تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۳۲۱
خبرگزاری میزان-تلاوت صفحه سیصد و بیست و یکم «سوره طه» را با صدای استاد محمد صدیق منشاوی میشنوید.
خبرگزاری میزان -
وَکَذَٰلِکَ نَجۡزِی مَنۡ أَسۡرَفَ وَلَمۡ یُؤۡمِنۢ بِـَٔایَٰتِ رَبِّهِۦۚ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبۡقَىٰٓ ۱۲۷
و این چنین ما هر کس را که ظلم و نافرمانى کند و ایمان به آیات پروردگارش نیاورد مجازات سخت مى کنیم با آنکه عذاب آخرتش سختتر و پایندهتر خواهد بود
أَفَلَمۡ یَهۡدِ لَهُمۡ کَمۡ أَهۡلَکۡنَا قَبۡلَهُم مِّنَ ٱلۡقُرُونِ یَمۡشُونَ فِی مَسَٰکِنِهِمۡۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَٰتٖ لِّأُوْلِی ٱلنُّهَىٰ ۱۲۸
آیا این کفار قریش را از مشاهدۀ حال طوایف بسیارى از گذشتگان که ما همه را هلاک کردیم و اینان در منازل و عمارات آنها مى روند (عبرت و پند و) هدایت نبود؟ بى شک احوال گذشتگان براى خردمندان بسیار مایۀ عبرت و آیۀ هدایت است
وَلَوۡلَا کَلِمَةٞ سَبَقَتۡ مِن رَّبِّکَ لَکَانَ لِزَامٗا وَأَجَلٞ مُّسَمّٗى ۱۲۹
اگر نه این بود که کلمۀ پروردگار (و تقدیر ازلیش بر این کار) سبقت یافته (که کافران و بدکاران این امت در قیامت به کیفر رسند) همانا عذاب (در دنیا بر آنها) لزوم مى یافت و آن اجل معین فرا مى رسید
فَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّکَ قَبۡلَ طُلُوعِ ٱلشَّمۡسِ وَقَبۡلَ غُرُوبِهَاۖ وَمِنۡ ءَانَآیِٕ ٱلَّیۡلِ فَسَبِّحۡ وَأَطۡرَافَ ٱلنَّهَارِ لَعَلَّکَ تَرۡضَىٰ ۱۳۰
پس تو بر آنچه (امت جاهل بر انکار و طعن تو) مى گویند صبر و تحمل پیش گیر و خداى را پیش از طلوع خورشید و بعد از غروب آن و ساعاتى از شب تار و اطراف روز روشن ستایش و تسبیح گو، باشد که (به مقام رفیع شفاعت) خشنود شوى
وَلَا تَمُدَّنَّ عَیۡنَیۡکَ إِلَىٰ مَا مَتَّعۡنَا بِهِۦٓ أَزۡوَٰجٗا مِّنۡهُمۡ زَهۡرَةَ ٱلۡحَیَوٰةِ ٱلدُّنۡیَا لِنَفۡتِنَهُمۡ فِیهِۚ وَرِزۡقُ رَبِّکَ خَیۡرٞ وَأَبۡقَىٰ ۱۳۱
و هرگز به متاع ناچیزى که به قومى از آنان (قومى کافر و جاهل) در جلوۀ حیات دنیاى فانى براى امتحان داده ایم چشم آرزو مگشا، و رزق خداى تو بسیار بهتر و پایندهتر است
وَأۡمُرۡ أَهۡلَکَ بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱصۡطَبِرۡ عَلَیۡهَاۖ لَا نَسۡـَٔلُکَ رِزۡقٗاۖ نَّحۡنُ نَرۡزُقُکَۗ وَٱلۡعَٰقِبَةُ لِلتَّقۡوَىٰ ۱۳۲
تو اهل بیت خود را به نماز و طاعت خدا امر کن و خود نیز بر نماز و ذکر حق صبور باش، ما از تو روزى (کسى را) نمى طلبیم بلکه ما به تو (و دیگران) روزى مى دهیم، و عاقبت نیکو مخصوص (اهل) پرهیزکارى و تقواست
وَقَالُواْ لَوۡلَا یَأۡتِینَا بِـَٔایَةٖ مِّن رَّبِّهِۦٓۚ أَوَلَمۡ تَأۡتِهِم بَیِّنَةُ مَا فِی ٱلصُّحُفِ ٱلۡأُولَىٰ ۱۳۳
و کافران گفتند: چرا (محمد) آیت و دلیلى روشن از جانب خدا براى ما نمى آورد؟ آیا آیات بیّنۀ کتب پیشین (چون تورات و انجیل و صحف که در همۀ ذکر اوصاف نبوت هست) بر آنان نیامد؟
وَلَوۡ أَنَّآ أَهۡلَکۡنَٰهُم بِعَذَابٖ مِّن قَبۡلِهِۦ لَقَالُواْ رَبَّنَا لَوۡلَآ أَرۡسَلۡتَ إِلَیۡنَا رَسُولٗا فَنَتَّبِعَ ءَایَٰتِکَ مِن قَبۡلِ أَن نَّذِلَّ وَنَخۡزَىٰ ۱۳۴
و اگر ما پیش از فرستادن پیغمبر، کافران (و مشرکان قریش) را همه به نزول عذاب هلاک مى کردیم البته آنها مى گفتند: پروردگارا چرا بر ما رسولى نفرستادى تا از آیات تو پیروى کنیم پیش از آنکه به این عذاب و ذلت و خوارى گرفتار شویم؟
قُلۡ کُلّٞ مُّتَرَبِّصٞ فَتَرَبَّصُواْۖ فَسَتَعۡلَمُونَ مَنۡ أَصۡحَٰبُ ٱلصِّرَٰطِ ٱلسَّوِیِّ وَمَنِ ٱهۡتَدَىٰ ۱۳۵
بگو: هر یک (از ما و شما) منتظریم، پس مترصد و منتظر (امر خدا) باشید که به زودى خواهید دانست (ما و شما) کدام به راه مستقیم سعادت رفته و طریق هدایت یافته ایم
- تلاوت صفحه سیصد و بیست و یکم «سوره طه از آیه ۱ تا ۱۲ » در قالب فایل صوتی با صدای استاد منشاوی را در اختیار مخاطبان خود قرار داده است.
تلاوت صفحه سیصد و بیست و یکم «سوره طه از آیه ۱ تا ۱۲»
[video src='https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01']
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
قَالَ کَذَٰلِکَ أَتَتۡکَ ءَایَٰتُنَا فَنَسِیتَهَاۖ وَکَذَٰلِکَ ٱلۡیَوۡمَ تُنسَىٰ ۱۲۶
خدا به او فرماید: (آرى) بدین گونه آیات ما براى هدایت تو آمد و همه را به طاق فراموشى و غفلت نهادى، و امروز هم تو فراموش (و بى بهره) خواهى شد
خدا به او فرماید: (آرى) بدین گونه آیات ما براى هدایت تو آمد و همه را به طاق فراموشى و غفلت نهادى، و امروز هم تو فراموش (و بى بهره) خواهى شد
وَکَذَٰلِکَ نَجۡزِی مَنۡ أَسۡرَفَ وَلَمۡ یُؤۡمِنۢ بِـَٔایَٰتِ رَبِّهِۦۚ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبۡقَىٰٓ ۱۲۷
و این چنین ما هر کس را که ظلم و نافرمانى کند و ایمان به آیات پروردگارش نیاورد مجازات سخت مى کنیم با آنکه عذاب آخرتش سختتر و پایندهتر خواهد بود
أَفَلَمۡ یَهۡدِ لَهُمۡ کَمۡ أَهۡلَکۡنَا قَبۡلَهُم مِّنَ ٱلۡقُرُونِ یَمۡشُونَ فِی مَسَٰکِنِهِمۡۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَٰتٖ لِّأُوْلِی ٱلنُّهَىٰ ۱۲۸
آیا این کفار قریش را از مشاهدۀ حال طوایف بسیارى از گذشتگان که ما همه را هلاک کردیم و اینان در منازل و عمارات آنها مى روند (عبرت و پند و) هدایت نبود؟ بى شک احوال گذشتگان براى خردمندان بسیار مایۀ عبرت و آیۀ هدایت است
وَلَوۡلَا کَلِمَةٞ سَبَقَتۡ مِن رَّبِّکَ لَکَانَ لِزَامٗا وَأَجَلٞ مُّسَمّٗى ۱۲۹
اگر نه این بود که کلمۀ پروردگار (و تقدیر ازلیش بر این کار) سبقت یافته (که کافران و بدکاران این امت در قیامت به کیفر رسند) همانا عذاب (در دنیا بر آنها) لزوم مى یافت و آن اجل معین فرا مى رسید
فَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّکَ قَبۡلَ طُلُوعِ ٱلشَّمۡسِ وَقَبۡلَ غُرُوبِهَاۖ وَمِنۡ ءَانَآیِٕ ٱلَّیۡلِ فَسَبِّحۡ وَأَطۡرَافَ ٱلنَّهَارِ لَعَلَّکَ تَرۡضَىٰ ۱۳۰
پس تو بر آنچه (امت جاهل بر انکار و طعن تو) مى گویند صبر و تحمل پیش گیر و خداى را پیش از طلوع خورشید و بعد از غروب آن و ساعاتى از شب تار و اطراف روز روشن ستایش و تسبیح گو، باشد که (به مقام رفیع شفاعت) خشنود شوى
وَلَا تَمُدَّنَّ عَیۡنَیۡکَ إِلَىٰ مَا مَتَّعۡنَا بِهِۦٓ أَزۡوَٰجٗا مِّنۡهُمۡ زَهۡرَةَ ٱلۡحَیَوٰةِ ٱلدُّنۡیَا لِنَفۡتِنَهُمۡ فِیهِۚ وَرِزۡقُ رَبِّکَ خَیۡرٞ وَأَبۡقَىٰ ۱۳۱
و هرگز به متاع ناچیزى که به قومى از آنان (قومى کافر و جاهل) در جلوۀ حیات دنیاى فانى براى امتحان داده ایم چشم آرزو مگشا، و رزق خداى تو بسیار بهتر و پایندهتر است
وَأۡمُرۡ أَهۡلَکَ بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱصۡطَبِرۡ عَلَیۡهَاۖ لَا نَسۡـَٔلُکَ رِزۡقٗاۖ نَّحۡنُ نَرۡزُقُکَۗ وَٱلۡعَٰقِبَةُ لِلتَّقۡوَىٰ ۱۳۲
تو اهل بیت خود را به نماز و طاعت خدا امر کن و خود نیز بر نماز و ذکر حق صبور باش، ما از تو روزى (کسى را) نمى طلبیم بلکه ما به تو (و دیگران) روزى مى دهیم، و عاقبت نیکو مخصوص (اهل) پرهیزکارى و تقواست
وَقَالُواْ لَوۡلَا یَأۡتِینَا بِـَٔایَةٖ مِّن رَّبِّهِۦٓۚ أَوَلَمۡ تَأۡتِهِم بَیِّنَةُ مَا فِی ٱلصُّحُفِ ٱلۡأُولَىٰ ۱۳۳
و کافران گفتند: چرا (محمد) آیت و دلیلى روشن از جانب خدا براى ما نمى آورد؟ آیا آیات بیّنۀ کتب پیشین (چون تورات و انجیل و صحف که در همۀ ذکر اوصاف نبوت هست) بر آنان نیامد؟
وَلَوۡ أَنَّآ أَهۡلَکۡنَٰهُم بِعَذَابٖ مِّن قَبۡلِهِۦ لَقَالُواْ رَبَّنَا لَوۡلَآ أَرۡسَلۡتَ إِلَیۡنَا رَسُولٗا فَنَتَّبِعَ ءَایَٰتِکَ مِن قَبۡلِ أَن نَّذِلَّ وَنَخۡزَىٰ ۱۳۴
و اگر ما پیش از فرستادن پیغمبر، کافران (و مشرکان قریش) را همه به نزول عذاب هلاک مى کردیم البته آنها مى گفتند: پروردگارا چرا بر ما رسولى نفرستادى تا از آیات تو پیروى کنیم پیش از آنکه به این عذاب و ذلت و خوارى گرفتار شویم؟
قُلۡ کُلّٞ مُّتَرَبِّصٞ فَتَرَبَّصُواْۖ فَسَتَعۡلَمُونَ مَنۡ أَصۡحَٰبُ ٱلصِّرَٰطِ ٱلسَّوِیِّ وَمَنِ ٱهۡتَدَىٰ ۱۳۵
بگو: هر یک (از ما و شما) منتظریم، پس مترصد و منتظر (امر خدا) باشید که به زودى خواهید دانست (ما و شما) کدام به راه مستقیم سعادت رفته و طریق هدایت یافته ایم
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *