آمار تکان‌دهنده و آشکار شدن ابعاد ویرانگر نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه

آمار اولیه ثبت‌شده توسط دیده‌بان حقوق بشر اروپا-مدیترانه (یورو-مد مانیتور) در مورد نسل‌کشی ارتکابی توسط رژیم صهیونیستی در نوار غزه، ارقام سرسام‌آوری را نشان می‌دهد؛ شواهدی از فاجعه‌ای که هیچ‌کس را در امان نگذاشته است. هیچ کدام از ساکنان غزه از این فاجعه در امان نمانده است. داده‌ها نشان می‌دهد که از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲) بیش از ۲۷۰ هزار نفر، حدود ۱۲ درصد از جمعیت، شهید، مجروح یا بازداشت شده‌اند.

این آمار جامع، پیامد‌های گسترده بیش از ۲ سال نسل‌کشی را آشکار می‌کند؛ کشتار‌های دسته‌جمعی، جراحت‌ها، بازداشت‌های خودسرانه، تخریب گسترده، سلب مالکیت و آوارگی اجباری. تمام خانواده‌ها از بین رفته‌اند، محله‌ها نابود شده‌اند و معیشت آنها از بین رفته است. ساکنان نوار غزه اکنون با ناامنی غذایی حاد، محرومیت از مراقبت‌های بهداشتی و آموزشی و آسیب‌های روانی عمیقی رو‌به‌رو هستند که یک نسل کامل را که در محاصره زندگی می‌کنند، فرا گرفته است.

ارتش اشغالگر در طول بیش از ۲ سال حدود ۷۵ هزار و ۱۹۰ فلسطینی را در نوار غزه به شهادت رسانده است، ازجمله دست‌کم ۷۰ هزار و ۲۴۸ غیرنظامی که ۹۰ درصد از کل تلفات را تشکیل می‌دهند. در میان آنها ۲۱ هزار و ۳۱۰ کودک (۳۰ درصد از شهدا) و ۱۳ هزار و ۹۸۷ زن (۲۰ درصد از شهدا) را تشکیل می‌دهند.

یورو-مد مانیتور آسیب‌دیدگی حدود ۱۷۳ هزار و ۲۰۰ فلسطینی را در نوار غزه ثبت کرده است که ده‌ها هزار نفر از آنها دچار معلولیت دائمی یا جراحت‌های شدید مانند قطع عضو، سوختگی شدید، بدشکلی، آسیب‌های نخاعی و چشمی و اختلال‌های روانی جدی ناشی از ترومای مکرر و از دست دادن عزیزان و خانه‌هایشان شده‌اند. آمار نشان می‌دهد که حدود ۴۰ هزار نفر، از جمله حدود ۲۱ هزار کودک دچار معلولیت دائمی یا طولانی‌مدت شده‌اند که ۷۶ درصد از آنها در اندام فوقانی و ۲۴ درصد در اندام تحتانی آنها تاثیر گذاشته است.

حدود ۴۵ هزار و ۶۰۰ کودک پس از از دست دادن یک یا هر ۲ والدین خود در نتیجه حمله‌های نظامی رژیم صهیونیستی یتیم شده‌اند. هزاران نفر دیگر از سرنوشت خانواده‌های خود بی‌خبرند، درحالی که دیگران ناپدید شده‌اند، یا در زیر آوار گرفتار شده‌اند یا در بازداشتگاه‌ها و زندان‌های رژیم صهیونیستی محبوس هستند.

در همین حال، حدود ۱۲ هزار فلسطینی از نوار غزه بازداشت شده‌اند، ازجمله حدود ۲ هزار و ۷۰۰ نفر که همچنان در بازداشت هستند یا قربانی ناپدیدشدن اجباری شده‌اند.

یورو-مد مانیتور پیش از این گزارشی را براساس مصاحبه‌های شخصی انجام‌شده با ۱۰۰ اسیر آزاد شده از بازداشتگاه‌های رژیم صهیونیستی منتشر کرده بود. این گزارش ۴۲ نوع شکنجه و رفتار غیرانسانی را که اسیران فلسطینی در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های رژیم اشغالگر متحمل می‌شوند، مستند کرده است، ازجمله تجاوز، آزار جنسی، شکستن استخوان، شوک الکتریکی، رفتار غیرانسانی، تهدید به کشتن اعضای خانواده و همچنین قتل عمد و شکنجه منجر به مرگ.

در نتیجه مستقیم کارزار گرسنگی رژیم صهیونیستی علیه جمعیت نوار غزه از زمان آغاز نسل‌کشی، نهاد‌های حقوق بشری مرگ ۴۸۲ فلسطینی را به دلیل سوءتغذیه، از جمله ۱۶۰ کودک، ثبت کرده‌اند. کل جمعیت نوار غزه همچنان از ناامنی شدید غذایی رنج می‌برند، زیرا رژیم صهیونیستی محدودیت‌هایی را در گذرگاه‌ها اعمال می‌کند و از ورود مواد غذایی ضروری جلوگیری می‌کند.

علاوه بر این، کاهش ۹۸ درصدی سهم سرانه آب روزانه ثبت شده که ناشی از تخریب گسترده زیرساخت‌های آب و ممانعت رژیم صهیونیستی از ورود آب به نوار غزه است.

مقام‌های صهیونیست درطول حمله‌های مداوم و محاصره شدید در ۲ سال گذشته، از ورود حدود ۸۰ درصد از ماموریت‌های بشردوستانه بین‌المللی به شمال نوار غزه و شهر غزه جلوگیری یا مانع آن شده‌اند.

آمار‌ها نشان می‌دهد که حدود هزار و ۷۰۱ نفر از کارکنان بهداشتی، از جمله ۱۹۴ پزشک و ۳۷۶ پرستار به شهادت رسیده‌اند، درحالی که حدود ۲ هزار و ۱۹۵ نفر دیگر مجروح شده‌اند. علاوه بر این، ۲۵۵ خبرنگار، ۱۴۰ کارمند دفاع مدنی، ۸۰۰ معلم و ۲۰۰ نفر از اعضای هیئت علمی و اساتید دانشگاه جان خود را از دست داده‌اند.

یورو-مد مانیتور همچنین افزایش حدود ۳۰۰ درصدی در میزان سقط‌شدن جنین در بین زنان باردار را ثبت کرده است که ناشی از جراحت‌های مستقیم، استنشاق گاز، اضطراب شدید، ترس و آسیب‌های روانی است.

کل جمعیت نوار غزه درجه‌های مختلفی از آسیب‌های روانی را تجربه کرده‌اند. این قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض خشونت، وضعیتی از اضطراب روانی جمعی ایجاد کرده است که در نتیجه فاجعه جاری، کل جوامع از اختلال‌های به هم پیوسته رنج می‌برند.

بیشتر ساکنان نوار غزه علائم واضحی از اختلال اضطراب پس از سانحه (PTSD) از جمله هوشیاری بیش از حد، حمله‌های عصبی، اختلال‌های خواب و یادآوری مکرر خاطرات یا کابوس‌های مربوط به وقایع آسیب‌زا را نشان می‌دهند. آنها همچنین به دلیل خطر مداوم هدف قرار گرفتن یا جان‌باختن، دیدن از دست دادن عزیزان، صحنه‌های مکرر تخریب، شانس محدود بقا و فقدان کامل امنیت، احساس مداوم از دست دادن کنترل بر زندگی خود را تجربه می‌کنند.

این رنج در سراسر نوار غزه گسترده است و هیچ سن یا گروه اجتماعی را در امان نمی‌گذارد. این بیماری کودکان، زنان و مردان را به‌طور یکسان تحت تاثیر قرار می‌دهد و زخم‌های عمیقی بر بافت اجتماعی بر جای می‌گذارد و توانایی مردم را برای بازیابی احساس امنیت یا بازسازی زندگی پایدار پس از چنین فقدان عظیمی تضعیف می‌کند.

محاصره مداوم و تخریب زیرساخت‌ها، از جمله بیمارستان‌ها، مدارس و خانه‌ها، با محروم کردن افراد از احساس امنیت و شرایط اولیه مورد نیاز برای بهبودی، علائم روانی را بدتر کرده است.

تا ۹۹ درصد از جمعیت غزه دست‌کم یک بار در ۲ سال گذشته به دلیل تخریب یا هدف قرار گرفتن خانه‌هایشان، دستور تخلیه رژیم صهیونیستی، ترس از حمله‌ها یا ویرانی زیرساخت‌هایی که مناطق آنها را غیرقابل سکونت کرده است، مجبور به ترک خانه‌هایشان شده‌اند.

دیده‌بان حقوق بشر اروپا-مدیترانه همچنین تخریب گسترده‌ای را در تقریبا تمام مناطق نوار غزه ثبت کرده است. ارتش رژیم صهیونیستی سیاست زمین سوخته را دنبال کرده و به‌طور عمدی زیرساخت‌ها، املاک و تاسیسات حیاتی را هدف قرار داده است. حدود ۸۰ درصد از کل ساختمان‌ها آسیب دیده یا به‌طور کامل نابود شده‌اند.

این شامل ۵۵۵ هزار واحد مسکونی است که به‌طور کامل تخریب یا به شدت آسیب دیده‌اند، و همچنین ۳ هزار و ۳۰۰ تأسیسات صنعتی، ۱۹۱ دفتر رسانه‌ای و ۶۲۱ مدرسه. آمار نشان می‌دهد که حدود ۹۵ درصد از مدارس و دانشگاه‌ها و تمام بیمارستان‌های نوار غزه تخریب یا آسیب دیده‌اند.

در مورد اماکن مذهبی و باستانی، ۸۹۰ مسجد و ۳ کلیسا به همراه ۲۰۵ بنای تاریخی و باستانی تخریب یا آسیب دیده‌اند.

با وجود اجرای آتش‌بس در ۱۱ اکتبر (۱۹ مهر)، رژیم صهیونیستی دست‌کم ۴۷ مورد نقض آتش‌بس مرتکب شده است که طی آن نیروهایش ۷۳ فلسطینی را در حمله‌های جداگانه، از جمله بمباران هوایی و توپخانه‌ای، تک‌تیرانداز‌ها و تیراندازی مستقیم، به شهادت رسانده‌اند.

کارشناسان می‌گویند که آتش‌بس و کاهش حمله‌های نظامی رژیم صهیونیستی به نوار غزه به معنای پایان نسل‌کشی نیست، زیرا مقام‌های صهیونیست با وجود کاهش بمباران‌های آشکار، همچنان به‌طور نظام‌مند و مداوم به ارتکاب آن ادامه می‌دهند. آنها همچنان به هدف قرار دادن مستقیم غیرنظامیان و اعمال اقدام‌های خودسرانه، از جمله محاصره، بستن گذرگاه‌ها و محدودیت‌های شدید در ورود تجهیزات سنگین مورد نیاز برای پاکسازی آوار و جست‌وجوی ناپدیدشدگان ادامه می‌دهند. آنها همچنین محدودیت‌های خودسرانه‌ای را در ورود مواد غذایی، کمک‌های بشردوستانه و تجهیزات پزشکی اعمال می‌کنند.

انتهای پیام/