خبرگزاری میزان - یک سال از فرار نیروهای ائتلاف به سرکردگی آمریکا از افغانستان میگذرد، اما هجوم جنگ و تحریمهای آمریکا، میراث وحشتناکی را برای این کشور ناآرام بر جای گذاشته است.
به گزارش شینهوا، طولانی ترین جنگ در تاریخ آمریکا پس از برخاستن آخرین هواپیمای ترابری نظامی از فرودگاه بینالمللی کابل در 30 آگوست 2021 با خروج تاسف بار پایان یافت.
یکی از بنیانگذاران گروه حقوق بشری «افغان برای فردای بهتر» درباره وضعیت امروزه افغانستان در مطلبی نوشت: اشغال به پایان رسیده، اما عواقب آن مصیبت 20 ساله را از خود بر جای گذشته است؛ به نظر میرسد که آمریکا مشتاق است وانمود کند که افغانستان وجود ندارد، در حالی که واقعاً مسئول وضعیت امروزه آن است.
«جورج بوش»، رئیس جمهور اسبق آمریکا، در خاطرات خود با بررسی انگیزههای دستور حمله به افغانستان در سال 2001 مینویسد: افغانستان ماموریت نهایی ملت سازی بود و ما موظف بودیم که چیز بهتری را از خود به جای بگذاریم.
با این حال، بر اساس گزارش دانشگاه «براون»، بیش از 174 هزار نفر به طور مستقیم در جنگ افغانستان کشته شدند و اشغال 20 ساله افغانستان توسط آمریکا، زیرساختهای این کشور و اقتصاد آن را ویران کرد و معیشت آن را از بین برد.
بر اساس گزارش بازرس ویژه برای افغانستان که توسط کنگره آمریکا منصوب شده، درآمد سرانه در این کشور از 650 دلار در سال 2012 به 500 دلار در سال 2020 کاهش یافته است.
شاهراه کابل - قندهار به عنوان یک نمایش عظیم ساخته شده توسط آمریکا، زمانی به عنوان «قابل مشاهدهترین نشانه» تعهد آمریکا به بازسازی افغانستان پس از دههها جنگ مورد ستایش قرار گرفت؛ امروزه، این بزرگراه در رسانههای محلی به عنوان نمادی آشکار از شکستهای آمریکا توصیف میشود؛ این شاهراه تاکنون انفجارهای جادهای بسیاری را شاهد بوده است.
در طول 20 سال گذشته، آمریکا نه دستاوردهایی در توسعه اقتصادی افغانستان داشته و نه پایه و اساس وضعیت امنیتی آن را بنا نهاده است، زیرا بر اساس اهداف ژئوپلیتیکی خود به اصطلاح با تروریسم مبارزه کرده است.
«ابوذر خپلواک زازایی»، استاد علوم سیاسی دانشگاه کابل در افغانستان گفت: آمریکا تا زمانی که منافعش اقتضا کند، هر سازمانی را از فهرست سازمانهای تروریستی حذف یا اضافه میکند.
وی افزود: جنگ «ضد تروریسم» آمریکا باعث شده است که امروز تعداد گروههای تروریستی در افغانستان از 20 گروه فراتر رود.
آمریکا که با عجله از افغانستان خارج شد و مسئولیتها و تعهدات خود را نادیده گرفت، شایسته سرزنشهای بسیار برای آشفتگیهایی است که بر جای گذاشته است؛ متأسفانه، تحریمهای آمریکا علیه دولت جدید این کشور، سیستم اقتصادی افغانستان را تضعیف کرده است.
تصرف داراییهای مستقل افغانستان توسط آمریکا، تحریمهای سخت و پایان ناگهانی کمکهای خارجی به وحشتناکترین فاجعه انسانی در جهان منجر شده که بیش از نیمی از کشور را به آستانه قحطی کشانده است.
از آنجایی که آمریکا داراییهای خارج از کشور افغانستان به ارزش بیش از 9 میلیارد دلار را به عنوان بخشی از تحریمهای خود علیه دولت جدید مسدود کرده است، افغانستان با یک فروپاشی اقتصادی غیرقابل برگشت مواجه است؛ سیستم بانکی فروپاشی کرده و کمبود نقدینگی به این معنی است که 80 درصد مردم در بدهی به سر میبرند.
«آخیم اشتاینر»، رئیس برنامه توسعه سازمان ملل اوایل سال جاری گفت: ما در اواخر سال گذشته گزارش دادیم که تخمین زده میشود که 97 درصد از افغانستانیها تا اواسط سال 2022 در فقر زندگی میکنند و متأسفانه، این تعداد سریعتر از آنچه پیشبینی میشد به فقر میرسند.
علاوه بر این، 20 سال جنگ کمبود شدید زیرساختها، منابع برق و افراد حرفهای را در افغانستان به همراه داشته است.
به گفته «عبدالنصیر ریشتیا»، رئیس اجرایی اتحادیه کارخانههای فولاد افغانستان، 5 هزار کارخانه فولاد در افغانستان با کمبود پرسنل فنی کلیدی مواجه هستند.
واشنگتن جنگ اقتصادی علیه طالبان را بدون توجه به خسارات جانبی که به مردم عادی افغانستان وارد کرده است، دنبال کرد.
«فیلیپو گراندی»، کمیسر عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، در اوایل سال جاری گفت که افغانستان، در حالی که با توقف سرمایه گذاری خارجی و کمکهای جامعه بینالمللی مواجه بوده، با بحران بسیار شدیدی مواجه است.
اگرچه افغانستان با یک بحران انسانی شدید روبرو است، اما این کشور جنگ زده بی سر و صدا توسط آمریکا و غرب به فراموشی سپرده شده است.
زمین لرزه مخرب افغانستان در 22 ژوئن بیش از هزار کشته، بیش از 3 هزار زخمی و بیش از 17 هزار خانه را تخریب کرد.
آمریکا چشم خود را بر وخامت فاجعه انسانی در افغانستان بسته و بازسازی پس از زلزله را تضعیف کرده است.
