چند نکته کلیدی پیرامون سالروز تخریب قبور بقیع

محمدعلی کمالی نسب در گفت‌وگو با پیرامون سالروز تخریب قبور بقیع گفت: هشت شوال هر ساله بازگو کننده حادثه‌ای است که جهان اسلام را تکان داد و کام هر مسلمان آزاده‌ای را در سرتاسر گیتی تلخ کرد. این روز در تقویم مسلمانان حکایت از واقعه ناگواری دارد که توسط شجره خبیثه وهابیت شکل گرفت و این فرقه نوظهور با تخریب قبور «ائمه اطهار (ع)» و همسران و اصحاب جلیل القدر «رسول خدا (ص)» صفحه ننگینی در تاریخ حیات خویش رقم زد.

وی در همین راستا ادامه داد: گرچه وهابیت برای این عمل پلید خویش فلسفه‌های متعددی بیان کرد و تلاش نمود با رنگ و لعاب دینی دادن به آن، برخی از مسلمانان ناآگاه را با خویش همراه سازد، ولی آیات قرآن مجید و سیره و منش «رسول خدا (ص)» و دیگر مسلمانان در طول تاریخ خط بطلانی بر این یاوه گویی‌ها است.

کمالی نسب پیرامون هدف تخریب قبور بقیع اظهار کرد: آنچه در این واقعه نباید آن را به فراموشی سپرد، اهداف پنهانی است که پشت مغالطات وهابیت مخفی شده است، برای درک صحیح این اهداف پنهان، لازم است که به بررسی اهداف زیارت در اندیشه اسلامی بپردازیم و این‌ که بعد از حذف این سنت حسنه، چه خلأ فکری و عملی به تفکر اسلامی وارد می‌شود، قبل از آنکه وارد این بحث شویم لازم است به مقدمه‌ای اشاره کنم، خدای متعال در قرآن مجید برای هدایت مردم از شیوه‌ای خاص بهره می‌برد و آن اینکه اگر سخن از معارف الهی مانند توحید، توسل، توکل و... به میان می‌آورد در مقابلش یک مصداق عینی از آن را نیز در خارج به مخاطب خود معرفی می‌کند، و یا اگر سخنی از شرک و کفر می‌زند، فردی را به عنوان شاخص این امر بیان می‌کند تا مخاطب فراتر از مفهوم و در عالم خارج با حقائق و معارف دین آشنا شود، از این‌ روست که شاید بیش از یک چهارم قرآن مجید اختصاص به قصص امت‌های گذشته دارد.

این کارشناس علوم قرآنی در همین راستا ادامه داد: در حقیقت از دیدگاه قرآن مجید زنده نگه داشتن یاد و نام این افراد سبب هدایت جامعه می‌شود، و این موضوع برخواسته از این حقیقت است که ارزش‌ها تا زمانی که به صورت مفهومی هستند می‌توانند دچار تحریف شده و از هدف خویش دور شوند، ولی زمانی که به صورت مصداقی در جامعه رواج پیدا کنند، دیگر به سادگی قابل تحریف نیستند، به همین خاطر حضرت «عیسی (ع)» در مقابل علمای یهود که معارف حضرت «موسی (ع)» را تحریف کردند، از حواریون خویش درخواست کردند که با ایشان همراه شوند تا سکنات و رفتار‌های ایشان را بیاموزند و سپس به جامعه خویش رفته و با رفتار خویش مردم را به سوی خدای متعال دعوت کنند.

وی با اشاره به سوره صف تاکید کرد: این نکته در آیه ۱۴سوره صف بیان شده که می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُونُوا أَنْصَارَ اللَّهِ کَمَا قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ لِلْحَوَارِیِّینَ مَنْ أَنْصَارِی إِلَى اللَّهِ ۖ قَالَ الْحَوَارِیُّونَ نَحْنُ أَنْصَارُ اللَّهِ ۖ فَآمَنَتْ طَائِفَةٌ مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَکَفَرَتْ طَائِفَةٌ ۖ فَأَیَّدْنَا الَّذِینَ آمَنُوا عَلَىٰ عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظَاهِرِینَ‌، ای اهل ایمان، شما هم یاران خدا باشید چنان که عیسی مریم به حواریین گفت: کیست مرا برای خدا یاری کند؟ آن‌ها گفتند: ما یاران خداییم. پس با آن همه معجزات طایفه‌ای از بنی اسرائیل به او ایمان آوردند و طایفه‌ای کافر شدند، ما هم آنان را که ایمان آوردند مؤید و منصور گردانیدیم تا بر دشمنشان ظفر یافتند»، در حقیقت، هدایت در جامعه زمانی به صورت کامل انجام می‌پذیرد که نمونه‌های عینی این معارف در جامعه وجود داشته باشد.

وی به تبیین جایگاه زیارت پرداخت و تاکید کرد: به خوبی می‌توان جایگاه زیارت را متوجه شد، در حقیقت اگر در اسلام تأکید شده که انسان‌ها به زیارت «ائمه معصومین (ع)» و اولیای الهی بروند، بر این اساس است که مردم با افرادی آشنا شوند که فرامین و دستورات الهی را به صورت مصداقی در زندگی و منش خویش پیاده کرده اند، به عنوان نمونه اگر سخنی از شهادت در راه خداست، «امام حسین (ع)» به صورت مصداقی در این مسیر گام نهاد به گونه‌ای که نه تنها خون خویش را بلکه بهترین عزیزانش را در این مسیر فدا کرده است، و اگر معجزه یا کرامتی از این بارگاه‌های نورانی نیز صادر می‌شود، بر همین اساس است که جامعه به سوی این اولیای الهی حرکت کنند.

وی پیرامون زیارت اهل قبور ابراز کرد: موضوع دیگری که در زیارت اهل قبور وجود دارد و در روایات نیز به آن اشاره شده، بحث یادآوری مرگ و سرای آخرت است. آنچنان که «رسول خدا (ص)» در حدیثی می‌فرمایند: «به قبرستان زیارت اهل قبور بروید تا یاد آخرت در شما زنده شود»، و یا در بیان دیگری فرمودند: «به زیارت مردگان بروید و بر آنان درود و سلام بفرستید، زیرا این کار درس عبرتى براى شما مى‏‌شود»، این مطلب از آنجا اهمیت دارد که موتور حرکت یک جامعه به سوی تعالی، یادآوری قیامت و سرای باقی است، و در واقع پشتوانه عملی تمام فرامین الهی یاد آخرت است.