موج خشونتها علیه مهاجران نتیجه سیاست‌های مرزی مرگبار اروپا
برخورد‌های خشونت بار در مرز‌های کشور‌های اروپایی نتیجه سیاست‌های مهاجرتی مرگبار این کشورهاست.
– تحولات افغانستان و فرا رسیدن فصل سرد سال، بحران مهاجرت در مرز‌های کشور‌های اروپایی را بار دیگر وارد مرحله مرگباری کرده و اتحادیه اروپا همچنان در برابر جنایت‌ها علیه مهاجران در مرز‌های کشور‌های قاره سبز، در ساده انگارانه‌ترین حالت موضعی منفعلانه دارد.
به گزارش «یورو آبزرور»، شمار قابل توجهی مهاجر در مرز‌های اروپا جان خود را از دست می‌دهند.
بیشتر آن‌ها رنگین پوست هستند و غالبا در دریا غرق یا در جریان مهاجرت ناپدید می‌شوند.
برخی دیگر در کامیون‌ها خفه می‌شوند، برخی بر اثر هیپوترمی (سرمازدگی) می‌میرند و برخی نیز بر اثر تصادف با خودرو‌ها جان خود را از دست می‌دهند.
علت مرگ و هویت بسیاری از این افراد ناشناخته می‌ماند و در قبر‌های بی نشان به خاک سپرده می‌شوند؛ البته اگر اصلا اجسادشان پیدا شود.
پروژه مهاجران گمشده سازمان بین المللی مهاجرت تخمین می‌زند که از سال ۲۰۱۴ تاکنون ۲۲ هزار و ۷۴۸ مهاجر شامل ۸۴۸ کودک در منطقه مدیترانه جان خود را از دست دادهاند.
در سال جاری میلادی، دستکم هزار و ۴۶۵ نفر در دریای مدیترانه جان خود را از دست داده یا ناپدید شده اند.
در همین حال دستکم ۷۸۵ نفر از کسانی که برای رسیدن به جزایر قناری اسپانیا از سواحل غرب آفریقا آمده بودند، در اقیانوس اطلس جان خود را از دست دادند.
مهاجران در مرز‌های زمینی نیز می‌میرند؛ در حالی که مقام‌های لهستان شمار مهاجران جان باخته در مرز خود با بلاروس را ۸ نفر اعلام کردند، احتمالا آمار واقعی بیشتر از این رقم باشد.
پیمان جهانی مهاجرت، بیانیه‌ای غیرالزام آور است که بیشتر کشور‌های جهان در سال ۲۰۱۸ تصویب کردند.
این پیمان، دولت‌ها را متعهد می‌کنند که به جست و جو و نجات مهاجران کمک کنند و در سیاست‌ها و قوانینی که ممکن است به حفظ جان و جلوگیری از مرگ و میر مهاجران، مفقود شدن و مرگ و میر آن‌ها منجر شود، کمک کنند.
مایه شرم اروپا این است که ۵ کشور از ۲۹ کشور اروپایی که این پیمان را قبول نکردند، عضو اتحادیه اروپا هستند و امروز کشور‌های اروپایی و نهاد‌های اتحادیه اروپا، سیاست‌هایی را دنبال می‌کنند که جان انسان‌ها را به خطر می‌اندازند.
نه تنها دولت‌ها و نهاد‌های اتحادیه اروپا، مسئولیت خود برای جست و جو و نجات در مدیترانه را کنار گذاشته اند، بلکه سیاست‌های آن‌ها خطر آسیب مهاجران از جمله مرگشان در دریا را نیز افزایش می‌دهد.
آن‌ها همچنین با جرم انگاری کمک به مهاجران، به خشونت جنسی، شکنجه، کار اجباری، اخاذی و مرگ آن‌ها دامن می‌زنند؛ هرچند هیچ وقت آمار واقعی از این ماجرا‌ها منتشر نخواهد شد.
در همین حال، دولت انگلیس در حال انجام اصلاحات اساسی در قانون مهاجرت است که در میان پیشنهاد‌های وحشتناک متعدد، به مرزبانان این کشور اجازه می‌دهد تا قایق‌های حامل مهاجران و پناهندگان را به فرانسه بازگردانند و در صورت فوت مهاجران، مرزبانان از مصونیت قضایی برخوردار هستند.
اخیرا، ۱۲ کشور اتحادیه اروپا از کمیسیون اروپا خواستند تا حصار‌ها و دیوار‌ها در مرز‌های خارجی قاره سبز را تامین مالی کند؛ زیرا به نظر می‌رسد یک اقدام موثر برای حفاظت از مرز‌ها باشد.
این درخواست درصدد قانونی کردن به عقب راندن مهاجران از مرز‌های اروپا نیز است.
اگرچه شواهد دال بر تاثیر موانع مرزی بر کاهش ورود مهاجران اندک هستند، اما واضح است که این دیوار‌ها و نرده‌ها سبب انحراف مردم به سمت مسیر‌های خطرناک‌تر می‌شوند که می‌تواند سبب از دست رفتن دست و پای آن‌ها نیز شود.
کشور‌های اروپایی باید عقب راندن خشونت آمیز مهاجران از مرز‌های خود را متوقف کرده، از ظرفیت جست و جو و نجات موثر در مرز‌های دریایی و زمینی خود اطمینان حاصل کنند و اقدامات خطرناک بازدارنده را متوقف کنند.
کشور‌های اروپایی همچنین باید پاسخگوی تخلفات در مرز‌های اروپایی و تلفات جانی قابل پیشگیری باشند.
آن‌ها همچنین باید مسئولیت خود را در قبال مرگ تعداد زیادی از مردم آفریقا، خاورمیانه و آسیا در مرزهایشان بپذیرند.
اگر کشور‌های اروپایی در مورد این تلاش جدی باشند، باید به میراث استعمار و نابرابری‌های پایدار در تصمیمات و خطرات مهاجرت فکر کنند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
