با شیخ‌نشین کوچک نفتی آشنا شوید

این کشور از 5 استان تشکیل شده و پایتخت آن "منامه" است.

بحرین از تمامی اطراف در آب محصور شده و تنها راه خشکی موجود برای این کشور، پل ارتباطی بزرگ "ملک فهد" است که میان بحرین و عربستان سعودی ساخته شده (بر اساس اطلاعات موجود طرح ساخت مشابه این پل میان بحرین و قطر نیز وجود دارد اما این طرح عملا پس از شکل گیری اعتراضات مردمی در این کشور تاکنون پیگیری نشده است).

بر اساس سرشماری که در سال 2010 رخ داده، تعداد ساکنان بحرین 1.234.571 نفر است که 666،172 نفر از آنان اصالتا شهروند بحرین به حساب می‌آیند.

اولین چاه نفت این شیخ نشین کوچک در سال 1932 توسط انگلیسی‌ها کشف شده و از آن زمان تمام ساختار اقتصادی بحرین بر پایه نفت و گاز قرار گرفته و رشد کرده است.

البته زمامداران بحرین هموراه تاکید دارند که برنامه‌های اقتصادی آنان در جهت کاهش اتکا به نفت و تمرکز بر دو بخش خدمات بانکی و گردشگری است، اما بر اساس آمار سایت اقتصاد جهانی تا به امروز بیش از 98 درصد از اقتصاد بحرین را صادرات نفت و گاز تشکیل می‌دهد.

بحرین از سال 2011 تا به امروز صحنه ناآرامی‌های داخلی شکل گرفته در پی اعتراضات مردمی است، اعتراضاتی که رسانه‌های این کشور در تلاشی مداوم آنها را به شیعیان و حتی برخی از کشورهای همسایه نسبت می‌دهند.

نظام سیاسی بحرین پادشاهی و تحت زعامت خاندان آل خلیفه است و در حال حاضر ملک حمد بن عیسی آل خلیفه پادشاهی این کشور را در دست دارد.

پادشاهی بحرین همواره در معرض انتقادات شدید سازمان‌های حقوق بشری بین المللی بوده به طوریکه سازمان عفو بین الملل بارها این کشور را به نقض سیستماتیک حقوق بشر از جمله در زمینه عدم آزادی بیان، شکنجه مخالفان در زندان‌ها و نبود حقوق حداقلی زنان متهم کرده است.

در حوزه دیپلماسی و روابط خارجی، تمامی مواضع بحرین همراه و هماهنگ با عربستان سعودی بوده و در چارچوب سیاست‌های این کشور تعریف می‌شود.

سفیر بحرین در ایران "راشد سعد الدوسری" است که از نزدیکان "خالد بن محمد آل خلیفه" وزیر خارجه این کشور به شمار می‌رود.

وی در تاریخ 25 اسفند 89 و در پی سخنان وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران درباره شرایط بحرانی بحرین، توسط وزارت خارجه این کشور به منامه فراخوانده شد و پس از گذشت حدود یک سال و نیم، در سال 91 مجددا و این بار بدون پوشش رسانه‌ای قابل توجهی به تهران بازگشت.

سعد الدوسری برای بار دوم در تاریخ  مهر 94 از سوی منامه فراخوانده شد.

با توجه به ساختار سیاسی بحرین و پادشاهی بودن این کشور و همچنین عدم استقلال واقعی سیاستمداران نسبت به طرف‌های خارجی از جمله آمریکا و عربستان، می‌توان گفت: هیچ زمینه مناسبی برای شکل گیری احزاب و جریانات سیاسی در این کشور وجود ندارد.

اما با این حال معدود جریانات شیعی در داخل این کشور جریاناتی را ایجاد کرده‌اند که هرچند از لحاظ ساختاری بسیار محدود و حتی ضعیف هستند اما بعد از نفوذ در میان اقشار جامعه و برد راهبردی دارای اهمیت هستند.

از جمله این موارد می‌توان به حزب الله بحرین، حرکت هسته‌های انقلابی، حرکت اسلامی انصار الشهدا و همچنین حزب الدعوة  و جمعیت وفاق ملی اسلامی که مشهورترین احزاب شیعی این کشور هستند اشاره کرد.

شیعیان بحرین اصلی‌ترین معارضه خاندان آل خلیفه به شمار می‌روند و از زمان آغاز تحولات بیداری اسلامی از سال 2011 در این کشور، در فضای به شدت بسته‌ای به حیات سیاسی خود ادامه می‌دهند.