مستندسازی جنایت‌های رژیم صهیونیستی؛ کشتار غیرنظامیان و بمباران بیمارستان‌ها

خبرگزاری میزان – یکی از سلاح‌های امروز فلسطینیان، مستند کردن آن چیزی است که در حال حاضر و قبل از آن، در ۵ جنگی که رژیم صهیونیستی علیه نوار غزه (۲۰۰۸، ۲۰۱۲، ۲۰۱۴، ۲۰۲۱، ۲۰۲۲) به راه انداخت. 

علاوه بر این، تخلفات متعدد این رژیم از زمان تأسیس آن در سال ۱۹۴۸ و پس از سال ۱۹۶۷، در کرانه باختری و نوار غزه، اسناد قطعی از جمله فایل‌های صوتی و تصویری است که تمام جهان به‌طور واقعی آن را تماشا می‌کنند.

برخی از مستندات جنایت‌های رژیم صهیونیستی 

در ژانویه ۲۰۰۹، کمیسیون مستقل فلسطین برای تعقیب جنایت‌های جنگی رژیم اشغالگر صهیونیستی علیه فلسطینیان به‎منظور نظارت و مستندسازی جنایت‌های جنگی این رژیم و پیگیری طرح شکایت در دادگاه‌های بین‌المللی و ملی تأسیس شد. 

این تنها نهاد رسمی فلسطینی است که این وظیفه را بر عهده دارد، اما دیگر نهاد‌های مستقل حقوق بشری را از انجام همین وظیفه مستثنی نمی‌کند.

این نهاد، سمینار‌های متعددی را در دانشگاه‌ها و کالج‌های فلسطین با عنوان «افزایش آگاهی جامعه در مورد مستندسازی جنایت‌های رژیم اشغالگر اسرائیل» با هدف آگاه‌سازی دانشجویان به‌خصوص دانشجویان رشته‌های حقوق، رسانه و پزشکی برگزار کرد، چراکه تخصص‌های آن‌ها با روند نظارت و بررسی مرتبط است. 

مستندسازی با تمرکز بر نحوه برخورد با صحنه‌های جرم و اهمیت مستندسازی جنایت برای تقویت اصل پاسخگویی قانونی سران رژیم اشغالگر در برابر سیستم قضایی بین‌المللی مرتبط است.

انجمن روزنامه‌نگاران فلسطین تخلفات و جنایت‌ها علیه روزنامه‌نگاران را در این جنگ مستند و نظارت می‌کند؛ با توجه به دشواری ارتباطات در غزه و ناتوانی در به دست آوردن اطلاعات تایید شده، این انجمن به استفاده از پرسشنامه برای فهرست جنایت‌ها از آغاز جنگ متوسل شد و از روزنامه‌نگاران خواست که این فرم را پر کنند تا «حقیقت آنچه را که در حال رخ دادن است با تمام اعتبار بیان کنند.»

هنگامی که رژیم اشغالگر، اینترنت و ارتباطات را از نوار غزه قطع کرد -که بیش از یک بار انجام شد- عفو بین‌الملل از این اقدام انتقاد و تاکید کرد که مستندسازی نقض‌ها و جنایت‌های جنگی علیه غیرنظامیان در غزه به دلیل قطع عمدی ارتباطات از سوی این رژیم در جریان بمباران خشونت‌آمیز غزه، برای سازمان‌های حقوق بشری دشوار شده است. 

فهرست بی‌پایان جنایت‌های رژیم صهیونیستی

جنایت‌هایی که در حال حاضر مستند شده‌اند بسیار هستند و همه آن‌ها نقض جدی حقوق بشر و حقوق بشردوستانه بین‌المللی هستند، از جمله کشتار مستقیم زنان و کودکان که سه‌چهارم قربانیان را تشکیل می‌دهند و همچنین بمباران ساختمان‌های مسکونی، بیمارستان‌ها، آمبولانس‌ها و جابجایی اجباری. 

این علاوه بر اتفاقاتی است که در کرانه باختری رخ می‌دهد، از جمله حملات مسلحانه شهرک‌نشینان، دستگیری‌های خودسرانه و محدودیت‌های غیرموجه در رفت و آمد و شخم زدن خیابان‌ها با بولدوزر بدون دلیل مشخص، علاوه بر جنبه‌های مختلف سیاست‌های آپارتاید.

با وجود اجماع شناخته شده در حقوق بین الملل درباره اینکه اراضی اشغال شده از سوی رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۶۷ اراضی اشغالی است و شهرک‌سازی در آن غیرقانونی است و با وجود تداوم نقض کنوانسیون لاهه و کنوانسیون چهارم ژنو از سوی این رژیم که هر دو غیرقانونی بودن آن را بیان می‌کنند، شهرک‌سازی‌ها، مشروعیت‌زدایی از انتقال ساکنان به سرزمین‌های اشغالی و تصرف اجباری اموال خصوصی در آنجا، رژیم صهیونیستی همچنان نسبت به این موضوع بی‌تفاوت است و از حمایت آمریکا و اروپا بهره می‌برد که آن را بالاتر از هرگونه مسئولیتی قرار می‌دهد و همیشه این اجازه را می‌دهد که بدون مجازات عمل کند.

اصل مرور زمان درباره جنایت‌های رژیم صهیونیستی

تا زمانی که جرایم خاصی در حقوق بین‌الملل وجود داشته باشند که مشمول قانون مرور زمان نیستند، بر خلاف بیشتر نظام‌های حقوقی مدنی که در آن‌ها بسته به شدت جرم محدودیت زمانی بین یک تا ۳۰ سال است، آنچه اکنون لازم است کار سخت و خستگی‎‏ناپذیری برای مستندسازی همه جرایمی است که اشغالگران صهیونیست مرتکب شده‎اند؛ نه‌تنها در جنگ کنونی خود در غزه و نقض مداوم آن در کرانه باختری، بلکه در تمام جنگ‌های قبلی این رژیم و در هر آنچه که شهرک‌نشینان تحت حمایت آن مرتکب شده‌اند. 

فلسطینی‌ها باید از این موضوع که پیگیری بسیاری از جنایت‌های رژیم صهیونیستی مشمول مرور زمان نمی‌شود بهره بگیرند؛ حمایت‌‎ها از رژیم صهیونیستی برای همیشه ادامه نخواهد داشت و روز مناسب برای پاسخ‌گویی چه از طریق نهاد‌های بین‌المللی موجود، مانند دیوان کیفری بین‌المللی و چه از طریق نهاد‌های ایجاد شده فرا می‌رسد.

شامل نشدن مرور زمان باعث می‌شود کاری که روزنامه‌نگاران و همچنین فعالان رسانه‌های اجتماعی و حقوق بشری در حال انجام آن هستند، مستندسازی باشد؛ به همین دلیل است که آن‌ها هدف قرار می‌گیرند و تعداد خبرنگاران هدف قرار گرفته از سوی رژیم صهیونیستی به ۵۰ نفر می‌رسد که این رقم را به بالاترین تعداد در هر درگیری مسلحانه در جهان تبدیل می‌کند.

شهادت این تعداد روزنامه‌نگار از سوی رژیم صهیونیستی تصادفی نیست، بلکه نظام‌مند و عمدی است؛ با این حال، کشتن شاهدان، شواهدی را که آن‌ها پشت سر گذاشته‌اند از بین نمی‌برد و روزی خواهد رسید که به شواهد جمع‌آوری شده برای محکومیت این اشغال بی‌رحمانه استناد می‌شود.

انتهای پیام/