با ببرند.

 

کشورهایی، چون کانادا در این میان سعی دارند با سوء استفاده از این وضعیت برای خود وجهه ایجاد کنند.

 

کانادا ادعا کرده آماده است ۲۰ هزار نفر از مردم مهاجر افغانستان را که قصد دارند کشور خود را ترک کنند، بپذیرد.

 

البته دولت کانادا نوع پذیرش این تعداد از مردم افغانستان را اعلام نکرده و حتی نگفته که این ۲۰ هزار تن، خود را چگونه به این کشور برسانند!

دولت کانادا اکنون درگیر قتل‌هایی است که علیه بومیان و صاحبان اصلی این کشور مرتکب شده است.

 

تا کنون سه گور جمعی در این کشور و در مدارسی که تحت نظارت کلیسای کاتولیک بوده پیدا شده است.

 

این سه گور جمعی قبر کودکان سرخ پوستی است که از پدران و مادران خود جدا شدند تا با مظاهر تمدن غرب آشنا شوند!

 

نزدیک به ۶۰۰ کودک که در مدارس تحت نظر و نظارت دولت کانادا و کلیسا بودند، کشته شده اند و چنین کشوری اکنون برای مردم افغانستان دلسوزی می‌کند! در حالی که کانادا در به وجود آمدن بحران در افغانستان شریک و سهیم است.

 

اتاوا برای آنکه سایه انتقادات سنگین به خاطر کشتار و نسل کشی سرخ پوستان کانادا را بکاهد، از پناهندگان افغانستانی سوء استفاده می‌کند تا در افکار عمومی این تصور را تقویت کند که مقام‎های کانادا نسبت به وضعیت مردم افغانستان نگران است به همین خاطر حاضر است ۲۰ هزار نفر از پناهندگان را بپذیرد.

 

وقتی صحبت از کمک به دیگران می‌شود با دو نوع کمک روبرو هستیم؛ برخی از سر نوع دوستی و برای حل مشکلات دیگر انسان‌ها اقدام می‌کنند، برخی هم صرفا دنبال خودنمایی هستند.

 

این نوع دوم از هیچ اقدامی برای قهرمان جلوه دادن خود دریغ نمی‌کند و برایش مهم نیست که سایرین در چه منجلابی فرو رفته اند؛ اتفاقا راضی به فلاکت بقیه هستند تا از آن کیسه‌ای برای خود بدوزند. 

 

حکایت پذیرش ۲۰ هزار مهاجر افغانستانی از سوی کانادا هم از همان کمک‌های نوع دوم است.

 

ایران همین اکنون هم پذیرای چند میلیون افغانستانی است که به دلایل مختلف به کشور همسایه پناه آورده اند اما کسی پذیرش پناهندگان افغانستانی را در بوق و کرنا نکرده و با وظیفه انسانی خودش فریاد حقوق بشری نمی‌زند اما کانادا از آن سر دنیا که اتفاقا با فضاحت کشف گور‌های دسته جمعی بومیانش دست و پنجه نرم می‌کند، از کوچکترین فرصت برای نمایش حقوق بشری دریغ نمی‌کند.