زندان زیرزمینی رژیم صهیونیستی؛ محرومیت اسیران فلسطینی از غذا و نور خورشید
زندان راکِفِت یک زندان زیرزمینی رژیم صهیونیستی است که براساس گزارشها، یکی از خوفناکترین زندانهای این رژیم است که اسیران فلسطینی در آن حتی از نور خورشید هم محروم هستند.
خبرگزاری میزان -
رژیم صهیونیستی دهها فلسطینی اهل غزه را در یک زندان زیرزمینی به صورت ایزوله حبس کرده، جایی که اسیران فلسطینی هرگز نور خورشید را نمیبینند، از غذای کافی محروم هستند و از دریافت اخبار خانوادههایشان یا دنیای بیرون منع شدهاند.
بهگفته وکلای کمیته عمومی مبارزه با شکنجه در اراضی اشغالی (PCATI) بازداشتشدگان شامل دستکم ۲ غیرنظامی هستند که ماهها بدون اتهام یا محاکمه در بازداشت بودهاند؛ یک پرستار که با لباسهای مخصوصش بازداشت شده و یک فروشنده جوان مواد غذایی.
این ۲ نفر در ماه ژانویه (دی/بهمن) به زندان زیرزمینی راکِفِت منتقل شدند و از ضربوشتم و خشونتهای مداومی که با شکنجههای مستند در سایر بازداشتگاههای رژیم صهیونیستی مطابقت دارد، خبر دادند.
زندان راکفت در اوایل دهه ۱۹۸۰ در اراضی اشغالی افتتاح شد، اما چند سال بعد به دلیل غیرانسانی بودن، بسته شد.
ایتامار بنگویر، وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی پس از آغاز جنگ در ۷ اکتبر در سال ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲) دستور داد که این زندان دوباره به بهرهبرداری برسد.
سلولها، یک حیاط کوچک و یک اتاق جلسه وکلا همگی در زیر زمین قرار دارند، بنابراین اسیران بدون هیچ نور طبیعی زندگی میکنند.
این زندان در ابتدا برای تعداد کمی از اسیران که در سلولهای انفرادی نگهداری میشدند، طراحی شده بود و هنگام تعطیلی آن در سال ۱۹۸۵، ۱۵ اسیر در آن نگهداری میشدند.
دادههای رسمی نشان میدهد که در ماههای اخیر، حدود ۱۰۰ اسیر فلسطینی در آنجا زندانی شدهاند.
براساس آتشبس توافقشده در اواسط اکتبر (۱۸ مهر)، رژیم صهیونیستی ۲۵۰ اسیر فلسطینی را که در دادگاههای رژیم صهیونیستی محکوم شده بودند و هزار و ۷۰۰ اسیر فلسطینی از غزه را که بدون اتهام یا محاکمه بهطور نامحدود در بازداشت بودند، آزاد کرد. فروشنده جوانی که در راکفت بازداشت شده بود، از جمله آنها بود.
با این حال، مقیاس بازداشتها به قدری گسترده بوده است که حتی پس از آن آزادی دستهجمعی، دستکم هزار نفر دیگر هنوز تحت همان شرایط توسط رژیم صهیونیستی در بازداشت هستند.
کمیته عمومی مبارزه با شکنجه در اراضی اشغالی گفت: اگرچه جنگ بهطور رسمی پایان یافته است، فلسطینیهای غزه هنوز تحت شرایط جنگی خشونتآمیز که ناقض قوانین بینالمللی بشردوستانه و معادل شکنجه است، زندانی هستند.
۲ مردی که در ماه سپتامبر با وکلای PCATI ملاقات کردند، یک پرستار ۳۴ ساله بود که در دسامبر ۲۰۲۳ (آذر/دی ۱۴۰۲) در حین کار در بیمارستان بازداشت شد و یک فروشنده جوان که در اکتبر ۲۰۲۴ (مهر/آبان ۱۴۰۳) هنگام عبور از یک ایست بازرسی رژیم صهیونیستی بازداشت شد.
جنان عبدو، وکیل PCATI، گفت: مردی که من با او صحبت کردم، یک جوان ۱۸ ساله بود که در بخش فروش مواد غذایی کار میکرد. او از یک ایست بازرسی در یک جاده ربوده شد.
بنگویر به رسانههای رژیم صهیونیستی و یکی از اعضای کنست گفته بود که راکفت در حال بازسازی است تا افرادی را که در غزه و لبنان بازداشت میشوند، در خود جای دهد.
- بیشتر بخوانید:
- زندانهای رژیم صهیونیستی؛ مراکزی برای جنایت علیه بشریت
- پسلرزههای رسوایی در زندان سدیتیمان رژیم صهیونیستی
اسناد طبقهبندیشده رژیم صهیونیستی نشان میدهد که بیشتر فلسطینیهایی که در طول جنگ در غزه بازداشت شدهاند، غیرنظامی بودهاند. دیوان عالی رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۱۹ حکم داد که نگهداری اجساد فلسطینیها بهعنوان ابزار چانهزنی برای مذاکرات آینده قانونی است و گروههای حقوق بشری این رژیم را به انجام همین کار با زندانیان زنده غزه متهم کردهاند.
بدرفتاری منحصربهفرد
تال استاینر، مدیر اجرایی PCATI، گفت که شرایط برای فلسطینیها در تمام زندانها وحشتناک بود. بازداشتشدگان فعلی و سابق و افشاگران ارتش اشغالگر، همگی نقض نظاممند قوانین بینالمللی را به تفصیل شرح دادهاند.
با این حال، راکفت نوع منحصر به فردی از بدرفتاری را اعمال میکند. استاینر گفت که نگه داشتن افراد در زیر زمین بدون نور روز برای ماهها پیامدهای شدیدی برای سلامت روان دارد؛ وقتی فرد در چنین شرایط سرکوبگرانه و دشواری نگهداری میشود، سالم ماندن بسیار دشوار است.
این وضعیت همچنین بر سلامت جسمی تاثیر میگذارد و عملکردهای بیولوژیکی اساسی را از ریتمهای شبانهروزی مورد نیاز برای خواب گرفته تا تولید ویتامین D مختل میکند.
با وجود اینکه استاینر به عنوان وکیل حقوق بشر کار میکرد و از زندانهای مجتمع راملا، در جنوب شرقی تلآویو، جایی که راکفِت واقع شده است، بازدید میکرد، اما قبل از دستور بن گویر برای بازگشایی آن، چیزی در مورد زندان زیرزمینی نشنیده بود.
تابستان امسال، از وکلای PCATI خواسته شد تا وکالت ۲ اسیر فلسطینی را در زندان زیرزمینی برعهده بگیرند، بنابراین عبدو و یکی از همکارانش توانستند برای نخستینبار از آنجا بازدید کنند.
این ۲ اسیر توسط افسران امنیتی نقابدار و بهشدت مسلح مسلح، از پلههای کثیف به اتاقی که بقایای حشرات مرده روی زمین پخش شده بود، هدایت شدند. سرویس بهداشتی آنقدر کثیف بود که عملا غیرقابل استفاده بود.
دوربینهای مداربسته روی دیوارها، حق قانونی اولیه برای گفتوگوی محرمانه را نقض میکردند و نگهبانان هشدار دادند که اگر درباره خانوادههای بازداشتشدگان یا جنگ غزه صحبت کنند، جلسه کوتاه خواهد شد.
عبدو گفت: از خودم پرسیدم، اگر شرایط اتاق وکلا اینقدر تحقیرآمیز است، پس وضعیت اسیران چگونه است؟ پاسخ خیلی زود، وقتی آنها را ملاقات کردیم، به دست آمد.
او گفت، موکلان را درحالی که نگهبانان سرهایشان را به زور به پایین فشار میدادند، به داخل آوردند و دستها و پاهایشان را با زنجیر بسته بودند.
ساجا میشرقی بارانسی، دومین وکیل گفت که ۲ اسیر ۹ ماه در راکفت بودهاند و پرستار جلسه را با پرسیدن این سوال آغاز کرد «من کجا هستم و چرا اینجا هستم؟» نگهبانان نام زندان را به او نگفته بودند.
این اسیران از سلولهای بدون پنجره و بدون تهویه، که ۳ یا ۴ اسیر را در خود جای داده بود، صحبت کردند و گزارش دادند که بهطور معمول احساس تنگی نفس و خفگی میکنند.
اسیران یادشده به وکلا گفتند که علاوه بر محرومیت از مراقبتهای پزشکی کافی و جیره غذایی در حد گرسنگی، با آزار و اذیت جسمی منظم از جمله ضربوشتم، حمله سگهای دارای پوزهبند آهنی و لگد کردن اسیران توسط نگهبانان روبهرو هستند.
آنها زمان بسیار محدودی در خارج از سلول در یک محوطه کوچک زیرزمینی دارند، گاهی اوقات فقط ۵ دقیقه هر روز در میان.
تشکها صبح زود، بهطور معمول حدود ساعت ۴ صبح، برده میشوند و فقط اواخر شب بازگردانده میشوند و اسیران روی چارچوبهای آهنی در سلولهای خالی رها میشوند.
بنگویر بارها به بدرفتاری با اسیران فلسطینی مباهات کرده است.
میشرقی بارانسی گفت که پرستار بازداشتشده آخرین بار در ۲۱ ژانویه امسال (۲ بهمن ۱۴۰۳)، زمانی که پس از یک سال گذراندن اسارت در زندانهای دیگر از جمله مرکز سدیتیمان، به راکفت منتقل شد، نور خورشید را دیده است.
این پرستار، پدر سه فرزند، از زمان بازداشتش هیچ خبری از خانوادهاش نداشته است. تنها بخش اطلاعات شخصی که وکلا میتوانند با بازداشتشدگان غزه به اشتراک بگذارند، نام خویشاوندی است که به آنها اجازه داده است تا پرونده را برعهده بگیرند.
میشرقی بارانسی گفت: وقتی به او گفتم «با مادرت صحبت کردم و او به من اجازه داد تا با تو ملاقات کنم»، پس من حداقل به او میگویم که مادرش زنده است.
وقتی اسیر دیگر از عبدو پرسید که آیا همسر باردارش به سلامت زایمان کرده است، نگهبان بلافاصله مکالمه را قطع کرد تا او را تهدید کند. وقتی نگهبانان مردان را میبردند، عبدو صدای آسانسور را شنید که نشان میداد سلولهای آنها حتی در اعماق زمین قرار دارند.
این نوجوان به او گفته بود: تو اولین کسی هستی که از زمان بازداشتم دیدهام.
آخرین درخواست اسیر فلسطینی یادشده این بود: لطفا دوباره به دیدنم بیا.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *