رسم فراموش شده"رمضان خوانی" در افغانستان
از سالها پیش کودکان و نوجوانان هر محله در کابل و برخی شهرهای کلان کشور، از شب سوم یا چهارم جمع میشدند و تا شب پانزدهم و شانزدهم، برنامه زیبای رمضانی خوانی را برپا میکردند.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش سرویس بین الملل ماهنامه کودکان و نوجوان افغانستان(باغ) مطلبی را در خصوص رسم فراموش شده رمضانیخوانی در افغانستان منتشر کرده است.
در این ماه، همه مسلمانان برای نزدیک شدن به خدا روزه میگیرند. کودکان و نوجوانان هم تا هر وقتی از روز که بتوانند، روزه شوقی میگیرند. ماه رمضان در بین مردم مسلمان کشور ما هم بسیار عزیز است.
از سالها پیش که در کشور عزیز ما جنگ نبود، مردم با جشن و شادی به ماه رمضان خوشآمد میگفتند.
در آن سالها، کودکان و نوجوانان هر محله در شهر کابل و برخی شهرهای کلان کشور، از شب سوم یا چهارم جمع میشدند و تا شب پانزدهم و شانزدهم، برنامه زیبای «رمضانی خوانی» را برپا میکردند.
اهالی محل هم به آنها "رمضانی" میگفتند. گروه «رمضانی» با دو سه نوع وسیله موسیقی مثل طبله زیربغلی، توله و هارمونیه بعد از افطاری به کوچهها میرفتند. آنها پشت دروازهای میایستادند و ترانه قدیمی "رمضانی" را با صدای بلند میخواندند:
رمضانیخوانها بعد از آنکه ترانه "رمضانی" را با هیجان و نواختن موسیقی خواندند، در پایان ترانه با صدای بلند میگفتند: "بیارید رمضانی ما ره بیارید".
آن گاه صاحب هر خانه به اندازه توان خود، پول، آرد یا میوه به آنها میداد و در شادی کودکانه آنها شریک میشد.
این برنامه تا نیمههای شب ادامه داشت. کودکان و نوجوانانی که عضو گروه نبودند، با شنیدن صدای شاد موسیقی رمضانی بر بام خانهها یا در کوچه به تماشا میآمدند. حضور آنها شادی و هیجان گروه رمضانی را زیاد میکرد.
متاسفانه، این رسم قشنگ و پرطراوت در سالهای جنگ از یادها رفته بود، اما خبرهای خوشی میرسد که در چند سال گذشته، رمضانیخوانی، دوباره در برخی محلههای شهر کابل و شهرهای دیگر آغاز شده است.
/
به گزارش سرویس بین الملل ماهنامه کودکان و نوجوان افغانستان(باغ) مطلبی را در خصوص رسم فراموش شده رمضانیخوانی در افغانستان منتشر کرده است. در این ماه، همه مسلمانان برای نزدیک شدن به خدا روزه میگیرند. کودکان و نوجوانان هم تا هر وقتی از روز که بتوانند، روزه شوقی میگیرند. ماه رمضان در بین مردم مسلمان کشور ما هم بسیار عزیز است.
از سالها پیش که در کشور عزیز ما جنگ نبود، مردم با جشن و شادی به ماه رمضان خوشآمد میگفتند.
در آن سالها، کودکان و نوجوانان هر محله در شهر کابل و برخی شهرهای کلان کشور، از شب سوم یا چهارم جمع میشدند و تا شب پانزدهم و شانزدهم، برنامه زیبای «رمضانی خوانی» را برپا میکردند.
اهالی محل هم به آنها "رمضانی" میگفتند. گروه «رمضانی» با دو سه نوع وسیله موسیقی مثل طبله زیربغلی، توله و هارمونیه بعد از افطاری به کوچهها میرفتند. آنها پشت دروازهای میایستادند و ترانه قدیمی "رمضانی" را با صدای بلند میخواندند:
رمضانیخوانها بعد از آنکه ترانه "رمضانی" را با هیجان و نواختن موسیقی خواندند، در پایان ترانه با صدای بلند میگفتند: "بیارید رمضانی ما ره بیارید".
آن گاه صاحب هر خانه به اندازه توان خود، پول، آرد یا میوه به آنها میداد و در شادی کودکانه آنها شریک میشد.
این برنامه تا نیمههای شب ادامه داشت. کودکان و نوجوانانی که عضو گروه نبودند، با شنیدن صدای شاد موسیقی رمضانی بر بام خانهها یا در کوچه به تماشا میآمدند. حضور آنها شادی و هیجان گروه رمضانی را زیاد میکرد.
متاسفانه، این رسم قشنگ و پرطراوت در سالهای جنگ از یادها رفته بود، اما خبرهای خوشی میرسد که در چند سال گذشته، رمضانیخوانی، دوباره در برخی محلههای شهر کابل و شهرهای دیگر آغاز شده است.
/
نظرات بینندگان
یک ایرانی
| 
۱۰:۲۱ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۶
چه رسم جالبی
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *