انواع اقامتگاه در قانون

خبرگزاری میزان- هیچ کس نمی تواند بیش از یک اقامتگاه داشته باشد.

ماده ۱۰۰۳ قانون مدنی اشاره به اصل وحدت اقامتگاه دارد. مطابق ماده مذکور، هیچ کس نمیتواند بیش از یک اقامتگاه داشته باشد.

انواع اقامتگاه

۱- اقامتگاه بر ۳ نوع است:

الف) اختیاری یا ارادی: که شخص به اراده و اختیار خود، محلی را جهت سکونت و مرکز مهم امور خود انتخاب میکند، که اگر محل سکونت و مرکز مهم امور فرد، متفاوت باشد، مرکز مهم امور فرد، اقامتگاه وی محسوب میشود. از طرف دیگر، بدون رضایت شخص نمی‌توان اقامتگاه اختیاری وی را تغییر داد. (مستنبط از اصل ۳۳ قانون اساسی).

ب) اقامتگاه اجباری: اقامتگاهی است که قانون با توجه به شرایط برخی اشخاص به لحاظ شغل و مقام و یا وابستگی آنان به دیگری، به اجبار تعیین میکند و اراده فرد در آن نقشی ندارد. مثل اقامتگاه زن شوهر دار (م.۱۰۰۵)، محجور (م.۱۰۰۶)، مامورین دولتی (م. ۱۰۰۷)، افراد نظامی (م.۱۰۰۸)، و خدمه (م. ۱۰۰۹).

ج) اقامتگاه انتخابی یا قراردادی: اقامتگاهی است که طرفین معامله برای اجرای تعهدات قراردادی یا دعاوی ناشی از ان یا ابلاغ اوراق دادرسی مربوطه انتخاب می‌کنند و تنها در مورد قرارداد مربوطه و یا همان دعوی خاص، منشا اثر خواهد بود. ممکن است اقامتگاه قراردادی اشخاص، متعدد باشد.

انتهای پیام/