عقود معین در قانون مدنی

خبرگزاری میزان - عقد معین یکی از انواع عقود در قانون مدنی است که خود به انواع مختلفی تقسیم می‌شود. عقد بیع، مضاربه، وکالت، کفالت، معاوضه، ودیعه، ضمان، مساقات، جعاله، عاریه، رهن، اجاره، مزارعه، قرض، حواله، هبه و شرکت از انواع عقود معین در قانون مدنی هستند.

عقد بیع

به موجب ماده ۳۳۸ قانون مدنی: عقد بیع عبارتست از تملیک عین به عوض معلوم. عقد بیع، پس از توافق بایع و مشتری در مبیع و قیمت آن، به ایجاب و قبول واقع می‌شود. ممکن است بیع به داد و ستد نیز واقع گردد.

عقد مضاربه

طبق ماده ۵۴۶ قانون مدنی، عقد مضاربه، عقدی است که به موجب آن احد متعاملین سرمایه می‌دهد با قید اینکه طرف دیگر با آن تجارت کرده و در سود آن شریک باشند. صاحب سرمایه مالک و عامل، مضارب نامیده می‌شود.

عقد وکالت

بر اساس ماده ۶۵۶ قانون مدنی، عقد وکالت، عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین طرف دیگر را برای انجام امری نایب خود نماید.

عقد کفالت

به موجب ماده ۷۳۴ قانون مدنی، عقد کفالت، عقدی است که به موحب آن احد طرفین در مقابل طرف دیگر احضار شخص ثانی را تعهد میکند. متعهد را کفیل و شخص ثالث را مکفول و طرف دیگر را مکفول‌له می‌گویند.

عقد معاوضه

بر اساس ماده ۴۶۴ قانون مدنی، عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین مالی میدهد به عوض مال دیگر که از طرف دیگر اخذ میکند بدون ملاحظه اینکه یکی از عوضین مبیع و دیگری ثمن باشد.

عقد ودیعه

به موجب ماده ۶۰۷ قانون مدنی، عقدی است که به موجب آن یک نفر مال خود را به دیگری می‌سپارد برای آنکه آن را مجانا نگه دارد. ودیعه‌گذار، مودع و ودیعه‌گر را مستودع یا امن می‌گویند.

عقد ضمان

طبق ماده ۶۸۴ قانون مدنی، عقد ضمان عبارتست از اینکه شخصی مالی را که بر ذمه دیگری است به عهده بگیرد. متعهد را ضامن طرف دیگر را مضمون له و شخص ثالث را مضمون عنه یا مدیون اصلی می‌گویند.

عقد رهن

طبق ماده ۷۷۱ قانون مدنی، عقد رهن، عقدی است که به موجب آن مدیون مالی را برای وثیقه به داین می‌دهد. رهن دهنده را راهن و طرف  دیگر را مرتهن می‌گویند.

عقد اجاره

بر اساس ماده ۴۶۶ قانون مدنی، عقد اجاره عقدی است که به موجب آن مستاجر مالک منافع عین مستاجر می‌شود. اجاره دهنده را موجر و اجاره کننده را مستاجر و مورد اجاره را عین مستاجره می‌گویند.

عقد مساقات

بر اساس ماده ۵۴۳ قانون مدنی، عقد مساقات معامله‌ای است که بین صاحب درخواست و امثال آن با عامل در مقابل در مقابل حصه مشاع معین از ثمره واقع می‌شود و ثمره اعم است از میوه و برگ گل و غیر آن.

عقد جعاله

به موجب ماده ۵۶۱ قانون مدنی، عقد جعاله، عبارتست از التزام شخصی به اداء اجرت معلوم در مقابل عملی اعم از اینکه طرف معین باشد یا غیر معین.

عقد عاریه

بر اساس ماده ۹۳۵  قانون مدنی، عقد عاریه عقدی است که به موجب آن احد طرفین به طرف دیگر اجازه می‌دهد که از عین مال او مجانا منتفع شود. عاریه‌دهنده را معیر و عاریه‌گیرنده را مستعمر گویند.

عقد شرکت

بر اساس ماده ۵۷۱، اجتماع حقوق مالکین متعدد در شئ واحد به نحو اشاعه را عقد شرکت می‌گویند.

عقد مزارعه

به موجب ماده ۱۸۵ عقد مزارعه، قانون عقدی است که به موجب آن احد طرفین زمینی را برای مدت معینی به طرف دیگر میدهد که آن را زراعت کرده و حاصل را تقسیم کند.

عقد قرض

بر اساس ماده ۶۴۸ قانون مدنی، عقد قرض، عقدی است که به موجب آن احد طرفین مقدار معینی از مال خود را به طرف دیگر تملیک میکند که طرف مزبور مثل آن را از حیث مقدار و جنس و وصف رد نماید. ودر صورت رد تَعَذر رد مثل قیمت یوم الرَد را بدهد.

عقد حواله

به موجب ماده ۷۲۴ قانون مدنی، عقدی است که به موجب آن طلب شخصی از ذمه مدیون به ذمه شخص ثالث منتقل میگردد. مدیون را محیل، طلبکار را محتال، شخص ثالث را محال علیه می‌گویند.

عقد هِبه

طبق ماده ۷۹۵ قانون مدنی، هبه عقدی است که به موجب آن یک نفر مالی را مجانا به کس دیگری تملیک میکند. تملیک کننده را واهب، طرف دیگر را متهب مالی را که مورد هبه است، عین موهوبه می‌گویند.

انتهای پیام/