پاسگلهای ترامپ به بایدن/ دولتهای آمریکا تفاوتی با هم ندارند
کارشناس مسائل بینالملل گفت: نه تنها دولتهای آمریکا به لحاظ فشار بر ایران و دیگر کشورها تفاوت خاصی با هم ندارند، بلکه گاهی کم کردن فشارها با هدف این است که یک پاس گل باشد به دولت بعد یا جریانات دیگر برای اینکه بتوانند با شدت بیشتری این فشارها را ادامه بدهند.
خبرگزاری میزان -
مصطفی انتظاری در گفتوگو با میزان، در خصوص یکسان بودن دموکراتها و جمهوریخواهان در سیاست خارجی اظهار داشت: واقعیت این است که دولت ایالات متحده منافع خودش را پیگیری میکند و دغدغه منافع کشورهای دیگر را ندارد. مناسباتش با سایر دولتها با منافع خود این کشور تعیین میشود.
وی ادامه داد: بنابراین طبیعی است وقتی که منابع کلان آمریکا وقتی چیزی را اقتضا میکند، باتوجه به روحیاتی که سیاستمداران این کشور دارند، هیچ فرقی بین جریان جمهوریخواه و جریان دموکرات نیست و خط و مشی یکسانی را با تاکتیکهای عملیاتی متفاوت پیگیری میکنند.
این کارشناس مسائل بینالملل با بیان اینکه ما در دولتهای مختلف آمریکا، رفتارشان در قبال ایران را دیدیم، یادآور شد: از همان ابتدای انقلاب در یک دولت دموکرات به شاه فراری ایران پناه داده شد. در سالهای بعد از آن، در دورههای دموکراتها بود که اولین تحریمهای شدید علیه ایران، تحریمهای داماتو در دهه ۱۹۹۰، در دولت آقای کلینتون اتفاق افتاد که یک رئیس جمهور دموکرات بود.
وی تصریح کرد: بعد از آن در دولت آقای اوباما همین روند احیا شد. بنابراین، دولتهای مختلف، چه جمهوریخواه و چه دموکرات، سعی میکنند از مسیرهای به ظاهر متفاوت، اما درواقع مشترک، سیاستهای ضد ایرانی را پیگیری کنند. حتی از نظر من کمرنگ کردن و کاهش سطح تحریمها هم باز با هدف اثرگذاری تحریم بوده است. یعنی اگر در دولتی هم چند ماهی تحریمها کمتر شده یا دست کم تشدید نشده، به خاطر همین بوده که بندهای تحریم، موثرتر اتفاق بیفتد.
انتظاری گفت: به دلیل اینکه زمانیکه تحریم مدام با یک شدت مشخصی تداوم داشته باشد، اثر خود را از دست خواهد داد. اگر یک کشوری احساس کند که برای سالها چیزی به او نمیفروشند، فکری خواهد کرد و نیاز خود را از جای دیگری تأمین خواهد کرد. اما وقتی مدتی چیزی را میفروشند و مدتی از فروش آن خودداری میکنند، آن زمان است که میتوانند آن کشور را تحت فشار قرار دهند و از او امتیاز بگیرند.
این کارشناس مسائل بینالملل خاطرنشان کرد: بنابراین نه تنها دولتهای آمریکا به لحاظ فشار بر ایران و دیگر کشورها تفاوت خاصی با هم ندارند، بلکه حتی روندهایی که به ظاهر به نظر میرسد کمی همراهانه است و کمی شرایط را بهتر میکند، باز هم با هدف این است که یک پاس گل باشد به دولت بعد یا جریانات دیگر برای اینکه بتوانند با شدت بیشتری این فشارها را ادامه بدهند.
وی تاکید کرد: تمام قطعنامههایی که تا الان علیه ایران صادر شده، تمام جریاناتی که در سالهای قبل هم با فشار آمریکا و همراهی متحدانش اتفاق افتاد، تمام این روند نشان میدهد که هدفش بیشتر جلوگیری از این است که ایران در برابر تحریمها به سمت خودکفایی برود. قطعنامه ۱۹۲۹ هم از این حیث مستثنی نیست.
انتظاری در پایان گفت: تمام بندهای این قطعنامه را هم که نگاه کنید، حتی بخشهایی که در راستای منافع ایران یا نیازی که ایران مطرح کرده، بازهم در پشت پرده، فضایی را ایجاد میکند که ایران بیشتر تحت فشار قرار بگیرد. از جمله بحث مکانیزمهای ماشه، از جمله بحث تشدید تحریمهایی که پیش بینی شده در صورتی که آنها خودشان احساس کنند که ایران تخطی کرده است.
انتظاری در پایان گفت: تمام بندهای این قطعنامه را هم که نگاه کنید، حتی بخشهایی که در راستای منافع ایران یا نیازی که ایران مطرح کرده، بازهم در پشت پرده، فضایی را ایجاد میکند که ایران بیشتر تحت فشار قرار بگیرد. از جمله بحث مکانیزمهای ماشه، از جمله بحث تشدید تحریمهایی که پیش بینی شده در صورتی که آنها خودشان احساس کنند که ایران تخطی کرده است.
اتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *