خوش آمدید موسیو!
خبرگزاری میزان: خوش آمدید موسیو فابیوس، صبح عالی به خیر به سرزمین و دیار دلاوران خوش آمدید. چند روز را در این خاک پاک و دیار شجاعان با فرهنگ پربار و بی همتا سپری می کنید؟ هر چند روز که در میهن ما بمانید، ایرانی ها میهمان نوازند. نگران نباشید.
خبرگزاری میزان - 
فرهنگ ایرانی اسلامی ما اینگونه بارمان آورده، مثل بعضی ها یا «خیلی ها» بگوییم بهتر است. همین خیلی ها نه رسم انسانیت می دانند، نه رسم جوانمردی، نه آیین مهمان نوازی، فقط فکر می کنند که خودشان هستند و بس. دیگرانی وجود ندارند اگر هم وجود دارند باید له شوند از بین بروند نابود شوند تا آن خیلی ها خود را بالاتر بکشند. روی خطابم شما نیستیدها! به خود نگیرید. شما که مهد آزادی و دموکراسی و رعایت حقوق بشر هستید، شما مصداق اینهایی که اینجا نوشته ام نیستید. منظورم آن خیلی هاست.
خوب! می نوشتیم که، یادتان می آید زمانی علیه این کشور جنگی شد، آن خیلی ها یک آدم کوچک بد ترکیب را علیه ما شوراندند و 8 سال جنگ راه انداختند. سنتان کم نیست یادتان است. کمی به مغزتان فشار بیاورید. اصلاً نیاز نیست مغز مبارک را خسته کنید، وارد ایران شوید نقاشی هایی از این دفاع مقدس بر دیوارهای شهر نقش بسته احیاناً در آن خودرو لوکس تشریفات که نشته اید، تا فرودگاه را به سوی محل دیدار یا اقامتگاهتان طی کنید، از همراهانتان بپرسید می گویند.
آن خیلی ها در 8 سال دفاع مقدس ما سنگ تمام گذاشتند، می گویم آن خیلی ها برای آن است که به تریج قبای شان بر نخورد و طبع نازکشان ترک بر ندارد. خدای ناکرده رنجیده نشوند. آخر برخی ها هم در کشور خودمان توصیه کردند به این خیلی ها یک وقتی چیزی نگویید بروند پشت سرشان را نگاه هم نکنند.
هی نوشتند و گفتند که مگر چه می شود! یک نفر از آن خیلی ها بیاید اینجا کشور ما میزبانش باشیم و پذیرایی اش کنیم. مهمان است گناه دارد حالا در گذشته یک کارهایی کرده اشتباهاتی داشته، جنایاتی را مرتکب شده، خوب تمام شده رفته است دیگر! اینقدر دنبالش را نگیرید شاید آمده است برای جبران.
ما هم زیاد پی اش را نمی گیریم از آنجا که جناب موسیو فابیوس وزیر خارجه کشوری مترقی، با فرهنگ، مهد آزادی و دموکراسی و از همه مهمتر حامی حقوق بشر است اینها را می نویسیم، وگر نه که جرأت نمی کردیم که جسارت کنیم. شاید روزی خواستیم گذرمان را به سوی سرزمین ناپلئون بیندازیم و گشت و گذاری داشته باشیم خوب کارمان است دیگر خدا را چه دیدی، خون هموطنانمان را می گذاریم زیر پا نازکتر از گل هم به جناب موسیو نمی گوییم یک وقت دیدید ویزا ندادندها!
اما نه آنها با فرهنگ هستند، می دهند، کاری ندارند که با این کارها، در کشورشان آنقدر آزادی هست که حتی به پیامبر خدا هم توهین می کنند دولت هم از توهین کنندگان حمایت می کند و عجب کشوری دارند اینها.
این، یکی از خیلی های دنیا،اینقدر دست و دلباز است که نگویید، همین صدام بود که عاقبت به درک واصل شد، در آن 8 سال دفاع مقدس یک عالمه کمک بلاعوض کرد. هواپیما داد، موشک داد، پول هم داد. هواپیماهای جنگنده بمب افکنی به صدام داده بود که لنگه نداشت در دنیا. میراژ، سوپر اتاندارد، موشک های اگزوسه، کروز همه اینها را مفت و مجانی می دادند به صدام بنده خدا نیاز داشت دیگر.
تجهیزات کم داشت برای آن که بتواند آدم بکشد. همین کشور مهد آزادی و دموکراسی و حقوق بشر و اینها... برای خاطر این که صدام از نداری غصه نخورد این همه سلاح را می دادند به او تا در آینده عقده نشود بماند در گلویش. می بینید یکی از این خیلی ها چقدر مهربان است!
تازه همه اینها که چیزی نیست، این کشور که قرار است وزیر خارجه اش امروز به کشورمان بیاید، خیلی بیشتر از اینها به ما لطف دارد. 30 سال پیش بود اینها لطف کردند به ما خون فروختند، آن هم چه خونی، انگاری که آب انار است و آب آلبالو. ما هم خیلی تشکر کردیم از این مرحمتشان. هم همان موقع و هم همین موقع نمی دانستیم و نمی دانیم چطوری تشکر کنیم از آنها.
این خون های پاک و زلال! مثل آب انار را تزریق کردیم به چند هموطن تا شاید جان بگیرند و بیماری شان بهتر هم شود. بعدش دیدیم که نشد. حالشان را می گویم. بهتر نشد که بدتر هم شد. بعدترها روشن شد که خون ها آلوده بوده است. 30 سال پیش ویروس ایدز در این خون ها بوده است. پول خون ها را از ما گرفته بودند اما پول ویروس ایدز را نه این را مجانی به ما دادند و ما هم به همین خاطر از آن یکی از خیلی ها، خیلی تشکر می کنیم که ما را هم ایدز دار کردند.
تکثیر شد، ویروس ایدز را می گویم، چندین ایرانی دیگر هم این تحفه را گرفتند و از نتیجه فرهنگ غربی بی بهره نماندند. الان هم که او دارد می آید، وزیر خارجه یکی از آن خیلی ها را می گویم. چه معنا دارد فرش قرمز برایش پهن نکنیم. او این همه به کشورمان خدمت کرده است. قابل تقدیر است.
این همه در روزنامه های کشورمان البته نه همه اش بعضی هایشان می نویسند، فراموش کنید، چیزی نگویید، فرصت طلایی است اگر بر بخورد به او و نیاید چه کنیم. چیزی بوده برای سال ها پیش تمام شده رفته، نبش قبر که نمی کنند.
روزنامه های خودشان هم اشتباه می کنند. اصلاً به شما چه ربطی دارد می نویسید مردم ایران از فرانسه ناراحت هستند و فابیوس وزير خارجه فرانسه نبايد منتظر فرش قرمز و استقبال گرم باشد. دخالت می کنند در امور داخلی کشورمان. اینها را لوموند نوشته بود.
فرش قرمز هم پهن می کنیم. عذرخواهی هم نمی خواهیم از ما بکند، اصلاً ما از او عذرخواهی می کنیم، حسابی هم تحویلش می گیریم چون اولاند رئیس جمهور فرانسه گفته است که سفر فابیوس به ایران آزمونی برای تهران است.
سعی می کنیم از این آزمون سربلند بیرون بیاییم!
محمد صفری
فرهنگ ایرانی اسلامی ما اینگونه بارمان آورده، مثل بعضی ها یا «خیلی ها» بگوییم بهتر است. همین خیلی ها نه رسم انسانیت می دانند، نه رسم جوانمردی، نه آیین مهمان نوازی، فقط فکر می کنند که خودشان هستند و بس. دیگرانی وجود ندارند اگر هم وجود دارند باید له شوند از بین بروند نابود شوند تا آن خیلی ها خود را بالاتر بکشند. روی خطابم شما نیستیدها! به خود نگیرید. شما که مهد آزادی و دموکراسی و رعایت حقوق بشر هستید، شما مصداق اینهایی که اینجا نوشته ام نیستید. منظورم آن خیلی هاست.خوب! می نوشتیم که، یادتان می آید زمانی علیه این کشور جنگی شد، آن خیلی ها یک آدم کوچک بد ترکیب را علیه ما شوراندند و 8 سال جنگ راه انداختند. سنتان کم نیست یادتان است. کمی به مغزتان فشار بیاورید. اصلاً نیاز نیست مغز مبارک را خسته کنید، وارد ایران شوید نقاشی هایی از این دفاع مقدس بر دیوارهای شهر نقش بسته احیاناً در آن خودرو لوکس تشریفات که نشته اید، تا فرودگاه را به سوی محل دیدار یا اقامتگاهتان طی کنید، از همراهانتان بپرسید می گویند.
آن خیلی ها در 8 سال دفاع مقدس ما سنگ تمام گذاشتند، می گویم آن خیلی ها برای آن است که به تریج قبای شان بر نخورد و طبع نازکشان ترک بر ندارد. خدای ناکرده رنجیده نشوند. آخر برخی ها هم در کشور خودمان توصیه کردند به این خیلی ها یک وقتی چیزی نگویید بروند پشت سرشان را نگاه هم نکنند.
هی نوشتند و گفتند که مگر چه می شود! یک نفر از آن خیلی ها بیاید اینجا کشور ما میزبانش باشیم و پذیرایی اش کنیم. مهمان است گناه دارد حالا در گذشته یک کارهایی کرده اشتباهاتی داشته، جنایاتی را مرتکب شده، خوب تمام شده رفته است دیگر! اینقدر دنبالش را نگیرید شاید آمده است برای جبران.
ما هم زیاد پی اش را نمی گیریم از آنجا که جناب موسیو فابیوس وزیر خارجه کشوری مترقی، با فرهنگ، مهد آزادی و دموکراسی و از همه مهمتر حامی حقوق بشر است اینها را می نویسیم، وگر نه که جرأت نمی کردیم که جسارت کنیم. شاید روزی خواستیم گذرمان را به سوی سرزمین ناپلئون بیندازیم و گشت و گذاری داشته باشیم خوب کارمان است دیگر خدا را چه دیدی، خون هموطنانمان را می گذاریم زیر پا نازکتر از گل هم به جناب موسیو نمی گوییم یک وقت دیدید ویزا ندادندها!
اما نه آنها با فرهنگ هستند، می دهند، کاری ندارند که با این کارها، در کشورشان آنقدر آزادی هست که حتی به پیامبر خدا هم توهین می کنند دولت هم از توهین کنندگان حمایت می کند و عجب کشوری دارند اینها.
این، یکی از خیلی های دنیا،اینقدر دست و دلباز است که نگویید، همین صدام بود که عاقبت به درک واصل شد، در آن 8 سال دفاع مقدس یک عالمه کمک بلاعوض کرد. هواپیما داد، موشک داد، پول هم داد. هواپیماهای جنگنده بمب افکنی به صدام داده بود که لنگه نداشت در دنیا. میراژ، سوپر اتاندارد، موشک های اگزوسه، کروز همه اینها را مفت و مجانی می دادند به صدام بنده خدا نیاز داشت دیگر.
تجهیزات کم داشت برای آن که بتواند آدم بکشد. همین کشور مهد آزادی و دموکراسی و حقوق بشر و اینها... برای خاطر این که صدام از نداری غصه نخورد این همه سلاح را می دادند به او تا در آینده عقده نشود بماند در گلویش. می بینید یکی از این خیلی ها چقدر مهربان است!
تازه همه اینها که چیزی نیست، این کشور که قرار است وزیر خارجه اش امروز به کشورمان بیاید، خیلی بیشتر از اینها به ما لطف دارد. 30 سال پیش بود اینها لطف کردند به ما خون فروختند، آن هم چه خونی، انگاری که آب انار است و آب آلبالو. ما هم خیلی تشکر کردیم از این مرحمتشان. هم همان موقع و هم همین موقع نمی دانستیم و نمی دانیم چطوری تشکر کنیم از آنها.
این خون های پاک و زلال! مثل آب انار را تزریق کردیم به چند هموطن تا شاید جان بگیرند و بیماری شان بهتر هم شود. بعدش دیدیم که نشد. حالشان را می گویم. بهتر نشد که بدتر هم شد. بعدترها روشن شد که خون ها آلوده بوده است. 30 سال پیش ویروس ایدز در این خون ها بوده است. پول خون ها را از ما گرفته بودند اما پول ویروس ایدز را نه این را مجانی به ما دادند و ما هم به همین خاطر از آن یکی از خیلی ها، خیلی تشکر می کنیم که ما را هم ایدز دار کردند.
تکثیر شد، ویروس ایدز را می گویم، چندین ایرانی دیگر هم این تحفه را گرفتند و از نتیجه فرهنگ غربی بی بهره نماندند. الان هم که او دارد می آید، وزیر خارجه یکی از آن خیلی ها را می گویم. چه معنا دارد فرش قرمز برایش پهن نکنیم. او این همه به کشورمان خدمت کرده است. قابل تقدیر است.
این همه در روزنامه های کشورمان البته نه همه اش بعضی هایشان می نویسند، فراموش کنید، چیزی نگویید، فرصت طلایی است اگر بر بخورد به او و نیاید چه کنیم. چیزی بوده برای سال ها پیش تمام شده رفته، نبش قبر که نمی کنند.
روزنامه های خودشان هم اشتباه می کنند. اصلاً به شما چه ربطی دارد می نویسید مردم ایران از فرانسه ناراحت هستند و فابیوس وزير خارجه فرانسه نبايد منتظر فرش قرمز و استقبال گرم باشد. دخالت می کنند در امور داخلی کشورمان. اینها را لوموند نوشته بود.
فرش قرمز هم پهن می کنیم. عذرخواهی هم نمی خواهیم از ما بکند، اصلاً ما از او عذرخواهی می کنیم، حسابی هم تحویلش می گیریم چون اولاند رئیس جمهور فرانسه گفته است که سفر فابیوس به ایران آزمونی برای تهران است.
سعی می کنیم از این آزمون سربلند بیرون بیاییم!
محمد صفری
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *