پیام پزشکیان به همایش گرامیداشت شمس و مولانا/ فرهنگ ایرانی، جهان را از سرچشمه‌های معنویت و انسانیت سیراب کرده است

مسعود پزشکیان در پیامی به همایش گرامیداشت شمس تبریزی و مولانا جلال‌الدین محمد بلخی تصریح کرد: امروز نیز می‌توانیم با الهام از پیام شمس و مولانا، گفتمان تازه‌ای را در منطقه و جهان پی افکنیم؛ گفتمانی که بر مدار محبت، عدالت، معنویت و خردورزی می‌چرخد. چنین گفتمانی، نه فقط برای ایران و همسایگانش، که برای همه انسان‌های آزاده، ضرورتی انکارناپذیر است.

متن پیام رئیس جمهور که توسط وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در این همایش قرائت شد، به شرح زیر است.

بسم الله الرحمن الرحیم

پیام رئیس جمهوری اسلامی ایران به مناسبت روز بزرگداشت شمس تبریزی و مولانا

تو برای وصل کردن آمدی/ نی برای فصل کردن آمدی

فرهیختگان و اندیشمندان، مردمان شریف ایران و دلدادگان فرهنگ و عرفان در سراسر جهان.

روز‌های هفتم و هشتم مهرماه، در تقویم ملی ما به نام دو اندیشه‌ورز سترگ معرفت و معنویت، شمس تبریزی و مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، مزین شده است. این روز‌ها فرصتی گرانبها برای تأمل دوباره در میراث ماندگاری است که این دو شاعر و عارف وارسته برای ما و همه بشریت به یادگار گذاشته‌اند. شمس تبریزی، آن جوینده حقیقت و کاشف گوهر‌های نهان روح آدمی، با نگاه نافذ و سخن پرشور خویش، روح مولانا را به انقلاب درونی رساند و افقی تازه پیش روی او گشود و مولانا، این ستاره بی‌بدیل آسمان ادب و عرفان، در پرتو آن مواجهه الهام‌بخش، آتشی از عشق و معرفت در جان آدمیان افروخت که تا امروز فروزنده و زنده است. آنان دو جلوه از یک حقیقت‌اند؛ حقیقتی که انسان را فراتر از قید‌های ظاهر، تا سپهر بیکران عشق و یگانگی بر می‌کشاند.

ایران فرهنگی، در طول تاریخ خود، همواره مهد چنین ستارگان درخشانی بوده است؛ بزرگانی که با زبان شعر و عرفان، با منطق خرد و با جوهره مهر و دوستی، راهی به سوی همبستگی و صلح جهانی گشودند. میراث شمس و مولانا نه تنها به ایران و ایرانی بلکه به همه ملت‌های همسایه و جهان انسانی تعلق دارد. امروز از بلخ تا قونیه، از تبریز تا کابل، از تهران تا استانبول و از خراسان تا بالکان و حتی فراسوی اروپا و آمریکا، مردمان بسیاری با اشعار مولانا و یاد شمس زندگی می‌کنند، اشک شوق می‌ریزند و دل‌های خود را به زلال مهر و معرفت می‌سپارند. این پیوند فرامرزی و فراملی، نمادی است از آنچه ایران فرهنگی در طول قرون و اعصار به جهان عرضه کرده است؛ فرهنگی که نه بر طبل خشونت، که بر نوای مهر و همدلی می‌نوازد، فرهنگی که مردمان را فارغ از رنگ و نژاد و زبان در کنار هم می‌نشاند و آنان را در سایه عشق به حقیقت به وحدت می‌رساند. شمس و مولانا و عموم صاحبدلان با‌ایمان در کلام و کردار خویش، پیش و پیش از هر چیز بر این حقیقت پای می‌فشردند که انسان، آیینه جمال الهی است و تنها در آغوش مهر و گفت‌و‌گو می‌تواند به کمال خود دست یابد.

امروز که جهان ما گرفتار بحران‌ها، جنگ‌ها و خشونت‌های گوناگون است، بیش از هر زمان دیگر نیازمند آنیم که به این سرچشمه‌های ناب بازگردیم. اندیشه و سلوک شمس و مولانا، برای ما ایرانیان و برای همه جهانیان، نقشه راهی روشن است تا بتوانیم آینده‌ای بسازیم که در آن به جای خصومت و جدایی، صلح و دوستی، همدلی و هم‌سخنی حاکم باشد.

اندیشه و سلوک شمس و مولانا، برای ما ایرانیان و برای همه جهانیان، نقشه راهی روشن است تا بتوانیم آینده‌ای بسازیم که در آن به جای خصومت و جدایی، صلح و دوستی، همدلی و هم‌سخنی حاکم باشد.

ملت بزرگ ایران.

شما وارثان این میراث گرانبها هستید. این افتخار تاریخی ماست که فرهنگ ایرانی، همچون رودخانه‌ای پرخروش، جهان را از سرچشمه‌های معنویت و انسانیت سیراب کرده است. ما امروز نیز می‌توانیم با الهام از پیام شمس و مولانا، گفتمان تازه‌ای را در منطقه و جهان پی افکنیم؛ گفتمانی که بر مدار محبت، عدالت، معنویت و خردورزی می‌چرخد. چنین گفتمانی، نه فقط برای ایران و همسایگانش، که برای همه انسان‌های آزاده، ضرورتی انکارناپذیر است.

بی‌گمان، شمس تبریزی و مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، دو قله از سلسله جبال فرهنگ ایرانی‌اند که تا همیشه بر فراز تاریخ می‌درخشند. آنان همان‌طور که در زمانه خود، کلام را به چراغی برای رهایی از ظلمت بدل کردند، به تحقیق امروز نیز می‌توانند چراغ راه نسل‌های آینده باشند و تردیدی نیست ایران امروز، به سان گذشته فروزان خود، می‌تواند با تکیه بر چنین سرمایه‌های فرهنگی، نقشی محوری در ساخت جهانی عاری از خشونت و سرشار از صلح و دوستی و همزیستی و هم‌کلامی ایفا کند و همدلی را بر هم‌زبانی تفوق بخشد.

پس زبان محرمی خود دیگر است / همدلی از همزبانی خوش‌تر است

در این ایام خجسته، ضمن ادای احترام به مقام شامخ این دو بزرگ‌مرد فرهنگ و عرفان، بر این باور پای می‌فشاریم که رسالت امروز ما، نه تنها بزرگداشت یاد آنان، بلکه زنده نگاه داشتن پیام و میراث ایشان در زندگی فردی و اجتماعی است. اگر انسان معاصر، از هر ملت و هر دیار، در زندگی روزمره خود، اندکی از عشق مولانا و جرئت شمس را به کار بندد جهانی نوین بنا خواهد شد؛ جهانی که در آن مرز‌ها و فاصله‌ها در برابر حقیقت عشق رنگ می‌بازند. در پایان لازم می‌دانم از همه فرهیختگان، پژوهشگران، مسئولان فرهنگی و به‌ویژه برگزارکنندگان همایش گرامیداشت شمس تبریزی و مولانا جلال‌الدین محمد بلخی که با همت و تلاش خالصانه خویش بستر این یادآوری فاخر و ارزشمند را فراهم ساخته‌اند، صمیمانه سپاسگزاری نمایم. یقین دارم که ثمره این تلاش‌ها در تعمیق هویت فرهنگی ما و تقویت پیوند‌های دوستی میان ملت‌ها ماندگار خواهد بود.

والسلام علیکم و رحمه الله.

انتهای پیام/