برگزاری دادگاه رسیدگی به دادخواهی خانواده شهدا و جانبازان حمله رژیم بعث به زمین فوتبال چوار به طرفیت دولت آمریکا/ روایت مادر دو شهید از روز حادثه

دادگاه رسیدگی به دادخواهی خانواده‌های شهدای زمین فوتبال چوار در ۲۳ بهمن سال ۱۳۶۵ که منتهی به شهادت و جانبازی تعدادی از هموطنان در این شهرستان گردید، در استان ایلام به ریاست قاضی حسین‌زاده با حضور عبدلیان پور رئیس مرکز وکلای قوه قضاییه برگزار شد.

در ۲۳ بهمن ماه سال ۱۳۶۵ هواپیما‌های دشمن بعثی عراق مسابقه فوتبال بین تیم‌های ایلام و چوار را در زمین فوتبال چوار (دقیقه ۵۵) مورد بی رحمانه‌ترین حملات هوایی قرار دادند و تعداد ۱۵ نفر از بازیکنان، مربیان و تماشاگران شهید و تعدادی نیز مجروح و جانباز شدند.

قاضی حسین زاده در ابتدای جلسه گفت: دادگاه حاضر براساس مقررات و قوانین جاری کشور صلاحیت رسیدگی و استماع دعوای حاضر را دارد.

وی افزود: مستندات قانونی صلاحیت این دادگاه برای استماع دعوی حاضر به طرفیت دولت آمریکا و سردمداران آن شامل قانون صلاحیت محاکم جمهوری اسلامی ایران است، براساس این قانون قوه قضاییه مکلف است نسبت به استماع و پذیرش دادخواهی از اتباع ایرانی به طرفیت دولت‌هایی که ناقض قوانین ما هستند، رسیدگی کند.

قاضی حسین زاده تاکید کرد: دولت خوانده تاکنون به کرات صلاحیت حاکمیتی کشور و متعاقباً سردمداران کشور، مسئولین قضایی، تقنینی و اجرایی را نقض کرده و بر اساس قاعده اقدام متقابل ما نیز این صلاحیت را در محکمه حقوقی جهت رفتار متقابل داریم.

وی افزود: بر اساس اصل ۳۴ قانون اساسی دادگاه حقوقی حاضر مکلف است نسبت به پذیرش و دادخواهی هر شخصی ایرانی علیه اتباع خارجی یا داخلی اقدام کند. پذیرش این اصل قانون اساسی تکلیف قوه قضاییه است و در راستای همین تکلیف دادگاه مکلف به استماع دعوا است.

قاضی حسین زاده تصریح کرد: بر اساس بند ۹ و ۱۰ قانون الزام دولت به پیگیری جبران خسارت‌های ناشی از اقدامات و جنایت‌های آمریکا، سال ۹۵ قانون خاص در این رابطه داریم؛ دولت ایران مکلف شده در راستای حمایت از اشخاص آسیب دیده، نسبت به خسارت‌های مادی و معنوی ناشی از اقدامات دولت آمریکا، حمایت‌های قانونی و قضایی را انجام دهد، قوه قضاییه در راستای همین بند و همین قانون تکلیف دارد نسبت به پذیرش دعوای ایرانیان علیه دولت آمریکا اقدام قانونی انجام دهد.

وی عنوان کرد: صیانت از جان، مال و نفس هر ایرانی وظیفه اساسی و بنیادین دولت ایران است و در همین راستا قانونی در سال ۶۸ به عنوان قانون تشدید مقابله با اقدامات تروریستی دولت آمریکا به تصویب رسیده که بر اساس این قانون دولت ایران مکلف است به منظور مقابله با مثل نسبت به نقش آفرینی‌ها و اقدامات غیرقانونی دولت خوانده در منطقه که منتهی به ایراد خسارت علیه اتباع ایرانی شده اقدام مقتضی را انجام بدهد قوه قضاییه در راستای همین قانون این تکلیف را الان دارد و مکلف است نسبت به استماع رسیدگی کند.

قاضی حسین زاده بیان کرد: بعدی قانون مسئولیت مدنی ماست، قانون با ظرفیت بالا که بر اساس مواد یک دو و سه امکان‌پذیری و امکان سنجی طرح دعوای حقوقی علیه تمام اشخاصی که ناقض حقوق مادی و معنوی ایرانی هستند انجام شود؛ خب این قانون قوانین قبلی صلاحیت را به دادگاه حقوقی تهران و شهرستان می‌دهد که به موضوع ورود کنند.

وی خاطرنشان کرد: قانون بعدی قانون مقابله با نقض حقوق بشر و اقدامات ماجراجویانه آمریکایی‌ها است که این هم یک قانون خاص در سال ۹۶ است که این قانون هم قوه قضاییه و هم دولت را به مکلف کرده است که نسبت به پذیرش دعوای ایرانیان علیه دولت آمریکا یا دولت‌هایی که به صراحت حقوق شخصی اتباع ایران را در هر نقطه از جهان تضییع می‌کنند، ورود و رسیدگی کند. 

قاضی حسین زاده عنوان کرد: بر اساس قوانین فوق تشکیل جلسه دادگاه حاضر امری ضروری و با لحاظ دادخواهی دادخواهان که زیان‌دیدگان و آسیب‌دیدگان مستقیم خسارت‌های ناشی از تصمیم آمریکا و دولت‌ها خوانده و سردمداران وقت و کنونی آن بوده، تشکیل شده است.

در ادامه دادگاه سلیمانی وکیل شکات اظهار کرد: پرونده حاضر مربوط به فاجعه‌ای است که در زمین فوتبال شهر چوار اتفاق افتاد و هواپیما‌های رژیم بعث با حمایت‌های تسلیحاتی و لجستیکی، مالی و اطلاعاتی زمین فوتبال چوار را به خاک و خون کشیدند وعده‌ای از کودکان و جوانان این شهر را پرپر کردند. 

وی افزود: بنده آن روز در کنار زمین فوتبال بودم و تعدادی از مجروحان را به بیمارستان رساندم. از سوی خود و وکالتا از سوی خواهان‌های پرونده به استحضار دادگاه می‌رسانم، حدود ساعت ۱۶ پنجشنبه ۲۳ بهمن سال ۱۳۶۵ جنگنده‌های رژیم بعث زمین فوتبال چوار را به وسیله موشک‌های آمریکایی بمباران کردند. در آن زمان دو تیم فوتبال متشکل از جوانان شهر چوار و ایلام مشغول بازی بوده و تعدادی از کودکان و جوانان مشغول تماشای این بازی بودند. افراد حاضر در زمین غیرنظامی و مکان برگزاری مسابقه نیز جز اماکن غیرنظامی بود، اما جنگنده‌های رژیم بعث در ارتفاع پایین و با آگاهی کامل و عمدا این زمین را بمباران کردند. 

وکیل شکات بیان کرد: در این فاجعه تلخ و دردناک ۱۵ نفر شهید و ۱۳ نفر مجروح شدند. این حمله با پشتیبانی کشور‌های بلوک شرق و غرب از جمله آمریکا انجام شد و کمک‌های مالی نظامی و لجستیکی زیادی به رژیم بعث شد. 

وی با اشاره به اینکه دشمنی آمریکا با ملت ایران سابقه دیرینه دارد، گفت: این دشمنی با شرکت در کودتای سال ۱۳۳۲ برای سرنگونی دولت مصدق آغاز و با پیروزی انقلاب اسلامی نمود بیشتری پیدا می‌کند. آمریکا برای حفظ منافع خود در خلیج فارس بر خلاف تعهدات بین‌المللی خود با حمایت‌های فراوان از رژیم بعث موجب تشدید جنگ و قتل عام مردم بی‌گناه به ویژه در پرونده حاضر می‌شود.

وی اضافه کرد: حمله موشکی رژیم بعث به زمین فوتبال چوار از جمله موارد نقض حقوق کودکان از جمله حق بقا و رشد مطابق ماده ۶ کنوانسیون حقوق کودک و عدم حضور کودکان در درگیری‌های مسلحانه مطابق ماده ۳۸ کنوانسیون حقوق کودک است. 

سلیمانی خاطرنشان کرد: اگرچه آمریکا این کنوانسیون را در سال ۱۹۹۵ صرفا امضا و تا امروز تسلیم نکرده است لذا به دلیل اهمیت موضوع، قوانین کنوانسیون برای آمریکا الزامی است. بر اساس قوانین حقوق بین الملل در حملات موشکی رژیم بعث به اماکن غیرنظامی موجب نقض حقوق بشردوستانه و حقوق کودک به شمار می‌رود. 

وی گفت: بر اساس ماده ۱۵ میثاق بین المللی حقوق اقتصادی فرهنگی و اجتماعی حق مشارکت در زندگی فرهنگی به عنوان یک حق بنیادی به رسمیت شناخته شده و ورزش و مسابقات ورزشی بخشی از زندگی فرهنگی و اجتماعی مردم به شمار می‌رود؛ بنابراین حمله موشکی به زمین فوتبال که هیچ هدف نظامی در آن وجود نداشته نه تنها موجب نقض اصول تفکیک و تناسب است بلکه موجب نقض حق مردم برای مشارکت در برنامه‌های فرهنگی و اجتماعی است بلکه موجب عدم بهره مندی مردم از زندگی فرهنگی می‌شود.

وی در ادامه با مرور خاطرات یکی از فرماندهان رژیم بعث، بیان کرد: سرلشکر رفیق السامرایی رئیس سازمان اطلاعات رژیم بعث درباره حمایت اطلاعاتی آمریکا می‌گوید: سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا در اواخر مارس ۱۹۸۲ در زمینه کمک‌های اطلاعاتی از همه جلوتر بودند و مجموعه اطلاعاتی را در اختیار ما گذاشتند که به وسیله عوامل انسانی و فنی تهیه شده بود. عکس‌های هوایی از مواضع ایران به ما می‌دادند و به راحتی تصاویر نیرو‌های ایرانی را که در پادگان‌های آموزشی بودند می‌دیدیم. این مستندات تحویل دادگاه خواهد شد.

سلیمانی وکیل شکات بیان کرد: از حرکت تانک‌ها، توپ‌ها قایق‌ها در سواحل تا جابجا شدن قرارگاه و ذخیره کردن تجهیزات، پل‌سازی، ماهواره‌ها نتایج حملات هوایی و موشکی ما را نیز گزارش می‌دادند.

وی افزود: جنگ رژیم بعث علیه جمهوری اسلامی ایران در واقع یک جنگ نیابتی بوده و رژیم بعث نمایندگی مقابله با انقلاب اسلامی را در یک جنگ تحمیلی بر عهده داشته است به همین دلیل رژیم بعث از یک حمایت تضمین شده و همه جانبه و گسترده برخوردار بوده است که در راس این حمایت‌ها بدون تردید کمک‌های آمریکا به رژیم بعث بسیار قابل توجه و تعیین‌کننده است، چرا که طبق اظهارات فرماندهان بعثی و آمریکایی حمایت‌های مستقیم و غیرمستقیم آمریکا به طور آگاهانه در جهت مساعدت به تجاوز رژیم بعث علیه جمهوری اسلامی ایران بوده است.

سلیمانی ادامه داد: لازم به ذکر است که در حقوق بین‌الملل معاونت، مساعدت و همکاری و همکاری آگاهانه در اعمال متخلفانه دولت دیگر موجب مسئولیت بین المللی است.

مادر ۲ شهید بنام سجاد و محمد جواد مظفری گفت: بنده مادر شهیدان محمد جواد و سجاد مظفری هستم. روز‌هایی که در ایلام بمباران بود و مرتب هشدار می‌دادند که شهر را تخلیه کنید و ما هم شهر را تخلیه کردیم و در چوار جا گرفتیم. آن زمان ۲۷ ساله بودم، در ضمن ۲۷ روز بود که زایمان کرده بودم، خیلی دردناک است، مادری که ۲۷ روز زایمان کرده باشد، از لحاظ روحی شرایط خوبی ندارد. آن هم در آن موقعیت جنگی که هر روز شاید سه -چهار بار بمباران می‌شدیم.

وی گفت: آن روز که بچه‌های من شهید شدند، یک روز قبل از شهادت شان یعنی روز ۲۲ بهمن در یکی از روستا‌ها به مناسبت ۲۲ بهمن راهپیمایی داشتیم، همسرم دو فرزندمان را با خود برد، وقتی راهپیمایی تمام شد و برگشت، فرزندانم با دو سربند برگشتند، سربند محمد جواد یا حسین و برای سجاد یا ابوالفضل بود.

مادر ۲ شهید بنام سجاد و محمد جواد مظفری گفت: دقیقا همان روزی که فرزندانم شهید شدند، سربند‌ها به سرشان بود. صبح آن روز همسرم کمک رسانی می‌کرد. هر دو نفر ما فرهنگی بودیم. وضعیت معیشت مردم در زمان جنگ مناسب نبود. شهروندان چوار آرد و گندم و خرما و آذوقه برای مردمی که آواره بودند، تهیه می‌کردند. از آنجاکه مدارس تعطیل شده بود، همسرم در ستاد‌ها کمک رسانی می‌کردند. 

وی افزود: در آن روز گویا به بنده الهام شده بود که امروز یک اتفاقی می‌افتد. دست سجاد فرزند کوچکم را گرفتم، گفتم خیلی دلشوره دارم، به پدرت بگو امروز به خانه بیاید و ما را از اینجا دور کند. پدرش گفته بود که من امروز نمی‌توانم بیام، بچه برگشت. ماندیم نزدیک ساعت ۲ بعد از ظهر روز بیست و سوم بود، بچه کوچک ۲۷ روزه بغلم بود با مادرم کنار زمین فوتبال سنگری بود، گفتیم اگر اتفاقی افتاد به سنگر پناه می‌بریم. تا ساعت ۴ آنجا ماندیم. غافل از اینکه در این زمین می‌خواهد فوتبال برگزار شود. 

مادر ۲ شهید بنام سجاد و محمد جواد مظفری گفت: بچه ۲۷ روزه در آغوشم بود و دو پسرم هم در کنارم مشغول تماشای فوتبال بودند که بمباران شروع شد. به میدان رفتم، دیدم همه پیکر‌ها روی زمین بودند. دیدم برادر شوهرم آمد او متوجه شده بود که فرزند کوچکم سجاد شهید شده است. سجاد دست نداشت و سرش جدا شده بود یعنی کاملا جدا نشده بود و آویزان بود، یک پایش قطع شده بود.

مادر شهیدان سجاد و محمد جواد مظفری گفت: من داشتم این طرف و آن را نگاه می‌کردم، بعد پسر بزرگم یعنی محمد جواد را دیدم و حالا دنبال سجاد می‌گشتم نمی‌دانستم کجاست رفتم داخل خانه و فاصله خانه پدر شوهرم با من  ۱۰۰ متر نبود و تمام شیشه‌های خانه پدر شوهرم ریخته بود، اصلاً شیشه دیگه در خانه نبود، همه ریخته بودند، رفتم در خانه و خودم را انداختم بر روی جسد پسر بزرگم و گفتم من اجازه نمی‌دهم باید پدرش بیاید و من اجازه ندارم و لطفا اجازه دهید پدرش بیاید بعد جسد را ببریم و آنها هم قبول کردند.

وی گفت:بعد رفتم در خانه یک پتو آنجا دیدم و در همان لحظه همسرم رسید من پتو را کنار زدم و متوجه شدم سجاد هم شهید شده است.

این مادر شهید گفت: روز قبل این حادثه، ساعت ۴ بعد از ظهر من و برادرم و پسرهایم در خانه بودیم و پسرهایم به برادرم گفتند دایی لطفا یک صدا از ما ضبط کن و بعد پسر بزرگم محمد جواد گفت کربلا کربلا ما داریم می‌آییم ما می‌خواهیم فردا بریم کربلا. گفتند که چهار بمب انداخته بودند و همه چیز سوخته بود و بچه هایم سوخته بودند.

احمد بیگی، یکی از شاهدان گفت: به شهرداری رفته بودم تا سراغی از دوست قدیمی‌ام آقای سلیمانی که در همان لحظه صدای بمباران آمد، صدا و گرد و خاک زیادی بلند شد. به زمین فوتبال رفتیم، همه جا بوی خون و سوختگی گرفته بود. زمین پر از دست و پای قطع شده بود و عده‌ای هم مجروح شده و ناله می‌کردند. به کمک آقای سلیمانی چند نفر از مجروحین و شهدا را به بیمارستان منتقل کردیم. 

وی گفت: در زمین فوتبال جوانایی که هیچ وسیله جنگی در اختیار نداشته و فقط برای فوتبال با لباس ورزشی به میدان رفته بودند، همگی مجروح و یا شهید شده بودند. کاش مانند زمان فعلی امکان ثبت تصاویر این واقعه دلخراش بود تا در مجامع بین‌المللی پخش و پیگیری شود.

بیگی گفت: آن روز واقعا صحنه وحشتناک و دلخراشی در زمین فوتبال خلق شده بود. ان‌شالله بتوانیم حقوق افراد بیگناهی که در این زمین فوتبال بودند و بیگناه شهید و مجروح شدند را مجامع بین المللی پیگیری کنیم. تا مرهم زخم خانواده شهدا و مجروحین این واقعه باشد. 

قاضی از شاهد پرسید در کنار زمین فوتبال منطقه نظامی بود؟

بیگی گفت: خیر، اصلا یک سری جوان ۱۶، ۱۷، ۱۸ ساله بدون هیچگونه وسایل نظامی در زمین فوتبال بازی می‌کردند. بمب‌هایی که رژیم بعث می‌زد، اول اطلاعات و مختصات می‌گرفتند و بعد بمباران می‌کردند، عراقی‌ها مختصات را از آمریکایی‌ها می‌گرفتند، این موضوع باید مورد تامل واقع شود که مختصات برای قتل عمد از سوی آمریکایی‌ها داده شده یا شرارت از سوی نظامیان عراقی صورت گرفته است؟

تلوکی شاهد حادثه و برادر شهید گفت: از بانیان این دادگاه تشکر می‌کنم که زحمت کشیدند و یکی از هزاران جنایت اتفاق افتاده در جنگ تحمیلی پیگیری می‌شود. 

وی افزود: جنایت آمریکا بسنده فقط به یک کشور منتهی نمی‌شود، همین الان در ونزوئلا چه اتفاقی رخ می‌دهد؟ مشخص است پشت این قضیه آمریکا بوده، زمانی که بمباران اتفاق افتاد بنده با برادرم فاصله کمی داشتم. برادرم خیلی به مادرم نزدیک بود و همه کار‌ها را انجام می‌داد و بعد از شهادت برادرم و کمتر از یک سال مادرم هم سکته مغزی کرد و حتی برادر و خواهرم نیز خیلی بهم نزدیک بودند و نکته مهم‌تر اینکه مادرم دقیقا ۸ سال بعد از شهادت برادرم و در همان تاریخ یعنی ۲۳ بهمن فوت کرد.

وی گفت:مسئولیت آمریکا در این جنایت مشخص است. زمانی که رسیدم برادرم به خواب ابدی بود. منطقه ما نظامی نبود و هیچگونه تهدیدی در این منطقه وجود نداشت و این منطقه چیزی نداشت که مورد حمله قرار بگیرد. 

این برادر شهید گفت: شهدای این واقعه هم در آن زمان مظلوم واقع شدند هم الان مظلوم واقع شدند. امیدوارم که این دادگاه مقدمه‌ای شود برای بیان مظلومیت این شهدا چه در داخل کشور و چه در خارج کشور، انتظارم این است که پیام رسای ما نه تنها در داخل کشور بلکه در خارج کشور در دادگاه‌های بین‌المللی در مجامع حقوق بشر در دادگاه لاهه باشید.

قاضی گفت: استان ایلام اولین استان ما بود که در برابر تجاوز ایستاد و مملو از مقاومت است، نیاز است قوه قضاییه در مورد حادثه چوار ورود کند، اقدامات آمریکا خلاف همان کنوانسیونی است که آنها عضوش هستند.

قاضی پرونده اظهار کرد: استان ایلام اولین استانی بود که در مقابل تجاوز ایستاد و اولین شهید جنگ نیز مربوط به این استان بود لذا اهمیت این استان و غیرت مردم آن بر کسی پوشیده نیست. بر همین اساس قوه قضاییه نسبت به حادثه چوار ورود پیدا کرد.

وی افزود: از وکیل می‌خواهم اظهارات موکلان خود را به نحوی بیان کند که به حقوق قانونی خود برسند. بر اساس آنچه که در دادگاه دیدیم و شنیدیم و آنگونه که مستکبران جهان بار‌ها و در جریان وقایع مختلف نشان دادند، آنها به هیچ حقوق قانونی پایبند نیستند.

وکیل خانواده شهدای حادثه چوار در جایگاه حاضر شد و در تبیین مداخلات دولت آمریکا و مسئولین وقت، گفت: رژیم بعث به عنوان آغازگر جنگ تحمیلی در طول ۸ سال حمله غیرقانونی و نامشروع خود همواره از حمایت‌های آمریکا در شئون مختلف سیاسی، اقتصادی، فنی و اطلاعاتی برخوردار بود.

وی گفت: افزایش سطح همکاری‌های بین دو کشور سبب شد که در طول جنگ، رژیم بعث تأمین‌کننده اصلی منافع آمریکا در منطقه شناخته شود. انتقال اطلاعات ماهواره‌ای آمریکا به رژیم بعث نشانگر دخالت مستقیم آن کشور در سرنوشت جنگ و به نوعی مدیریت موجود در جهت منافع آن کشور محسوب می‌شود. 

وی ادامه داد: کمک‌های اطلاعاتی آمریکا به رژیم بعث با اعزام مأموران اطلاعاتی آمریکا و استقرار یک سیستم اطلاعاتی مستقل در کشور مذکور تکمیل می‌گردد.

از ابتدای ژوئن ۱۹۸۲، آمریکا با اعزام یک تیم اطلاعاتی ویژه به بغداد، همکاری‌های اطلاعاتی خود را با رژیم به‌طور تنگاتنگی آغاز کرد. یکی از مأموران اطلاعاتی آمریکا در جهت هدایت رژیم بعث برای برتری نیرو‌های ایران در طول جنگ تحمیلی بیان می‌دارد: «ما کمک‌های اطلاعاتی بسیاری در زمینه هدایت عملیات نظامی از طریق نشان دادن نحوه جابجایی نیرو‌های ایرانی، نقاط ضعف آنها و مشورت جهت نحوه استفاده بهینه از این اطلاعات را در اختیار رژیم بعث قرار می‌دادیم.» این همکاری‌ها پیش‌مقدمه صدور دستورالعمل شماره ۱۱۴ شورای امنیت آمریکا مصوب ۱۹۸۴ و امضای آن توسط ریگان می‌شود. به موجب این دستورالعمل، سرویس‌های اطلاعاتی اجازه یافتند تا همکاری‌های مشترک منسجمی را بیش از پیش دنبال کنند.

وکیل خانواده شهدای چوار گفت: اطلاعات ارزشمند نظامی در ارتباط با شناسایی موقعیت قوای نظامی ایران، محل استقرار واحد‌های نیرو‌های هوایی ایران و بالاخره محل تمرکز قوا و جابجایی آنها از طریق هواپیمایی آواکس که با همکاری عربستان در آن کشور مستقر شده بود، به ستاد نظامی رژیم بعث داده می‌شد.

وی گفت: آمریکا با پرواز هواپیما‌های آواکس خود در منطقه و ماهواره‌های جاسوسی، تحرکات زمینی، هوایی و دریایی را می‌کرد و با مشاهده هر تغییری، اطلاعات مربوطه را در اختیار نیروی نظامی رژیم قرار می‌داد. طرح استقرار آواکس‌ها ضمن کمک‌رسانی به رژیم بعث، با این هدف که موجب کاهش حضور مستقیم آمریکا در منطقه می‌گردد، صورت گرفت؛ اما عملاً این سیاست دنبال نشد.

وی گفت: قسمت حائز اهمیت این است که ارسال اطلاعات جاسوسی آمریکا به رژیم بعث به قدری تأثیرگذار بود که در زمان مذاکرات وزیر خارجه وقت آمریکا و طارق عزیز پس از برقراری روابط دوجانبه، در پاسخ به صحبت طارق عزیز مبنی بر سلاح‌های پیشرفته‌ای که رژیم بعث از فرانسه و دیگر کشور‌ها تهیه کرده و پدافند رژیم بعث را تأمین کرده است، تصریح می‌کند که برتری اطلاعات جاسوسی عامل مهمی در پدافند رژیم بعث به شمار می‌آید. موضوعی که طارق عزیز هم آن را تأیید می‌کند.

وکیل خانواده شهدای چوار گفت: مطابق منشور سازمان ملل، استقرار آواکس‌ها طبق حقوق بین‌المللی اقدام جنگی محسوی می‌شود و طبق منشور آمریکا شریک جرم رژیم بعث در تجاوزاتش بود.آمریکا در سال ۱۹۸۰ ارتش رژیم بعث را به‌طور همه‌جانبه مسلح کرد. 

وی گفت:در ۲۰ دسامبر ۱۹۸۳، یک قرارداد همکاری نظامی میان فرستاده شخصی رونالد ریگان و صدام حسین در بغداد منعقد گردید و برای جلوگیری از شکست ارتش رژیم بعث در جنگ علیه جمهوری اسلامی ایران، میلیارد‌ها دلار به‌صورت وام، تجهیزات نظامی، سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیکی و همچنین سیل دائم اطلاعات با ارزش نظامی مربوط به جابجایی نیرو‌های ارتش ایران که واشنگتن توسط ماهواره‌های جاسوسی و حتی جاسوسان خود در ایران به دست می‌آورد، در اختیار صدام حسین قرار گرفت.

وی افزود: مجله نیوزویک در تاریخ ۲۰ دسامبر ۲۰۰۳ در مقاله‌ای با عنوان «نگاهی به پیوند‌های آمریکا و صدام در طول ۲۰ سال گذشته»، با اشاره به ارسال تسلیحات آمریکایی از طریق مصر به رژیم بعث می‌نویسد: اسناد رسمی نشان می‌دهد که آمریکا به‌طور پنهانی تعداد زیادی تانک و سخت‌افزار‌های نظامی در اختیار دولت بغداد قرار داده است.

وی گفت: آمریکایی‌ها برای آنکه خود را از هرگونه اتهامی مبرا سازند، این تانک‌ها و تجهیزات را در اختیار مصر گذاشتند و مصر نیز آنها را به رژیم بعث تحویل داد.

وی گفت:در نوامبر ۱۹۸۴، رونالد ریگان، رئیس‌جمهور آمریکا، روابط سیاسی خود را با رژیم بعث برقرار کرد. با برقراری روابط دیپلماتیک میان دو کشور، مناسبات تجاری و نظامی دو کشور با هدف تقویت رژیم بعث در جبهه‌های جنگ و مقابل ایران به‌طور چشمگیری گسترش می‌یابد.

وکیل خانواده شهدای چوار افزود: تغییر ملاحظات سیاسی و نظامی آمریکا در قبال رژیم بعث منجر به حذف رژیم بعث عراق از فهرست کشور‌های تروریستی می‌شود و به موجب دستورالعملی، منع فروش کالا به رژیم بعث مغایر منافع آمریکا تلقی می‌گردد. در ادامه چنین مناسباتی، جورج بوش پدر با صدور دستورالعمل محرمانه‌ای موسوم به دستورالعمل امنیت ملی شماره ۲۶، کمپانی‌های نفتی را به همکاری تجاری با رژیم بعث تشویق می‌نماید.

وی افزود: هوارد تیچر، عضو شورای امنیت ملی آمریکا، در قسمتی از اظهارنامه‌ای که در سال ۱۹۹۵ تهیه کرده، چنین می‌نویسد:آمریکا به‌طور فعال به‌طور همه‌جانبه در جنگ رژیم بعث علیه ایران به رژیم بعث کمک می‌کرد. این کمک‌ها شامل کمک‌های مالی، اطلاعات نظامی، مشارکت مشاوران نظامی آمریکا همراه با تحویل سلاح‌های مختلف به‌وسیله کشور‌های ثالث بود تا آمریکا مطمئن باشد که رژیم بعث به میزان کافی تجهیزات نظامی در اختیار دارد تا در جنگ شکست نخورد. او می‌افزاید که رئیس سازمان سیا آمریکا در آن زمان، ویلیام کیسی، یک شرکت شیمیایی را به‌عنوان پوشش ظاهری حقوقی به کار گرفته بود که توسط آن شرکت بمب‌های خوشه‌ای ساخت آمریکا را در جنگ رژیم بعث علیه ایران به رژیم صدام می‌فروخت.

وی همچنین گفت: آمریکا به پیشنهاد ویلیام کیسی، رئیس سیا، تحویل بمب‌های خوشه‌ای به رژیم بعث را در اولویت قرار داد، زیرا این سلاح را مناسب‌ترین و کارآمدترین سلاح برای درهم شکستن امواج انسانی مدافعان ایرانی می‌دانست. به اعتقاد او، این بمب‌ها می‌توانست به یک قدرت تصاعدی واقعی و مؤثر علیه قوای ایرانی تبدیل شود. در واقع این بمب‌ها از لحاظ تکنیکی جز سلاح‌های متعارف محسوب می‌شوند، اما در میدان نبرد همانند سلاح‌های نامتعارفی، چون سلاح‌های شیمیایی می‌توانند موجب کشتار وسیع شوند. چنانچه این بمب‌ها درست عمل کنند، در وسعتی به اندازه ۱۰ برابر زمین فوتبال هر کسی را کشته و مجروح می‌کنند.

سپس علی گوهرسودی یکی از مربیان تیم فوتبال چوار ایلام و از جانبازان این حادثه در جایگاه حاضر شد و گفت: هیئت فوتبال استان در آن سال به من و آقای رضایتی که برادر یکی از شهدای این واقعه است ماموریت داد تیم را برای شرکت در مسابقات جوانان کشوری منطقه ۴ در یاسوج آماده کنیم. چند جلسه تمرین کردیم که حملات رژیم بعث به شهر‌ها آغاز شد و مردم به کوه و جنگل پناه برده بودند. بچه‌های تیم را که در مناطق مختلف استان به همراه خانواده پناه گرفته بودند به سختی جمع کردیم و تمرینات را ادامه دادیم تا اینکه به پیشنهاد رئیس هیئت فوتبال وقت به چوار رفتیم و در زمین خاکی که آنجا بود تمرین کردیم. شهر چوار آن زمان روستا بود و هیچ امکاناتی نداشت که بتوان گفت آنجا هدف یا مکان نظامی بوده باشد. 

وی افزود: بعد از مدتی قرار شد مسابقه فوتبال بین تیم‌های جوانان استان و روستای چوار برگزار شد. در اواسط بازی و ابتدای نیمه دوم بودیم که زمین بمباران شد. بعد از بمباران که به هوش آمدم خودم را غرق خون دیدم و بیشتر بچه‌ها نیز در همین وضعیت بودند.

این شاهد عینی گفت: در زمان حمله، کرنر اتفاق افتاده بود و تیم ما باید روی دروازه حریف کرنر می‌زد برای همین اکثر بازیکنان در نیمه تیم چوار بودند که اکثر راکت‌ها نیز به همانجا خورده بود. یک راکت به نقطه کرنر خورده بود، راکتی به جلوی محوطه پنالتی و محل تجمع بازیکنان اصابت کرده بود و یک راکت هم به زمین ما زدند که خالی بود. زدند. راکت دیگری هم به زمین کشاورزی اطراف خورده بود که مردم در حال تماشای بازی بودند.

وی اضافه کرد: هیچ تاسیسات و مناطق مسکونی اطراف زمین وجود نداشت و دو طرف آن جاده بود. یعنی هیچ نقطه و مکانی که ظن منطقه نظامی به آن باشد در این محدوده وجود نداشت. ابتدا یک جنگنده از بالای سررما رد شدند و بعد از چند دقیقه سه جنگنده دیگر آمدند و بمباران آغاز شد. ارتفاع جنگنده‌ها خیلی کم بود و بچه‌ها فرصت فرار نداشتند و خیلی از ما همانجا سرجایمان دراز کشیدیم.

در ادامه رضایتی به عنوان شاهد و جانباز در جایگاه حاضر شد و گفت: به‌عنوان فردی که تجربه نظامی دارم، دلایل بمباران‌ها و نوع بمب‌هایی که در آن زمان استفاده شد را توضیح می‌دهم.

وی گفت: آن زمان، استان ایلام هم تلویزیون عراق و یک رادیوی بخش فارسی داشت که در آن نقشه‌ای نشان داده می‌شد که صدام حسین خیابان به خیابان و منطقه به منطقه با ماژیک خط می‌زد و مناطق بمباران می‌شدند. شهر ایلام به‌طور کامل تخلیه شده بود، خیابان‌ها منهدم شده بودند و کسانی که هم‌سن من بودند، این مسائل را شنیدند. خود صدام حسین اعلام کرد که بمباران شهر‌ها را آغاز کرده‌ایم و مردم را دعوت کرد که به سمت تهران و قم بروند و تظاهرات کنند، نه اینکه به‌طور تفریحی و گردشگری زندگی کنند.

وی گفت:اولین حمله‌ای که ایران تدارک دید، در منطقه میمک بود. شهر چوار، نه شهری بود و نه امکانات اداری داشت، فقط یک زمین معمولی خاکی بود و خارج از روستا قرار داشت. تنها چیزی که اینها می‌دانستند این بود که به مناسبت ۲۲ بهمن، یک مسابقه بین تیم منتخب جوانان ایلام (که همگی زیر ۱۷ سال بودند) و تیم خیبر چابهار (که کاپیتان آن شهید هزاوه و عضو تیم خیبر خرم‌آباد بودند) برگزار می‌شود. این واقعه در دقیقه ۵۵ بازی رخ داد. زمانی که کرنر علیه تیم زده میشود به جز دروازه بانی مابقی به مناطق نزدیک دروازه می‌روند. 

وی گفت:در بمباران‌ها دو نوع بمب استفاده می‌شد: بمب‌های تخریبی که برای تخریب ساختمان‌ها و اماکن استفاده می‌شدند، و بمب‌های خوشه‌ای که تنها علیه نفرات کاربرد داشتند. در این واقعه، پنج بمب خوشه‌ای در نیمه زمین ریخته شدند که هدف اصلی آنها از بین بردن نفرات بود. در حین بمباران، بسیاری از شهدا سر یا نیم‌تنه نداشتند، زیرا انفجار بمب‌ها به‌قدری شدید بود که نیرو‌های اطراف را نیز از بین می‌برد. به‌طور معمول، در بمباران‌ها، دست‌ها قطع می‌شدند بدون اینکه خون زیادی بیرون بیاید، چون بمب‌ها از نوع گداخته بودند که به‌طور کامل اعضای بدن را می‌سوزاند.

وی گفت: در این بین، تعداد زیادی از شهدا شناسایی نشدند، چراکه آنها تنها کفش ورزشی، شورت ورزشی و پیراهن ورزشی داشتند. حتی غسالخانه‌ای در شهر ایلام وجود نداشت و تنها یک کانکس در سرداب برای شستن بدن‌ها بود. مادران را برای شناسایی اجساد افراد بردند که بچه‌هایشان را شناسایی می‌کردند. پنج نفر از عزیزانم را در این حادثه از دست دادم.

قاضی تاکید کرد: جلسه رسیدگی به بمباران برگزار شده چراکه باید مظلومیت مردم ایلام به بالاترین شکل ممکن منعکس شود. رهبر معظم انقلاب درباره چوار سخنرانی مجزا دارند. آنقدر مظلومیت حادثه برای مردم ایلام جانگداز بوده که ایشان، یک سخنرانی مجزا در این رابطه دارند. 

وی تاکید کرد: رسانه قوه قضاییه تکلیف دارد، درباره این واقعه اطلاع‌رسانی کند و مرکز وکلا نیز تکلیف مضاعف دارد که این مظلومیت را به گوش همه مردمان داخل و خارج از کشور برساند.

سپس سلیمانی وکیل شکات پرونده در جایگاه حاضر شد و گفت: از مادران شهدای حاضر در جلسه دادگاه عذرخواهی می‌کنیم که خاطرات این واقعه تلخ و دردناک را مرور می‌کنیم. من زمانی که به زمین بازی رسیدم شهید مجتبی ناصری را دیدیم که سرش قطع شده بود، اما چون بدن گرم بود همچنان داشت راه می‌رفت. این آثار و عوارض برای کسانی که در آن واقعه حضور داشتند به ویژه خانواده شهدا فراموش شدنی نیست.

وی افزود: ۱۰ بازیکن و ۳ کودک در بین شهدا بودند و ۱۳ نفر نیز جانباز شدند. ۵ نفر از جانبازان این حادثه که در معرض بمب‌های خوشه‌ای و فسفری بودند پس از ازدواج، متاسفانه فرزندانشان معلول و ناقص به دنیا آمدند.

سلیمانی بیان کرد: حمایت‌های مستقیم و غیرمستقیم آمریکا از رژیم بعث که باعث طولانی و شدیدتر شدن جنگ ایران و عراق شد خلاف قوانین حقوق بشر و نقض قوانین بین‌الملل و بشردوستانه بود. 

وی در رابطه با نقض قواعد حقوق بشر و حقوق کودک، در واقعه بمباران زمین فوتبال چوار، گفت: حقوق بشر یکی از اساسی‌ترین و مهم‌ترین حقوق هر فرد است که شامل اعلامیه جهانی حقوق بشر، کنوانسیون حقوق کودک، میثاق حقوق مدنی و سیاسی و … می‌باشد. بر اساس ماده ۵۵ و ۵۶ منشور سازمان ملل دولت‌ها ملزم به رعایت حقوق بشر هستند. 

سلیمانی همچنین در رابطه با نقض حیات کودکان در این واقعه نیز، اظهار کرد: حق حیات مهم‌ترین حقی است که مردم باید از آن برخوردار باشندو دولت‌ها موظف شدند از آن تبعید کنند. ماده ۳۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۲ اعلامیه قاهره و … نیز به این حق اشاره دارند. افراد حاضر در زمین فوتبال چوار عمدتا کودکان و نوجوانان زیر ۱۵ سال بودند بر اساس قوانین بین‌الملل باید با آنها با احترام و حمایت ویژه رفتار کرد، اما رژیم بعث با حمایت‌های آمریکا این جنایت را مرتکب شد و کودکانی که تنها در حال تماشای فوتبال بودند را به خاک و خون کشید. 

وی ادامه داد: اماکن ورزشی به عنوان جزیی از مکان‌های غیر نظامی هستند و مردم به صورت آزادانه و فردی یا گروهی به انجام فعالیت ورزشی بپردازند از این رو این مکان‌ها باید مورد حمایت و امنیت قرار داشته باشند. زمین‌های ورزشی در زمره مکان‌های غیر نظامی هستند.

وکیل شکات پرونده در خصوص حمایت‌های آمریکا و مسئولیت او در حمله غیرقانونی و نا موجه به زمین فوتبال چوار، گفت: در نظام حقوق بین‌المللی مسئولیت دولت‌ها یکی از مهم‌ترین و اساسی‌ترین موارد است چرا که هرگونه تعهدات بین‌المللی مسئولیت‌هایی را برای دولت‌ها به همراه دارد. دولت‌های عضو تعهدات و میثاق‌های بین‌المللی موظفند حقوق سایر دولت‌ها و شهروندان عضو این معاهدات را رعایت کنند و در صورت نقض حقوق آنها و ضرر زدن به دولت‌های عضو این معاهدات باید در قبال خساراتی که به آنها وارد می‌شود پاسخگو باشند؛ لذا رویکرد حقوق بین‌الملل در قبال مسئولیت بین‌المللی ناشی از نقض حقوق بین‌المللی بر مفهوم مسئولیت مستقل استوار است.

وی یادآور شد: در واقعه موشکباران زمین فوتبال چوار ۱۵ شهید و ۱۳ مجروح شدند که ۱۸ نفر از خانواده‌های شهدا و ۱۲ نفر از جانبازان با اعطای وکالت به اینجانب خواستار طرح دعوای حقوقی در این واقعه علیه دولت آمریکا ارکان و نهاد‌های دولتی و غیردولتی آن هستند. همچنین این عزیزان خواهان مطالبه خسارت مادی معنوی و تنبیهی به هریک از آنها از خواندگان هستند. 

سلیمانی اضافه کرد: با توجه به نقض قوانین و تعهدات بین‌المللی از سوی خواندگان و صلاحیت محاکم جمهوری اسلامی ایران برای رسیدگی به دعاوی مدنی علیه دولت‌های خارجی مصوب سال ۱۳۹۰ و سایر قواعد و قوانین بین‌المللی با تقدیم دادخواست حاضر از دادگاه درخواست رسیدگی و صدور حکم مبنی بر محکومیت خواندگان به جبران و پرداخت خسارت مادی و معنوی وارده به خواهان‌ها و جبران خسارت زمین فوتبال و تخریب آن در اثر بمباران به انضمام خسارت تنبیهی با در نظر گرفتن هزینه دادرسی و خسارت تاخیر تادیه را دارم.

در پایان قاضی حسین زاده اعلام کرد این دادگاه با رعایت تمامی موازین و مفاد حقوقی به این اظهارات و شکایت خواهان رسیدگی و در زمان مقرر رای خود را اعلام خواهد کرد.

انتهای پیام/