خاموش کردن صدای خبرنگاران؛ ابزار رژیم صهیونیستی برای جلوگیری از افشای حقیقت

خبرگزاری میزان – نزدیک به ۶۰ روزنامه‌نگار از سوی رژیم صهیونیستی در غزه هدف قرار گرفته و به شهادت رسیدند؛ جهان به گزارش‌های روزنامه‌نگاران و سایر صدا‌هایی که از زیر آوار غزه بیرون می‌آیند نیاز دارد.

قتل‌عام غزه از طریق رسانه‌ها می‌تواند به طور کامل درک عمومی از وضعیت فلسطین را تغییر دهد و این امر باعث ناراحتی متجاوزان صهیونیست شده است.

ویدئو‌های خام، ویرایش نشده و صادقانه، پاکسازی قومی را به صورت دست اول مستند کرده است؛ بینندگان هرگز نمی‌توانند تصویر رزونامه‌نگاری را که در حال تلاش برای نگه‌داشتن دو نوزاد آسیب‌دیده بدحال است، پاک کنند. 

تهدید روزنامه نگاران در نوار غزه

همه روزنامه‌نگاران در نوار غزه در اندوه «وائل الدحدوح»، خبرنگار شبکه الجزیره، شریک بودند، زیرا خانواده او از سوی رژیم صهیونیستی نابود شد و همه با وحشت شاهد بازگشت او به گزارش بلافاصله پس از تشییع جنازه آن‌ها بودند.

تماس تلفنی مستقیم نظامیان صهیونیست با همسر «یمنه السید» و تهدید به اینکه اگر محل سکونت خود را ترک نکنند و به سمت جنوب حرکت نکنند، هدف قرار خواهند گرفت، روزنامه‌نگاران را نگران کرد و سپس مکالمات او را تماشا کردند.

نسل‌کشی غزه تأثیر عمیقی بر خبرنگارانی گذاشته که جان خود را برای افشای حقیقت به خطر می‌اندازند؛ خبرنگاران خارجی از کار در غزه منع شده‌اند، به جز روزنامه‌نگاران غربی گزینشی که اکنون همراه با ارتش رژیم صهیونیستی وارد غزه شده‌اند و به دلیل همدستی در انتشار مطالب نادرست و اطلاعات جعلی، افشا شده‌اند و صداقت آن‌ها برای گزارش واقعی از بین رفته است.

تراژدی بزرگتر از فریب، در خیانت به این حرفه نهفته است، زیرا بیشتر رسانه‌های جریان اصلی ظاهرا همکاران خود در غزه را به عمد در ترور‌ها رها کرده‎اند.

انجمن مطبوعات خارجی (FPA)، یک سازمان غیردولتی که نماینده خبرنگارانی است که برای سازمان‌های خبری بین‌المللی کار می‌کنند و از اراضی اشغالی، کرانه باختری و نوار غزه گزارش می‌دهند، بیانیه‌های یک خطی بی‌معنی ارائه کرد که فاقد هرگونه احترام یا ارزشی برای خبرنگاران زیر آتش بود.

سکوت وهم‌آوری که از سوی سازمان‌های مختلف وجود دارد این افکار را به ذهن متبادر می‌کند که رسانه‌ها هنوز تحت استعمار ذهنیت‌های دوران آپارتاید هستند، جایی که محدود کردن نظرات وجود دارد و تعصب عمیق رسانه‌ای و ریاکاری در خودداری از اعتراف به نسل‌کشی دیده می‌شود.

نجابت اولیه انسانی به دلیل ترس از انتقام رها شده است؛ با دانستن و درک نقش حیاتی برخی رسانه‌ها به‌عنوان عامل رژیم آپارتاید و نیاز به صدا دادن به ستمدیدگان، تطبیق این موضوع دشوار است.

گروهی از روزنامه‌نگاران طوماری را منتشر کرده‌اند که می‎گوید: ما از صحنه‌های بدون فیلتر وحشی‎گری غم‌انگیز نسبت به فلسطینیان آگاه بوده‌ایم. ما ارتباط خود را با همکاران خود در غزه از دست داده‌ایم، اما بعداً جلیقه‌های مطبوعاتی آن‌ها را زیر آوار می‌بینیم و در جایی که تلاش نافرجامی به جان یکی از ما صورت می‌گیرد، شاهد بوده‌ایم که نیرو‌های اشغالگر در عوض، خانواده و عزیزان خبرنگاران فلسطینی را به‌عنوان ابزار دیگری برای ظلم به قتل رسانده‌اند.

سومین شکایت علیه رژیم صهیونیستی در ارتباط با قتل روزنامه‌نگاران

گزارشگران بدون مرز با این حال شکایتی را به دلیل جنایت جنگی علیه روزنامه‌نگاران فلسطینی در غزه به دادگاه کیفری بین‌المللی تسلیم کرده است. 

این سومین شکایت از این دست از سال ۲۰۱۸ است و در آخر اکتبر گذشته تسلیم شد و جزئیات پرونده ۹ خبرنگاری را که در هنگام کار خود از ۷ اکتبر کشته شدند، تشریح کرد. 

این شکایت همچنین به دو خبرنگار مجروح در جریان کار خود و همچنین تخریب عمدی، کلی یا جزئی ساختمان بیش از ۵۰ رسانه در غزه اشاره می‌کند. 

«کریستف دلور»، دبیرکل گزارشگران بدون مرز، می‎گوید: میزان، جدیت و ماهیت تکراری جنایات بین‌المللی که روزنامه‌نگاران را هدف قرار می‌دهند، به‌ویژه در غزه، انجام تحقیقات اولویت‌دار از سوی دادستان دیوان بین‌المللی کیفری را می‌طلبد. ما از سال ۲۰۱۸ خواستار این بوده‌ایم. رویداد‌های غم‌انگیز کنونی نشان‌دهنده فوریت شدید نیاز به اقدام دیوان کیفری بین‌المللی است.

به گزارش «میدل ایست مانیتور»، در نتیجه بمباران‌های بیش از حد و نامتناسب فعلی از سوی رژیم صهیونیستی در نوار غزه، حدود ۶۰ روزنامه‌نگار در غزه به شهادت رسیده‌اند، ۲ نفر مفقود و بیش از  ۳۰ نفر زخمی شده‌اند. 

تمامی دوره از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۲۲ رژیم صهیونیستی ۴۴ خبرنگار را در فلسطین به شهادت رسانده است.

در همین حال انجمن روزنامه‌نگاران فلسطینی خبرنگاران قربانی جنایت‌های رژیم صهیونیستی را از آغاز عملیات طوفان الاقصی ۷۹ نفر اعلام کرده و می‎گوید که ۲۹ خبرنگار دیگر نیز بازداشت شده‌اند.

انتهای پیام/