خبرگزاری میزان – یک عکس هولناک از کودکان در حال فرار از حمله مرگبار «ناپالم» به تصویری تعیین کننده نه تنها از جنگ ویتنام بلکه قرن بیستم تبدیل شد.
تصویری از روستای «ترنگ بنگ» در ژوئن 1972 معرف قرن بیستم شد.
در این تصویر کودکان با چهرههایی ترسیده، وحشت زده و سردرگم در حال دویدن هستند؛ سربازان لشکر 25 ارتش ویتنام جنوبی با درماندگی در پی آنها میدوند؛ و دود سیاهی در پشت سر آنها دیده میشود.
تصویر مذکور با نام «ترور جنگ» که بیشتر با نام «دختر ناپالم» شناخته میشود، ضربه روحی و خشونت غیرمعمول یک درگیری را به تصویر میکشد که براساس برآوردها جان یک میلیون یا بیش از این رقم غیرنظامی را گرفت.
«دختر ناپالم» و شماری از کودکان روستا به لطف تصویری که عکاس «آسوشیتدپرس» از این حادثه تهیه کردند، در نهایت از جراحات خود جان به در بردند.
«ترنگ بنگ» در 30 مایلی شهر فعلی «هوشی مینه» روستایی بود که ارتش ویتنام برای آزادسازی آن در سال 1972 تلاش میکرد.
در پی تلاش سه روزه ارتش ویتنام، نیروی هوایی ویتنام جنوبی تحت حمایت آمریکا، جنگندههای خود را برای پرتاب «ناپالم» (نوعی بمب محتوی ترکیب مایع ترجیحا بنزین که پس از پرتاب و برخورد به هدف ماده ژلاتینی تولید میکند که با شعله و حرارت میسوزد) به این شهر یورش آوردند.
اگرچه مدرکی وجود ندارد که تایید کند که «دختر ناپالم» پایان جنگ ویتنام را تسریع کرد، اما نمیتوان تاثیر تصاویری که عکاسش را لایق جایزه «پولیتزر» کرد، نادیده گرفت.
در صوتهای منتشر شده از اسناد کاخ سفید در دهه 1980، رئیس جمهور وقت آمریکا در واقعی بودن تصاویر به دلیل شدت جنایت تردید دارد.
جنگ ویتنام تا سال 1975 ادامه یافت و در نهایت آمریکا ناچار به ترک این کشور آسیایی شد.
عکس سیاه و سفید «دختر ناپالم» اکنون نمادی از احساسات ضد جنگ است و رنگین تر از هر سندی میتواند جنایتهای حقوق بشری آمریکا در ویتنام را آشکار کند.
دختر ناپالم هم که اکنون زنی میانسال است مانند دیگر ساکنان روستانی «ترنگ بنگ» همچنان از عوارض جانبی ناشی از وسختگیهایش در روز حادثه رنج میبرد.
اگرچه در وهله نخست از انتشار عکس «دختر ناپالم» به ادعای برهنگی این کودک جلوگیری شد، اما انتشار متعاقب آن در سراسر جهان تاثیری فوری و گسترده داشت؛ این عکس تبدیل به تصویری تعیین کننده برای اثبات بیهودگی جنگ در ویتنام شد.
در حالی که تا پیش از انتشار عکس مذکور تعداد اندکی از قربانیان ناپالم به بیمارستانها رسیده بودند، انتشار گسترده عکس سبب شد تا جان همین تعداد اندک نجات یابد.
