ضمانت و ارکان آن

خبرگزاری میزان – " ضمانت " که در اصطلاح حقوقی به آن عقد ضمان گفته می‌شود در ماده ۶۸۴ قانون مدنی تعریف شده است. در این ماده آمده است که " عقد ضمان عبارت است از اینکه شخصی مال را که بر ذمه دیگری است به عهده بگیرد … ". با توجه به این تعریف می‌توان گفت که ضمانت عقدی است که به منظور ایجاد اطمینان طلبکار بابت اینکه بدهکار پول خود را در موعد مقرر پرداخت می‌کند، منعقد می‌شود؛ بنابراین ضامن در عقد ضمانت می‌پذیرد که دین مدیون را پرداخت کند؛ بنابراین در در واقع عقد ضمانت بین طلبکار و ضامن بسته می‌شود.

ارکان ضمانت

ضمانت از سه رکن تشکیل شده است. ارکان ضمانت شامل:

۱- ضامن: اولین رکن از ارکان عقد ضمانت، ضامن است. یعنی برای اینکه بتوان قرارداد ضمانت منعقد کرد، اول باید کسی باشد که پرداخت دین مدیون یا بدهکار را بپذیرد. ضامن باید از نظر قانونی به سن و رشد عقلی بستن قرارداد رسیده باشد یعنی در اصطلاح، اهلیت داشته باشد.

۲- مضمون له: رکن بعدی عقد ضمانت، مضمون له است. مضمون له که طرف مقابل ضامن در عقد ضمانت است، مضمون له نامیده می‌شود. مضمون له در واقع همان طلبکار است.

۳- مضمون عنه: آخرین رکن از ارکان عقد ضمانت، مضمون عنه است که همان مدیون اصلی است که ضامن به طرفیت از او پرداخت دین را پذیرفته است. البته برای اینکه عقد ضمانت بین ضامن و طلبکار منعقد شود نیازی به رضایت مدیون اصلی نیست.

انتهای پیام/