اخاذی از خانواده‌های فلسطینی؛ سیاست رژیم صهیونیستی برای از بین بردن تاب‌آوری جمعی در غزه

نهاد‌های حقوق بشری سیاست خطرناک اخاذی نظامیان صهیونیستی علیه خانواده‌ها در نوار غزه را مستند کرده‌اند. براساس یافته‌ها، نظامیان صهیونیست خانواده‌های فلسطینی را با یک انتخاب فاجعه‌بار مواجه می‌کند؛ یا با ارتش اشغالگر همکاری کنند، یا با کشتار جمعی، گرسنگی و آوارگی اجباری رو‌به‌رو شوند. 

آنچه که به‌عنوان اخاذی فردی آغاز شد، به یک اقدام نظام‌مند و جمعی با هدف از بین بردن بافت اجتماعی فلسطین با مجبور کردن فلسطینیان به خیانت به جوامع خود و مطیع کردن بازماندگان در شرایط بقا که هویت و تاب‌آوری جمعی را از بین می‌برد، تبدیل شده است.

سازمان دیده‌بان حقوق بشر اروپا-مدیترانه (یورو-مد مانیتور) تشدید بی‌سابقه‌ای از تاکتیک‌های قهری رژیم صهیونیستی را ثبت کرده است. تحت فشار قرار دادن افراد با هدف قرار دادن آنها به اخاذی جمعی سازمان‌یافته تغییر یافته که کل خانواده‌ها را در برابر یک معادله وحشتناک قرار می‌دهد؛ اینکه افراد تحت امر ارتش اشغالگر باشند یا با آزار و اذیت، کشتار جمعی، گرسنگی و اخراج اجباری رو‌به‌رو شوند. این تلاشی هماهنگ برای از بین بردن جامعه فلسطین یا تقلیل آن به تسلیم تحت کنترل اشغالگران است.

گزارشگران اظهارات تکان‌دهنده‌ای از خانواده‌هایی دریافت کردند که مجبور بودند بین ماندن در محاصره و بمباران بدون سرپناه، غذا یا دارو، و آوارگی اجباری در شرایط نامعلوم و فاقد نیاز‌های اولیه زندگی یکی را انتخاب کنند؛ همه اینها تحت تهدید‌های صریح مرگ در صورت امتناع از دستورات رژیم صهیونیستی بود. این اظهارات نشان‌دهنده یک سیاست عمدی برای شکستن اراده غیرنظامیان با استفاده از ترس و تخریب است.

اظهارات دیگر نشان می‌دهد که برخی از خانواده‌های فلسطینی به‌طور مستقیم تحت فشار قرار گرفته‌اند تا در ازای اجازه اقامت در مناطق خاص یا دریافت کمک‌های اولیه، همکاری امنیتی با نظامیان صهیونیست ارائه دهند. این عمل، کمک‌های بشردوستانه را از یک حق بی‌قید و شرط به ابزاری برای اخاذی و کنترل تبدیل می‌کند و جان غیرنظامیان را روی میز‌های چانه‌زنی اجباری قرار می‌دهد و آنها را از حمایت‌های اساسی محروم می‌کند.

روزنامه المانیتور، کشتار تازه‌ای را که ارتش اشغالگر علیه خانواده بَکر در اردوگاه الشاطی (غرب شهر غزه) انجام داد، مستند کرد که در آن ۹ عضو خانواده، از جمله زنان و کودکان، به شهادت رسیدند. این اتفاق یک روز پس از آن رخ داد که این خانواده درخواست رژیم صهیونیستی را برای ماندن در محل به شرط خدمت به ارتش اشغالگر رد کردند. 

یکی از بازماندگان این کشتار توضیح داد که چگونه به سرپرست خانواده در ازای خدمت پسرانش به ارتش رژیم صهیونیستی پیشنهاد امنیت داده شد. او امتناع کرد و به خانواده‌اش دستور داد که آنجا را ترک کنند. آنها ترجیح دادند در خیابان‌ها بخوابند تا اینکه نامشان در تاریخ خانواده به‌عنوان افراد خائن، ثبت شود.

• بیشتر بخوانید:
• بوم‌کُشی غزه؛ استراتژی رژیم صهیونیستی در کنار نسل‌کشی
• فریبی به نام منطقه امن؛ جنایت برنامه‌ریزی‌شده رژیم صهیونیستی در غزه

المانیتور همچنین گزارش‌هایی دریافت کرد مبنی بر اینکه چند خانواده دیگر نیز با رویکرد‌های مشابهی رو‌به‌رو شده‌اند. پس از آنکه آنها امتناع کردند، ارتش اشغالگر انفجار خودرو‌های بمب‌گذاری‌شده را در منطقه صبرا تشدید کرد و سپس حمله‌های گسترده‌ای انجام داد که به بلوک‌های مسکونی از جمله خانه‌های این خانواده‌ها اصابت کرد. این حمله‌ها به شهادت بیش از ۶۰ نفر از آن خانواده منجر شد که بسیاری از آنها در زمان گزارش هنوز زیر آوار بودند.

پیش از این، رژیم صهیونیستی چنین فشاری را به صورت فردی با تماس با برخی از خانواده‌ها و ارائه نقش‌هایی در توزیع کمک و هماهنگی با نیرو‌های خود اعمال می‌کرد؛ بسیاری از خانواده‌ها که این پیشنهادات را رد کردند، بعدا به‌طور مستقیم هدف قرار گرفتند.

یافته‌های یورو-مد نشان می‌دهد که اخاذی رژیم صهیونیستی به اجبار جمعی سازمان‌یافته تبدیل شده است، که در آن اشغالگر به دنبال افراد تحت کنترل خود برای انجام وظایف غیرقانونی، از جمله گسترش هرج‌ومرج و سرقت، سوءاستفاده از وضعیت موجود است. 

این شیوه‌ها به وضوح در محدوده ممنوعیت‌های اساسنامه رم قرار می‌گیرند، به ویژه ماده ۸ (۲) (a) (۵)، که اجبار غیرنظامیان یا زندانیان به خدمت در نیرو‌های متخاصم یا شرکت در عملیات برای آن نیرو را ممنوع می‌کند. تلاش برای مطیع کردن خانواده‌های فلسطینی از طریق تهدید به کشتار، آوارگی یا عدم ارائه کمک‌های ضروری، نقض آشکار این ماده قانونی است و جنایت جنگی محسوب می‌شود.

المانیتور تاکید کرد که حمایت بی‌قیدوشرط است و نمی‌تواند مشروط به همکاری باشد. امتناع خانواده‌ها از تسلیم شدن در برابر چانه‌زنی‌های اجباری، حق آنها را برای امنیت از بین نمی‌برد و هیچ حمله، آوارگی یا گرسنگی را توجیه نمی‌کند. مجبور کردن غیرنظامیان به انتخاب «همکاری کن یا کشته شو» یک مکانیسم اخاذی با هدف مطیع‌سازی و نابودی نظام‌مند توانایی جامعه فلسطینی برای بقا است.

انتهای پیام/