چپ های آمریکای لاتین را از دست ندهیم

به گزارش گروه سیاسی کشورهای آمریکای لاتین همواره در مقابل سیاست های امپریالیستی آمریکا ایستادگی کرده اند و بارها شاهد کودتاهای خونین بوده اند که نمونه بارز آن کودتای شیلی بود که دولت قانونی سالوادور آلنده با کودتای آمریکایی پینوشه سرنگون شد.

کوبا پس از انقلاب خود با شدیدترین تحریم های آمریکا روبرو شد و تاکنون نیز در مقابل فشارهای آمریکا ایستادگی کرده است. البته به تازگی سفارت آمریکا در هاوانا با حضور جان کری به عنوان نخستین وزیر خارجه آمریکا که پس از انقلاب پا به کوبا گذاشته است، بازگشایی شد. شاید کوبا راه برقراری ارتباط را برای خود هموار کرده اما تاکنون که اتفاق خاصی میان دو کشور نیفتاده است.

ونزوئلا یکی از کشورهای انقلابی آمریکای لاتین است که با وجود هوگو چاوز توانست روابط بسیار نزدیکی را با جمهوری اسلامی ایران برقرار کند. این روابط باعث نگرانی و خشم آمریکا شده بود تا اندازه ای که آمریکایی ها برای رصد روابط ایران با آمریکای لاتین کمیته ای را تشکیل دادند و یکی از وظایف آن تخریب روابط میان ایران و کشورهای آمریکای لاتین بود.

مرگ چاوز که یک همپیمان راهبردی برای ایران در منطقه آمریکای لاتین محسوب می شد، باعث شد روابط ایران و ونزوئلا  به مانند سابق نباشد اما مناسبات خوبی میان دو کشور برقرار است.

جمهوری اسلامی ایران سرمایه گذاری خوبی در سال های گذشته در منطقه آمریکای لاتین کرده است. حضور ایران در منطقه چه از لحاظ سیاسی و چه اقتصادی فرصت های زیادی را برای ایران فراهم می کند ضمن این که باعث می شود از گرایش به آمریکا در آن منطقه کاسته شود و در کنار این اتفاق ، درگیر شدن آمریکا با این موضوع که به حیاط خلوت آمریکا وارد شده است، آنها را با چالش روبرو می سازد.

غفلت از این منطقه حساس که می تواند برای جمهوری اسلامی ایران فرصت باشد، امتیاز استفاده از آن را به دیگر کشورهای دنیا خواهد داد. از یک سو کودتاهای سیاسی که کاخ سفید در آمریکای لاتین باعث می شود، دولت های چپ را سرنگون و دولت های حامی آمریکا را بر سر کار می آورد و از سوی دیگر باعث می شود حضور ایران در منطقه کاسته شود.

اکنون دولت اکثر کشورهای آمریکای لاتین از جناح چپ در این منطقه حاکم هستند که خوشایند آمریکا هم نیست. کودتاهای نرمی که در برخی کشورها ایجاد می شودبه همین خاطر است.

تقویت مناسبات جمهوری اسلامی ایران و گسترش مبادلات تجاری و روابط سیاسی با کشورهای آمریکای لاتین می تواند منفعت دو جانبه داشته باشد.

اما در دولت جدید و در این دو سال گذشته رویکرد فرامنطقه ای سیاست خارجی ایران کمرنگ شده است. به ویژه در حوزه آمریکای لاتین که تا پیش از این روابط بسیار خوبی برقرار بود.

به نظر می رسد موضوع مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 در این میان نقش اساسی داشته و این فرصت را از ایران گرفته تا حضور خود را در آمریکای لاتین از دست ندهد.

اما علیرغم همه مسائلی که در این راه وجود دارد هنوز فرصت هست تا کمبودهای 2 سال گذشته را جبران کرد و اجازه نداد برخی کشورهای منطقه غرب آسیا که سابقه دشمنی با جمهوری اسلامی ایران دارند، عرصه آمریکای لاتین را از حضور ایران پاک کنند و جای پای خود را محکم سازند.

در این زمینه برخی اتفاقات در حال وقوع است که نوید بخش آینده روابطی خوب میان ایران و کشورهای آمریکای لاتین است. نمونه آن نشست مشترک سفرا و نمایندگان سیاسی کشورهای آمریکای لاتین در تهران با سفرای کشورمان در آمریکای لاتین است که با حضور تخت روانچی معاون اروپا و آمریکای وزارت خارجه همراه بود.

اما در حد و اندازه کافی نیست و حتی بسیار کم است. سفر سران و مقامات دو طرف می تواند در گسترش و تحکیم روابط دو جانبه نقش اساسی داشته باشد. از زمان روی کار آمدن دولت تدبیر و امید هنوز آقای روحانی رئیس جمهوری به کشورهای منطقه آمریکای لاتین به ویژه ونزوئلا و کوبا سفر نکرده است. با توجه به پایان مذاکرات هسته ای و فارغ شدن دولت از این کار پر فشار، امید می رود دستگاه دیپلماسی کشور و دولتمردان کشورمان رویکرد مناسبتری را نسبت به این منطقه ویژه داشته باشند.

این خبر نشان دهنده گرفتن گوی سبقت از ایران در آمریکای لاتین از سوی کشورهای عربی است؛«چهارمین نشست مشترک کشورهای امریکای جنوبی با کشورهای عربی روز سه شنبه با مشارکت 34 کشور متشکل از 22 کشور عربی و 12 کشور از امریکای جنوبی در ریاض برگزار شد. نشستی که گفته می شود بیان کننده نزدیکی کشورهای این حوزه به جهان عرب و در مقابل دور شدن آنها از ایران، متحد دوران نه چندان دورشان است.

انتهای پیام/