فشار سیستماتیک بر بومیان در نقاط مختلف جهان؛ از کانادا تا سوئد

شماری از کشور‌های دارای جمعیت بومی حتی از عذرخواهی به دلیل ظلم تاریخی و ادامه دار علیه این افراد خودداری کرده اند.

– شاید بتوان از کشف گور‌های دسته جمعی در محل مدارس قدیمی شبانه روزی کودکان بومی در کانادا در سال ۲۰۲۱ به عنوان نقطه عطفی در نگاه مجدد به حقوق از دست رفته بومیان در سراسر جهان یاد کرد.

کشف هولناک مذکور در واقع تلنگری به جهان برای بررسی وضعیت بومیان در کشور‌های مختلف بود که طی قرون پی در پی قربانی ظلم و نژادپرستی سیستماتیک قرار گرفته اند.

با وجود دشوار بودن مقایسه بین المللی امور بومیان به دلیل تفاوت ماهیت داده‌ها و تاریخچه روابط بومی – غیر بومی، مرور کلی برخی موارد را تا حدی روی کاغذ می‌توان انجام داد.

استرالیا

- جمعیت بومی: در سرشماری سال ۱۹۹۶ استرالیا، ۲ درصد از کل جمعیت این کشور به عنوان افراد بومی شناسایی شدند.

بومیان در استرالیا نسبت به جمعیت عمومی امید به زندگی پایین‌تر و نرخ مرگ و میر بالاتری دارند.

نرخ بیکاری بومیان استرالیا بالا و میانگین درآمد خانواده‌های بومی در قیاس با جمعیت عمومی به شکل قابل ملاحظه‌ای پایین‌تر است.

- حقوق بومیان استرالیا در قانون اساسی و سازو کار‌های نمایندگی سیاسی: قانون اساسی استرالیا با وجود نام بردن از افراد بومی، حقوق آنان را به رسمیت نشناخته است.

- عذرخواهی از بومیان: با وجود عذرخواهی دولت‌های منطقه‌ای استرالیا به دلیل طرح جداسازی کودکان بومی از خانواده هایشان، دولت فدرال به پرداخت غرامت جهت اقدام‌های اصلاحی بسنده و از عذرخواهی خودداری کرد.

نیوزیلند

- جمعیت بومی: براساس سرشماری ۱۹۹۶ نیوزیلند، ۱۶ درصد ساکنان این کشور را بومیان تشکیل می‌دهند. امید به زندگی مردمان بومی نیوزیلند در قیاس با جمعیت عمومی پایین و نرخ بیکاری در میان آن‌ها سه برابر بیشتر از جمعیت عمومی است.

کانادا

- جمعیت بومی: ۴.۹ درصد از جمعیت کانادا براساس سرشماری سال ۲۰۲۰ بومی اعلام شدند که شامل اینوئیت‌ها (که زمانی اسکیمو نامیده می‌شدند)، اقوام اولیه کانادا (شامل سرخپوستان) و متیس‌ها (افراد مختلط تبار) می‌شوند.

امید به زندگی بومیان در کانادا هفت سال کمتر از امید به زندگی جمعیت عمومی است.

نرخ بیکاری این افراد سه برابر بیشتر از نرخ بیکاری جمعیت عمومی و نرخ مرگ و میر نوزادانشان بیشتر از نرخ مرگ و میر نوزادان در جمعیت عمومی است.

آمریکا

- جمعیت بومی: براساس سرشماری سال ۱۹۹۷ آمریکا ۰.۹ درصد جمعیت این کشور شامل سرخپوستان، اسکیمو‌ها و آلئوت‌ها بود.

نرخ امید به زندگی بومیان در آمریکا پایین‌تر از نرخ امید به زندگی جمعیت عمومی بوده و ۳۱ درصد سرخپوستان آمریکایی زیر خط فقر زندگی می‌کنند.

آن‌ها کرسی خاص خود در کنگره اعم از مجلس سنا یا نمایندگان ندارند.

نروژ

- جمعیت بومی: اگرچه آمار رسمی از شمار جمعیت بومیان در نروژ وجود ندارد، اما جمعیت آنان در این کشور تقریبا یک درصد تخمین زده می‌شود. داده‌های اجتماعی و اقتصادی ویژه بومیان در نروژ اندک است.

سوئد

- جمعیت بومی: هیچ سرشماری رسمی از جمعیت بومیان در سوئد وجود ندارد، اما جمعیت آنان در این کشور ۰.۲ درصد تخمین زده می‌شود.

در مورد شاخص‌های مختلف زندگی بومیان در سوئد نیز آماری وجود ندارد.

- عذرخواهی از بومیان: تاکنون هیچ عذرخواهی رسمی برای هر گونه بی عدالتی در گذشته علیه بومیان در سوئد انجام نشده است.

در مجموع می‌توان گفت که بومیان کشور‌های مذکور از نظر شاخص‌های اجتماعی و اقتصادی در وضعیت بدتری نسبت به جمعیت عمومی زندگی می‌کنند.

ضمن این که عذرخواهی‌های رسمی و غیر رسمی یا پرداخت غرامت‌ها نتوانسته است شرایط زندگی آنان را تغییر دهد و این افراد کماکان در کشور‌های خود قربانی بی عدالتی و نژادپرستی می‌شوند.